Geef ons onze dagelijkse BBC

Columns

In verkiezingstijd wreekt het zich dat wij in Nederland geen omroep hebben met een BBC-systeem. Extra jammer is het dat Henk Hagoort, de baas van de publieke omroep en de man die denkt dat ook de kaboutertjes door God zijn geschapen, heeft verordonneerd dat de verzuiling weer in de actualiteitenrubrieken tot uitdrukking moet komen.
Vandaar dat wij binnenkort de wederopstanding van Brandpunt mogen beleven.

Krachtens hun uitgangspunten zijn de publieke zendgemachtigden partijdig, sommige zelfs heel sterk. Bij de EO worden de christelijke partijen voorgetrokken en is Andries Knevel meer een pr-man dan een journalist.

Ook de VARA laat zich niet onbetuigd. Bij de Wereld Draait Door speelt Felix Rottenberg net alsof hij geen PvdA-politicus is, maar een onafhankelijke analyticus. Bij Pauw & Witteman wemelt het van de Fransisco van Joles, de Dolf Jansens, de Dick Pelsen en dat soort types. Ook het onderzoeksprogramma Zembla laat er geen misverstand over bestaan aan welke kant het staat. Aan de goede kant. Dat is dus de linkse kant, in hun ogen.

Nu kun je zeggen: als iedereen gewoon zijn eigen partijtje voortrekt, kun je de voor- en nadelen tegen elkaar wegstrepen en is de uitkomst gewoon nul. Niets aan de hand, maar zelf snak ik wel eens naar een rubriek die het politieke gewemel bekijkt vanuit een wat hoger perspectief. Mijn complimenten gaan daarom uit naar de wijze waarop Twan Huys in Nova de afgelopen week Job Cohen interviewde, die dit keer niet als burgemeester optrad maar als lijsttrekker van de PvdA en als kandidaat voor het premierschap.

Bekend is dat Paul Witteman indertijd de vragen van te voren wel eens doornam met de toenmalige premier Kok, maar daar bleek dit keer geen sprake van. Cohen kwam in een soort quizje terecht en moest de antwoorden schuldig blijven. (Ik raad Cohen aan Frits Wester als adviseur in te huren; die heeft ervaring met het van tevoren buit maken van de vragen). Verder zat Cohen er stram bij en bleek hij elk vermogen tot improvisatie te missen.

Uit het optreden in Nova kwam naar voren dat het niet zo eenvoudig zal zijn om van Cohen de nieuwe Drees te maken. Die paar keer dat ik Cohen heb ontmoet vond ik hem ook erg formeel en afstandelijk, en straalde hij weinig warmte uit. Anderen zullen andere ervaringen hebben, maar een politicus die werkelijk succesvol wil zijn, moet toch ook de liefde van grote publiek kunnen veroveren. Misschien is wel zo verstandig van Cohen om de debatten met Balkenende te mijden. Helemaal niet meer in het openbaar optreden en de mythe van het vaderlijke in standhouden, is voor Cohen misschien wel de allerbeste tactiek.

Zembla

Zembla liet er deze week geen misverstand over bestaan dat Geert Wilders een gevaar is voor ons land. Profeet van de angst, heette de documentaire. Ik heb vaak om de documentaire moeten lachen, vooral vanwege de verbeten manier waarmee de makers hun stelling helemaal probeerden dicht te timmeren. Beelden uit Der ewige Jude waren zelfs van stal gehaald om te bewijzen dat Geert Wilders de moslims het liefst in veewagens naar de concentratiekampen wil afvoeren. Het zwakke was dat men de stelling ook wetenschappelijk wilde aantonen en dat deed men dan aan de hand van steeds één geleerde. Alsof er in wetenschappelijke kring geen verschillen van mening zouden bestaan.

Het leukste vond ik de islamoloog Fred Leemhuis, vertaler van de Koran, die erg tegen Wilders is. Zembla had natuurlijk ook Hans Jansen kunnen vragen, een andere vertaler van de Koran, maar die is niet zo anti-Wilders – dus dat ging niet door. Leemhuis zei dat Wilders een Korantekst had misbruikt, want achter de tekst die Wilders had geciteerd, kwam nog een zin waarin iets heel anders wordt betoogd. Inderdaad, en achter de zin van Leemhuis komt weer andere zin en daarachter nog een zin.

Enzovoort.

Dat is nou precies de crux waarom al die islamologen het helemaal niet met elkaar eens zijn.

Het Parool, 1 mei 2010