Foto: Folia

Vrouwenstudies bestaan nog

    Verdomd, laat ik nou altijd gedacht hebben dat de vrouwenstudies inmiddels stilzwijgend door de universiteiten waren afgeschaft. Je hoorde er de laatste jaren niet veel meer over. Af en toe scheen er nog wel eens een feministische golf over te komen, maar die hadden meer het karakter van een vallende ster. Je las erover in de krant, maar als je er 's avonds naar wilde kijken, was het al voorbij.
    De bijzondere vrouwenprojecten leken ook hun beste tijd te hebben gehad. Wilde je voor een of ander onderzoek subsidie krijgen, dan hielp het ontzettend als je iets met vrouwen deed: vrouwen in de textiel, vrouwen bij de politie, vrouwen in de politiek van 1924 tot 1939, vrouwelijke dirigenten in Zuid-Afrika, vrouwen en kwantummechanica, dat soort dingen. Maar om de een of andere reden raakten vrouwen uit de gratie. Allochtonen kwam in de mode. Wil je nu subsidie vangen voor wetenschappelijk onderzoek dan is het aanbevelenswaardig iets te doen met allochtonen: allochtonen in de textiel, bij de politie, in de politiek tussen 1984 en 1999, allochtone dirigenten uit Zuid-Afrika of allochtonen en de kwantummechanica. Dat soort dingen.
    Maar nu lees ik in Folia 27 dat er toch weer een nieuwe hoogleraar geschiedenis en vrouwenstudies is benoemd, prof. Frances Gouda. Nou ja…nieuw, ze noemt zichzelf ouderwets, wat ook wel blijkt uit haar slogan: sisterhood is powerful. Alleen de naam van de leerstoel is nieuw: genderstudies. Fijn zo'n mooi Engels woord. \
    Op de voorpagina van Folia wordt al de angstige vraag al gesteld: "Zit het geslacht tussen de oren?". Nou, bij mij niet, hoor!
    Het is trouwens wel opmerkelijk hoeveel er tegenwoordig tussen je oren zit. Het moet daar een gedrang van jewelste zijn. Behalve je hersenen schijnt volgens sommige medici ziekte en dood ook tussen je oren te zitten. Sportpsychologen wijzen erop dat de wil daar eveneens een plaatsje heeft gevonden. Wie het niet goed tussen de oren gerangschikt heeft, zal nooit de honderd meter in negen seconden lopen. Die hele Emile Ratelband-wetenschap van als-je-het-maar-wilt-dan-kun-je-het, het zit allemaal tussen de oren.
    Dus waarom zou het geslacht niet tussen de oren zitten? Laatst keek ik naar zo'n pornofilm van SBS, en ik zag hoe het hoofd van een man verdween tussen de benen van een vrouw. Inderdaad, je zag alleen nog maar zijn oren. Daarom moet mijn verzet tegen wat Karin Spaink wel eens "de orenmaffia" heeft genoemd, zijn ingegeven door een ouderwets soort misogynie. Het wachten is alleen nog op de cardioloog die ontdekt dat ook het hart tussen de oren blijkt te zitten.

Folia, 23 maart 2001