Olympische Spelen revisted

Buitenhof

Nederland mag de laatste tijd naar binnen zijn gekeerd, voor één evenement geldt dat zeker niet: de Olympische Spelen. Sinds 1928, toen Amsterdam de Spelen mocht organiseren, droomt iedere bestuurder ervan de beste atleten ter wereld nog een keer naar Nederland te brengen.

Ed van Thijn

In 1992 was het burgemeester Ed van Thijn, die Amsterdam met “Compacte Spelen” in de vaart der volkeren wilde opstoten. Wij lagen “aan het wiel” van Barcelona en Parijs, zo beweerde hij. Intussen stuurden lastige Amsterdammers, onder leiding van Saartje Boerlage, geen gouden horloges naar de IOC-leden, maar wel zakjes wiet. Kansloos werd Amsterdam voorlaatste. Later wist iedereen precies hoe het zat. “Wij waren de aankleding van de show die ervoor moest zorgen dat Barcelona zou winnen”, zei Henk Vonhoff van het Nederland Olympisch Comité.

Het zal voor de Nederlandse Olympiërs een geweldige opluchting zijn geweest, dat Saartje Boerlage – thans 84 jaar – het actievoeren moe werd. Dan kunnen wij het opnieuw proberen, moet menig bestuurder hebben gedacht.

Het wereldkampioenschap voetbal was een eerste vingeroefening en samen met België schreven wij in. Helaas kreeg Rusland het WK 2018 en voor 2022 werden wij voorbijgestoken door Qatar, waar ze tegen een bal gaan schoppen bij vijftig graden in de woestijn. Je zou bijna denken dat grote sportevenementen van tevoren zijn vergeven aan de hoogst biedende.

Maar gelukkig: een nieuwe aanleiding komt eraan. Een fris gewassen generatie bestuurders staat te trappelen om in 2028, honderd jaar na Amsterdam, de Olympische droom nogmaals waar te maken. Eric van der Burg, de Amsterdamse wethouder van Zorg en Sport, spiegelde zich zelfs aan John F. Kennedy.

Had Kennedy niet gezegd: “wij gaan naar de maan”. En hadden de Amerikanen niet binnen een paar jaar op de maan gestaan. En wees nou eerlijk: wat Kennedy kan, moeten wij Nederlanders ook kunnen met die Spelen van 2028. Aldus Van der Burg.

Werkelijk geen speld tussen te krijgen.

Inmiddels is al 190 miljoen geïnvesteerd in de ontwikkeling van plannen. De bedoeling is dat het Nederlandse volk rijp wordt gemaakt voor het idee dat wij flink aan die Spelen gaan verdienen. Nu kost het nog even een centje, maar de Spelen zullen Nederland helemaal op de kaart zetten, zodat het geld vanzelf met bakken terugstroomt.
Toch is het vreemd dat Spanje en Griekenland, de twee Europese landen die in de laatste twintig jaar de Spelen toegewezen hebben gekregen, niet bepaald zijn veranderd in de meest welvarende landen van hun continent. Integendeel, uitgerekend deze twee landen zijn momenteel de armoedzaaiers van Europa, dus zo lucratief kunnen die Spelen niet geweest zijn.

De Spelen zijn vooral een prestigeobject voor bobo´s en bestuurders. Logisch dat minister Schippers onlangs heeft geprobeerd de beraamde kosten van de Spelen – zo’n acht miljard – te verdoezelen. Ze ontsnapte in de Kamer maar net aan een motie van wantrouwen. Tegen de achtergrond van het overleg op het Catshuis lijken mij die acht miljard trouwens een uitstekende bezuinigingspost, net als die miljarden voor de JSF.

Mocht dit kabinet de kandidatuur voor Amsterdam toch doorzetten, dan stel ik voor die zakjes wiet weer uit de mottenballen te halen. Tijden veranderen, maar soms keert alles terug.

Buitenhof, 15 april 2012