La journée de la jupe

HUMAN

VANDAAG DRAAG IK EEN ROK

La journée de la jupe is de titel van een Franse film, die aanleiding is geweest voor heftige debatten. Dat zal binnenkort ook in Nederland het geval zijn, want de film komt hierheen onder de titel: Vandaag draag ik een rok.

De hoofdrol wordt gespeeld door mijn lievelingsfilmster Isabell Adjani. Zij is een lerares in een Franse voorstad, ook wel een banlieue genoemd, die wordt getreiterd door haar islamitische leerlingen. Vooral het dragen van een rok wordt haar onmogelijk gemaakt, tot zij op een dag per ongeluk een pistool vindt en daarmee “de dag van de rok” afdwingt.

isabelle-adjani

Op cinemaonline.nl vond ik een interview met Adjani.  Hier een passage:

Zes jaar lang speelde ze niet in bioscoopfilms. Smeekbedes werden geschreven om haar weer voor de camera’s te krijgen. Ze zwichtte voor een niet al te bekende regisseur, en voor een film die in eerste instantie niet eens in de bioscopen te zien zou zijn.

La Journée de la jupe van Jean-Paul Lilienfeld gaat over jongeren in de arme voorsteden van Frankrijk, over hoe de scholen daar functioneren, over de verhouding tussen jongens en meisjes. Vooral ook wordt de vraag gesteld: wat te doen, aanpassen of de confrontatie zoeken? Het antwoord van Isabelle Adjani in de rol van lerares Sonia Bergerac is radicaal. Met het pistool op de borst dwingt ze haar leerlingen, en de autoriteiten, tot nadenken.

De film dankt zijn titel aan een van de eisen van de lerares: een nationale rokjesdag, waarop meisjes wordt aangemoedigd zich vrouwelijk te kleden. Is dat een goed idee?

‘We wisten het niet, maar er zijn scholen waar zo’n dag al bestaat. Dat begon in Bretagne en heeft zich geleidelijk uitgebreid. Voor ons was de rokjesdag een manier om de schijnwerper te richten op de kern van het probleem: meisjes kunnen zich niet vrouwelijk kleden als ze naar school gaan, ze worden gedwongen zich te verhullen. Ik vind dat onacceptabel.’

Het eigenlijke onderwerp van de film is niet de relatie tussen leerlingen en leraren, maar die tussen jongens en meisjes. De meisjes worden als minderwaardig behandeld door de jongens, die dat legitimeren met de Koran. Was dat anders toen u zelf in een banlieue opgroeide?

‘De risico’s zijn niet te vergelijken. Mijn jeugd was sowieso atypisch. Als kind van geëmigreerde ouders ben ik vanuit Parijs naar de banlieue gegaan. We woonden in Gennevilliers, een door de communisten bestuurde voorstad, en ik ging naar een burgerlijke middelbare school.
‘Parijs beschermt zich nog steeds tegen de mensen van de voorsteden, tegen de eerste generatie emigranten van de jaren zestig en hun nakomelingen. De situatie is middeleeuws, je hebt een citadel, met muren in de gedaante van een rondweg. De emigranten zijn opgeborgen in wat we vroeger kippenhokken noemden. De stemming daar is die van een tegen de samenleving gekeerde opstand. Maar als de opstand uitbreekt, blijven ze in hun eigen buurt. De auto’s die in brand gaan, zijn die van hun buren, niet die van Parijzenaars. Nog niet, in elk geval.

Enzovoort.

KARZAI ONDERTEKENT WET DIE VROUWEN PRAKTISCH RECHTELOOS MAAKT

De Afghaanse president Karzai heeft een wet ondertekend die het vrouwen verbiedt zich te onttrekken aan seks met hun echtgenoot. Daardoor is verkrachting binnen het huwelijk officieel toegestaan. Vrouwen moeten ook toestemming aan hun man vragen om een opleiding te volgen of om naar de dokter te gaan. Het recht op opvoeding berust uitsluitend nog bij de vader of de grootvader.

Karzai zou de wet ondertekend hebben om de fundamentalisten voor zich te winnen. Volgens de vrouwelijke senatot Humaira Namaita zij de wetten erger dan de wetten ten tijde van de Taliban.

afghaanse-vrouw

Wat ik in geen Nederlandse krant aantrof is het bericht dat Karzai daarvoor tijdens de topconferentie in Den Haag door Hillary Clinton op het matje is geroepen. Het stond in The Guardian:

Afghanistan’s president, Hamid Karzai, came under intense western pressure yesterday to scrap a new law that the UN said legalised rape within marriage and severely limited the rights of women.

At a conference on Afghanistan in The Hague, Scandinavian foreign ministers publicly challenged the Afghan leader to respond to a report on the new law in yesterday’s Guardian, and the US secretary of state, Hillary Clinton, was reported to have confronted Karzai on the issue in a private meeting.

At a press conference after the meeting, Clinton made clear US displeasure at the apparent backsliding on women’s rights. “This is an area of absolute concern for the United States. My message is very clear. Women’s rights are a central part of the foreign policy of the Obama administration,” she said.

The Guardian reported that Karzai had signed the controversial law last month. The text has not yet been published but the UN, human rights activists and some Afghan MPs said it included clauses stipulating that women cannot refuse to have sex with their husbands, and can only seek work, education or visit the doctor with their husbands’ permission.

International aid officials say the law violates both UN conventions and the Afghan constitution. It is widely seen as a political ploy by Karzai to win support from conservative Muslims in presidential elections scheduled for August.

Mark Malloch Brown, Britain’s foreign office minister for Africa, Asia and the UN, expressed “dismay” over the law’s impact on women’s rights. “We are caught in the Catch-22 that the Afghans obviously have the right to write their own laws,” he said. “But there is dismay. The rights of women was one of the reasons the UK and many in the west threw ourselves into the struggle in Afghanistan. It matters greatly to us and our public opinion.”

Malloch Brown did not meet Karzai yesterday, but said “one can confidently assume” that it came up in the private bilateral sessions the Afghan leader held with western officials in the course of the day. Diplomatic sources said later that women’s rights had been one of the subjects of the Clinton-Karzai meeting.

At the Hague conference, instigated at Washington’s request to rally international support for Obama’s new strategy in Afghanistan, Finland’s foreign minister, Alexander Stubb, called on the Karzai government to respond to the Guardian report, a call echoed by Iceland, while Norway also expressed concern over the trend in women’s rights.

Voor die rechten sneuvelen dus “onze” soldaten in Afghanistan.

DE HOND ALS ONREIN DIER

In de islam is een hond een onrein dier. Dat is zielig, zoals het ook voor het varken zielig is. Maar het varken heeft nog het voordeel dat hij daardoor minder wordt opgegeten.

Zou ik mijn hond uitlaten in de buurt van een moskee?

Nee, toch niet, tenzij het helemaal niet anders kan. Provoceren hoef ook weer niet.

Toch hebben ze er in Amersfoort ruzie over, getuige dit bericht in het AD.

Daarna volgt, ter vergelijking, een bericht over de hond van de Jordaanse koning Abdullah. Maar nu eerst Amersfoort:

hond-en-moskee

Het botert niet tussen bezoekers van de El Fath moskee in Liendert en hondenuitlaters langs het Valleikanaal, aan de achterkant van het gebedshuis. Sommige moskeegangers ergeren zich aan de loslopende viervoeters, die in de ogen van veel moslims onrein zijn.

De hondenbezitters op hun beurt zeggen dat El Fath geen toestemming had voor een toegang bij het wandelpad. De meesten zijn niet van plan hun hond aan te lijnen. Lokale partij BPA heeft de kwestie neergelegd bij het stadsbestuur.

Honden, het verdriet van Mohammed

Pico, een olijke Spaanse schobbejak, houdt ervan luid blaffend op voorbijgangers af te lopen. Hij snuffelt even en maakt zich dan waggelend uit de voeten. Pico kun je gerust los laten lopen, weet zijn bazin.

Toch zien de bezoekers van de El Fath moskee in Liendert liever dat buurtbewoonster Ineke Simonis haar viervoeter aanlijnt. Ze zijn er niet van gediend als hij te dicht in hun buurt komt. Zeker niet vlak na een gebedsdienst, als de geest net is gezuiverd. Een hond is voor moslims immers een onrein dier.

Ineke heeft er, zoals wel meer hondenuitlaters langs het Valleikanaal al een paar keer woorden over gehad met moskeegangers, die aan de achterkant het gebedshuis verlaten. ,,En dat gaat niet vriendelijk hoor. Ze schreeuwen tegen me dat ik mijn hond hier niet los mag laten lopen. Dan roep ik terug dat ze het bij het verkeerde eind hebben.’’

Een blik op de hondenuitlaatkaart van de gemeente Amersfoort leert dat de hondenuitlaters in hun recht staan. Over grote stukken langs het Valleikanaal mogen huisdieren los lopen, ook op de strook achter de moskee.
Bewoner Bert van der Kuil laat al 40 jaar zijn honden uit langs het kanaal. Hij is niet van plan ze aan de riem te doen ter hoogte van de moskee, ook al kreeg hij een paar keer bijna slaande ruzie met een groepje jonge moslims. ,,Als hier een aanlijngebod komt, dan is het oorlog in de wijk,’’ briest Bert. Wijkgenoot Bert Meijer lijnt zijn hondje Spot wel aan bij de moskee. ,,Ik vind dat een kwestie van respect.’’

In de El Fath Moskee wil dinsdagmiddag niemand iets zeggen over de wrijvingen tussen moslims en hondenuitlaters. Moslimmannen die de moskee verlaten, doen er het zwijgen toe. Binnen verwijst een woordvoerder naar het bestuur. Hij wil wel kwijt dat het probleem opgelost gaat worden.

Het moskeebestuur blijft de rest van de dag onbereikbaar. Twee allochtone mannen die met gebedskralen in de hand over het voetpad schuifelen, snappen de moeilijkheid. Al gaat het ze zelf niet aan. ,,Dit is de moskee voor de Marokkanen. Wij zijn Turks, onze moskee staat in Kruiskamp. Maar honden zijn onrein, dat klopt.’’

Hondenbezitster Henny Ruizendaal gnuift van verontwaardiging over de houding van de El Fath moskee. Ze nam deel in het project Goede Buren, waarin buurtbewoners konden meepraten over de destijds omstreden bouw van de moskee. ,,We hebben het er zo vaak over gehad. En toch hebben ze een extra toegangspoort aan de achterkant gemaakt. Je mag hier niet eens fietsen trouwens. Maar daar trekken ze zich ook niks van aan.’’

En dan nu: de hond van koning Abdollah van Jordanië stierf in Israël:

koning-abdollah

Relations between the royal palace in Amman and the Beit Dagan veterinary hospital have been good for many years now.

The Israeli medical team’s expertise has served Jordan a number of times, almost always under a heavy veil of secrecy, as per the royal court’s request.

During the fighting in the Gaza Strip, the Jordanians once again called on the Israeli veterinarians for help. King Abdullah and Queen Rania’s beloved dog had fallen ill.

In a secret operation, the pet was transferred to the hospital in Israel in very poor condition.

A few days later, despite the veterinarians’ dedicated treatment, King Abdullah’s pet passed away.

The dog’s body was returned to Jordan, along with a sincere apology from the hospital’s vets for being unable to save him.

The Beit Dagan veterinary hospital refused to comment on the report.

Sommige honden zijn nu eenmaal meer gelijk dan