Het dier en de Kerst

Buitenhof

In NRC Handelsblad las ik een interview met de sterrenkok Mohamed El Harouchi. Hij probeert een goede moslim te zijn,wat betekent dat hij geen alcohol drinkt en geen varkensvlees eet. Wel is hij bekend om zijn verrukkelijke yoghurt met gerookte paling en vlierbloesemsorbet.

Mohamed El Harouchi

Hé, laat ik nou altijd gedacht hebben dat paling volgens de Thora en Koran ongeschubde vis is en dat moslims en Joden die niet mogen eten.

Wat ik er beslist niet mee wil zeggen dat Mohamed El Harouchi er verkeerd aan doet om bepaalde regels niet na te leven. Ieder mens heeft het recht inconsequent te zijn, zo lang zijn hypocrisie anderen niet benadeelt of ongelukkig maakt.

In de ene cultuur is het varken onrein, maar de Chinezen zijn ze er juist dol op. Voor de Hindoes is de koe heilig, terwijl veel christenen een mooie entrecote niet zullen versmaden.

Wat ik er wel mee wil zeggen is dat mensen hun eigen geloof maken met eigen voorschriften en geboden. Hoe mondiger de burger hoe minder er wordt geluisterd naar pausen, imams en andere hoogwaardigheidsbekleders die beweren een direct lijntje te hebben met het Hogere.

In deze feestdagen is een speciale rol weggelegd voor het dier, dat het ongeluk heeft te worden geofferd. Koeien, lammeren, varkens, vissen worden de keel door gesneden of op een andere manier gedood. Het is dat ze daarna als voedsel dienen, want anders zou er helemaal geen morele rechtvaardiging zijn voor de massale slachtingen van dieren.
Van indianen die een beer moesten schieten, is bekend dat zij het dier eerst uitgebreid excuses maakten, maar een dergelijke beleefdheid is onze eetcultuur ver te zoeken. Net als het voetbal, de auto en de telefoon is het vlees gedemocratiseerd en heeft de kiloknaller ervoor gezorgd dat het biefstukje voor iedereen bereikbaar is. Dat neemt echter niet weg dat de bio-industrie een grote schandvlek is op onze beschaving.

Een van de eerste daden van het Kabinet-Rutte was de installatie van een squadron, bestaande uit vijfhonderd Animal Cops , dat uitvliegend over Nederland, het dierenleed zou bestrijden. Voorvechter van deze dierenpolitie is de PVV’er Dion Graus, die met tranen in zijn ogen kan vertellen over een poesje dat uit het raam was gevallen, of over een mishandelde zwerfhond. Inderdaad, betreurenswaardige zaken die om actie vragen, maar die niet de kern raken.
Deze week werd in de Tweede Kamer een voorstel ingebracht om een einde te maken aan de intensieve veehouderij met haar beschamend kleine hokken en kiponterende legbatterijen.

Een belangrijke zaak. Maar hoe stemde nu die meneer Dion Graus, die anders altijd zo’n grote heeft?

Hij stemde tegen de wet!

En dat terwijl dat het voorstel ook nog eens in lijn was met het partijprogramma van zijn eigen PVV. Maar ja, het minderheidskabinet moest worden gedoogd en dan moet je in de politiek wel eens een veer laten.

Wat leren wij hier nu uit?

Ten eerste dat de PVV, zoals premier Rutte al vaststelde, een volstrekt normale partij is geworden, die het ene belooft en gewoon het andere doet.

En ten tweede dat de ene hypocrisie de andere nog niet is.

En verder wens ik u een gezegend kerstdiner met paling en vlierbloesemsorbet, of met een biologisch varkenshaasje.

Buitenhof, 19 december 2010