03-10-2001    3e Jaargang nr. 11

        Jaren geleden vroeg Martin van Amerongen me of hij hoofdredacteur moest worden van het weekblad De Groene Amsterdammer. "Ja", zei ik, "meteen doen! Wil iedereen die schrijft niet diep in zijn hart één keertje hoofdredacteur zijn van zijn eigen krantje?" Martin van Amerongen is hoofdredacteur geworden, niet één keer maar twee keer, want toen hij na een jaar of tien meende toch weer voor zichzelf te kunnen beginnen, wist hij niet hoe snel hij naar De Groene terug moest keren.
        Het internet geeft als het ware aan iedereen de mogelijkheid om zijn eigen krantje te beginnen. Aan de banketbakker die de kwaliteit van zijn taarten wereldkundig wil maken, aan de dealer die zijn auto's aan de man wil brengen, aan de hoer die haar klanten naar zich toe wil lokken en aan het koningshuis dat het volk wil laten weten wanneer het staatshoofd weer een schip te water laat.
        En natuurlijk aan de schrijver die de behoefte voelt de wereld van zijn bestaan op de hoogte te houden. Daarom ben ik met deze site begonnen. Mijn ambitie is om iets te schrijven, te maken, in elkaar te prutsen dat voor mij en voor anderen enigszins de moeite waard is. En natuurlijk doe ik het ook uit zelfbevestiging en een tikje uit ijdelheid. Weliswaar prijkt mijn naam niet in manshoge neon op de gevel van Carnegie Hall, maar dat de letters maxpam nu één van die miljoenen en miljoenen aanlegpunten zijn geworden op de digitale snelweg, stemt mij al buitengewoon tevreden.
        Ik ben opgegroeid in een tijd dat er nog geen televisie was, mijn dochter kan zich dat nauwelijks voorstellen. Als mijn vader naar het buitenland telefoneerde, moest hij hard in de hoorn schreeuwen. Op de krant waar hij werkte stonden telexen, enorme machines die met de snelheid van tien velletjes per uur het nieuws uit verre landen te voorschijn hamerden. Een wonder vond ik dat, en het geluid van die telexen was een van de redenen dat ik besloot om journalist te worden. Maar op het internet gaat vrijwel alles in stilte, met een snelheid waar ik mij niet eens meer een voorstelling van kan maken. Dit is geen wonder meer, dit is de grootste revolutie die ik in mijn leven heb meegemaakt.
        Er is nog een reden om een eigen site te beginnen: een politieke. De snelle ontwikkeling op het internet heeft ook een schaduwzijde. Steeds meer zie je dat de auteursrechten in handen komen van grote internationale uitgeverijen, die databanken en andere digitale toepassingen op miljardenschaal trachten uit te baten. Misschien gaan wij terug naar de Middeleeuwen toen er geen auteursrecht bestond en iedereen vrijelijk kon beschikken over alles wat gemaakt was. Dat is ontwikkeling die mij niet erg zint en waartegen ik bereid ben een strijd te voeren. Over die strijd zal in de toekomst worden bericht.
        Deze site bevat een keuze uit mijn werk. Er zijn stukken en stukjes bij die eerder gepubliceerd zijn in NRC\Handelsblad, de Volkskrant, Het Parool, HP\De Tijd en Hollands Maandblad, maar er is ook nog niet eerder gepubliceerd materiaal. In de rubriek media vindt u een overzicht van mijn televisieactiviteiten.
        Tenslotte wil ik niet onvermeld laten dat u zich op deze site kunt abonneren. U wordt dan regelmatig op de hoogte gehouden van nieuwe items. Als u op deze site iets tegenkomt dat u niet bevalt, kunt u uw abonnement opzeggen. U kunt zelfs een boze ingezonden brief sturen, maar bedenk wel dat dit geen krant is die de lezer te vriend moet houden omdat uw abonnementsgeld welkom is. Dit is mijn krantje. Als u het beter weet, begin dan uw eigen site. Drukpersen, die honderden miljoenen kosten, heeft u er niet voor nodig.

Max Pam