Voortaan naakt vliegen, maar eerst een klysma

Beweringen en bewijzen

De Süddeutsche Zeitung meldde gisteren dat er langs de Israëlische stranden ‘zwemmende bommen’ zijn aangetroffen. De explosieven, die 15 tot 25 kilo springstof bevatten, vormen een nieuw wapen in de strijd van de Palestijnen tegen Israël.

Drijvende bommen 2

De vrienden van Gretta Duisenberg, Dries van Agt en Hans van Mierlo zijn op het idee gekomen als wraak op de dood van Mahmoud al-Mabhouh, de Hamas-leider die onlangs in Dubai door de Israëlische geheime dienst zou zijn geliquideerd. Hamas reageerde met trots en verklaarde dat men steeds zal blijven zoeken naar nieuwe methodes om de vijand te treffen.  De zwemmende bommen werden juist op tijd door Israël onschadelijk gemaakt met op afstand bestuurbare robots.

De strijd tegen het terrorisme begint een beetje lijken op de strijd tegen de doping in de sport.

Telkens wordt er iets nieuws bedacht, waarop de officiële overheden op hun beurt reageren met nieuwe opsporingsmethoden. Deze wedloop is eindeloos. Beide partijen wenden al hun energie en inventiviteit aan om de tegenpartij een stap voor te blijven. Zo worden door Al Qaida al enige tijd ‘testruns’ op de Europese vliegvelden uitgevoerd, om uit te zoeken hoe op of in het lichaam meegevoerde explosieven voor de bodyscans onzichtbaar kunnen blijven. De reactie heeft niet lang op zich laten wachten. De bodyscans worden nu zo verfijnd dat elke verdachte ongerechtigheid tussen milt en lever onmiddellijk kan worden gedetecteerd.

Het bericht over de zwemmende bommen las ik in de Süddeutsche Zeitung, omdat ik in München het Demjanjuk-proces volg. Elke keer als ik in München aankom, is er iets aan de hand. Twee weken geleden verkeerde het vliegveld in de hoogste staat van alarm. Een man was met zijn laptop door de beveiligingszone gerend, had zijn computer achtergelaten en was nergens meer te vinden.

Al het vliegverkeer werd ontwricht. Het duurde twee dagen voordat de politie kon verklaren dat het loos alarm was geweest. De eigenaar van de laptop was vermoedelijk iemand die om andere redenen in paniek was geraakt. En afgelopen dinsdag was een deel van het Centraal Station van München afgezet. ‘Misschien een bom’, zei een politieagent bijna verveeld. Het schijnt elke maand wel een paar keer in München voor te komen. Burgers en autoriteiten raken eraan gewend. Maar achteloosheid is gevaarlijk, want je weet maar nooit.

Het zou eenvoudiger zijn ons allemaal naakt door de poortjes te drijven

Om vanaf Schiphol in de rechtszaal van het Landesgericht te komen, word je verschillende malen doorgelicht en gefouilleerd. Eerst op het vliegveld jas en colbertje uitdoen. Daarbij de schoenen uit en de riem af. Je sleutels en kleingeld in de bakken gelegd. Dan door het poortje, waarachter je wordt opgewacht door een beveiligingsbeambte. Armen omhoog. De man die je gaat fouilleren draagt plastic handschoenen. Zijn handen gaan over je schouders, je rug, langs je benen en als je geluk hebt raakt hij ook nog even je ballen aan. Privacy is ver te zoeken, maar buiten de zelfmoordenaar wil niemand dood. Dan je omdraaien, weer die handen over je lichaam.

Bodyscan3

Inmiddels kan ik verschillende typen fouilleringsbeambten onderscheiden. Zij die zich er met een jantje-van-leiden van afmaken. Die zijn eigenlijk te verlegen en durven niet echt toe te happen. Maar je hebt ook de dienstklopper. Hij maakt je onmiddellijk duidelijk dat je je niets moet inbeelden. Zijn handen grijpen hard in en weten moeiteloos hun weg te vinden in het labyrint tussen huid en kleren. Als je één verkeerde beweging maakt, heeft hij je zo bij de kloten. De volgende stap is een vinger in je kont en in verdachte gevallen het overgaan tot een klysma. Zuiver logistiek beschouwd zou het eenvoudiger zijn ons allemaal naakt door de poortjes te drijven.

Op de rechtbank in München zal het visitatieritueel zich een paar maal per dag herhalen. Bij binnenkomst van het gebouw en bij binnenkomst van de zaal nog een keer. Als je de zaal even verlaat om je te vertreden, begint de procedure weer helemaal opnieuw. Ik heb mijn fouilleringsbeambten inmiddels goed leren kennen. Ik weet wie ik vriendelijk kan toelachen en bij wie ik zo neutraal mogelijk moet blijven kijken. Die mannen worden dagelijks geconfronteerd met een heel spectrum aan lichaamsgeuren, wat mij ook geen pretje lijkt. Je moet de dingen ook van de andere kant bekijken.

Onlangs las ik dat een moslimgroep in Vancouver zich heeft gekeerd tegen de voortdurende controles. Zo zou er een verbod moeten komen op het gebruik van snuffelhonden. Die zijn weliswaar in staat met hun neus springstof op te sporen, maar volgens de Koran zijn het onreine dieren. Snuffelvarkens is ook geen optie. Snuffelgeiten misschien. Ook heeft de moslimgroep berekend dat men volgens de Koran het lichaam van een ander nooit dichter mag benaderen dan op een afstand van dertig centimeter.

Ik vind dat allemaal prima, als die zwemmende bommen maar uit de buurt blijven.

De Volkskrant, 5 februari 2009. Zie ook voor reacties.