Etentje neuzelt nog steeds door

Columns

In mijn jeugd heb ik velen uren doorgebracht in het schaakcafé ’t Hok. Je had daar een jongen die Harry heette en die een Franse achternaam had. Hoe precies zat, weet ik niet meer, maar op een dag werd hij opgeroepen voor de Franse militaire dienst.

En Harry, hoewel gewoon Nederlands sprekend, ging.

Wij schaakten door zonder Harry, maar twee jaar later liep hij ineens weer binnen. Hij vertelde dat hij in Afrika was geweest, had meegevochten en doden had geruimd. Toen vroeg iemand hem naar het ergste dat hij had meegemaakt, waarop Harry zonder aarzeling antwoordde: “Dat jullie hier gewoon zaten te schaken, alsof er niets gebeurt in de wereld”.

Er viel een diepe stilte.

Harry’s woorden kwamen bij mij op, toen ik terugkeerde uit Duitsland, waar ik regelmatig kom om het proces te volgen tegen de vermeende kampbewaker  Iwan Demjanjuk. Hij zou medeplichtig zijn aan de moord op tienduizenden Joden. Thuis door de Nederlands kranten bladerend, zag ik dat ook hier nog altijd een proces wordt gevoerd: dat tegen Geert Wilders.

En ik dacht: “Jezus, is dat geneuzel nog steeds aan de gang?!”.

Ik las dat ze het nog steeds hebben over een of ander etentje, en of professor Pietje Puk nou wel of niet iets heeft gezegd tegen doctor Hansje Pansje Kevertje. Op een foto zag je vier dikke oude mannen, die met bedrukte gezichten naast elkaar op een strafbankje waren neergezet. Geert was op de achtergrond te zien, ook heel ernstig kijkend. En de advocaat, die ten onrechte beweert dat je hem geen maffiamaatje mag noemen, kan evenmin ver uit de buurt zijn geweest. Zo’n bespottelijke vertoning maak je zelfs in Nederland maar zelden mee.

Hou toch op met die flauwe kul! En als dat niet meer kan, kom dan eens to the point in het proces tegen Wilders.

Daarna las ik in Trouw over de dodelijke schietpartij dat “Alphen zijn onschuld heeft verloren”. Zelf wist ik niet dat in Alphen alleen maar onschuldige lammetjes hebben rondgelopen. Nooit zal Alphen meer dezelfde idylle zijn. Gelukkig dat ze in Zoeterwoude, Waddinxveen en Koudekerk nog altijd hun onschuld bezitten. Je kunt daar niet zuinig genoeg op zijn. Verder bladerend kwam ik zeker tien stukjes tegen, waarin ons wordt uitgelegd dat de dader heeft gehandeld volgens Andy Warhols adagium dat ieder mens verlangt naar tien minuten roem.

Ook onzin natuurlijk.

Goebbels

In Duitsland hebben ze hun onschuld trouwens allang verloren. Nog onlangs werd daar een hele schoolklas door een jonge schutter weggemaaid. Niet eens ver terug in de geschiedenis vind je een heel politiek systeem dat zijn onschuld heeft verloren. Momenteel ben ik de dagboeken van Goebbels aan het lezen, die onder de titel Joseph Goebbels, Hitlers spindoctor in een Nederlandse vertaling zijn verzorgd door Willem Melching en Marcel Stuivinga.

Als er iets blijkt uit de dagboeken, dan is het wel dat Goebbels als spindoctor zijn tijd ver vooruit was. Hij sprak weliswaar nog niet van “de media”, maar hij wist al precies hoe ze moest bespelen. In feite is Goebbels, hoe je het ook wendt of keert, de oervader aller moderne spindoctors. Van Ben Korsten tot Hans Hillen en Jack de Vries, allemaal zijn ze schatplichtig aan Goebbels.

Het interessante is dat Goebbels er helemaal geen voorstander was om over alles keihard te liegen. Ook hij vond dat je eerst moest proberen de waarheid te spreken. Als dat niet meer lukte, ja dan, ging dem Sturm los.

Reeds in 1933 liet Goebbels zich informeren over de uitvinding van de televisie en hij is meteen laaiend enthousiast. Dat wordt helemaal de toekomst! Er is vaak beweerd dat televisie het nazidom ontmaskerd zou hebben, maar Goebbels dacht daar heel anders over. Wij mogen blij zijn dat de atoomboom voor Hitler te laat is gekomen. Wij mogen nog blijer zijn dat ook de televisie net buiten zijn bereik is gebleven.

Het Parool, 16 april 2011