Open brief aan Majesteit

        Majesteit!

        Het is niet zonder moeite dat ik mij verstout u rechtstreeks aan te spreken, maar ik meen dat de plaats en tijd daartoe nu zijn aangebroken. Zoals U ongetwijfeld weet, bestaat Het Genootschap van Columnisten binnenkort vijftig jaar. Destijds is Het Genootschap in de Amsterdamse kunstenaarssociëteit De Kring opgericht door Godfried Bomans en Simon Carmiggelt. Sindsdien heeft Het Genootschap goede en minder goede tijden doorgemaakt, maar de laatste jaren is er zo'n stijging van het ledental te zien geweest dat er volgens sommigen zelfs sprake is van wildgroei.
        Ongetwijfeld weet U ook dat onze leden een maal per jaar bijeen komen. Op die vergadering worden de lijnen uitgezet voor de komende tijd uitgezet. De columnisten bespreken dan wie tegen wie zal schrijven, wie waar boos weg zal lopen en welke onderwerpen geschikt zijn om het publiek bezig te houden. Een kleine commissie, waarvan ikzelf secretaris ben, moet er op toezien dat de columnisten zich houden aan de hun toegewezen opdracht houden en waar nodig is, moet zij corrigerend optreden.
        Uiteraard, majesteit, bent U - om het wat oneerbiedig te zeggen - een van onze terugkerende onderwerpen. Tot dusver heeft U ons in dit opzicht zelden teleurgesteld en daar zijn wij U bijzonder dankbaar voor. U en Uw familieleden deden altijd wel wat waar wij naar hartelust over konden schrijven. Momenteel zijn het voor ons Genootschap zelfs hoogtijdagen en op onze laatste vergadering was het gedrang van jewelste bij het verdelen van de aandachtsgebieden. Even is zelfs nog overwogen de verschillende koninklijke personen onder de columnisten te veilen, maar gelukkig heeft men kwaliteit laten prevaleren.
        Zo heeft Frits Abrahams van de commissie de opdracht gekregen in de ikvorm kleine parabels over Uw familie te schrijven, dat zal U ongetwijfeld al zijn opgevallen. Jan Blokker zal op de hem bekende zure wijze Uw historische miskleunen belichten en als U hem volgt, en daar twijfel ik niet aan, dan zult U binnenkort weer bij Goejanverwellesluis worden aangehouden. Joost Zwagerman daarentegen begint met een serie waarin U wordt vergeleken met Madonna en Prins Bernhard met Mick Jagger.
        Zelf is mij voor dit seizoen Eef Brouwers toegewezen, de directeur van de Rijksvoorlichtingsdienst. Het was ook de bedoeling dat ik vandaag een stukje zou schrijven over Johan Friso die bij Eef Brouwer binnenstapt om te vertellen dat hij geen nicht is en of Eef daar maar even een persbericht over wil opstellen. U kent dat soort stukjes wel, majesteit, van die satirische dialoogjes met een hoge amusementswaarde.
        Eef: "Maar, koninklijke hoogheid, waarom laat u zich dan niet eens in het openbaar betrappen met een lekker blond stuk? Zo heeft uw oudere broer het ook gedaan".
        Johan Friso: "O ja? En waar haal ik in godsnaam een blond stuk vandaan? Ik heb dat al een paar keer geprobeerd. Geen idee waar het door komt, maar het lukt me gewoon niet".
        Eef: "Maar, koninklijk hoogheid, hoe oud bent u nou?".
        Johan Friso: "Drieëndertig".
        Eef: "Drieëndertig? En nog nooit met een blonde stoot gesignaleerd. Jongen, weet je dat Jezus op die leeftijd al aan het kruis hing. Logisch dat de mensen daar wat gaan denken".
        Johan Friso: "Eef!".
        Enzovoort. Maar ik wil dat stukje niet schrijven. Liever zou ik eens een week over willen slaan. Gewoon passen en het Koninklijk Huis laten voor wat het is. Er zijn zo veel onderwerpen die van veel groter belang zijn: de vrede in het Midden-Oosten, de armoe in de wereld, onze jongens in Ethiopië, noem maar op. Daarom majesteit, als bestuurslid van het Genootschap zou ik U onderdanig het volgende willen vragen. U en Uw familie zijn altijd gul voor ons columnisten geweest. U heeft ons altijd op gepaste wijze op onze wenken bediend. Maar zo langzamerhand kan het echt niet meer. Week in week uit gaat het maar door. Is het niet de vader Maxima dan is het wel weer de homoseksualiteit van Johan Friso. En nu blijkt weer dat Uzelf tijdens de verloving met Claus de toenmalige premier Cals een oor hebt aangenaaid.
        Majesteit, wordt het niet eens tijd dat U een einde maakt aan al dat hilarische, waarmee U en Uw familie de functie van staatshoofd tot een farce aan het maken zijn. Op die manier zijn wij verplicht over U te blijven schrijven. Majesteit, U houdt ons van ons werk.

NRC\Handelsblad, 16 februari 2001 © Max Pam