Beroepsleugenaar Bram M.

Columns

Er wordt veel afgegeven op de weekbladen, maar de twee beste stukken van de afgelopen week stonden in Vrij Nederland en in De Groene.

Zo heb ik genoten van het portret van Bram Moskowicz, dat Marian Husken en Harry Lensink voor Vrij Nederland schreven.

Moskowicz wordt daarin neergezet als iemand waarvan het lijkt dat hij overal mee weg komt, terwijl tegelijkertijd duidelijk is dat de netten zich aan het sluiten zijn. Hij is meester in het afbluffen, maar je kunt natuurlijk niet eindeloos blijven “dreigen en zwijgen”, om woorden van VN te gebruiken.

Bram M.

Nog onlangs probeerde Moskowicz het Volkskrant Magazine wijs te maken dat hij eigenlijk het proces had gewonnen tegen Jort Kelder, die hem “maffiamaatje” had genoemd. Bij een eerdere uitspraak had de rechtbank al geconstateerd dat de term “maffiamaatje” niet had gemogen wanneer de contacten tussen Moszkowicz en Willem Endstra puur zakelijk waren geweest. Dat was echter niet het geval, waarbij de rechter erop wees “dat Moszkowicz op uitnodiging van Endstra in Monaco een liefdadigheidsdiner bijwoonde, waarbij hij één tafel heeft gezeten met onder anderen Sam Klepper en John Mieremet”.

Er is toen vast flink wat geld opgehaald, maar inmiddels zijn ze wel allemaal dood.

In hoger beroep is Moskowicz niet veel verder gekomen, al claimde hij de overwinning. Ten onrechte, volgens VN. Weliswaar werd geoordeeld dat maffiamaatje een tikkeltje te ver ging, maar tegen “beroepsleugenaar” had de rechtbank geen enkel bezwaar. Verder werden alle eisen afgewezen. Jort Kelder hoefde niets te rectificeren en kreeg geen schadevergoeding aan zijn broek. Een afgang voor Bram en dan vergat Vrij Nederland nog te vermelden dat het Moszkowicz was, die ook nog voor de proceskosten opdraaide.

Het is een sappig verhaal in VN, je zou er een hele aflevering RTL Boulevard mee kunnen vullen.

De pogingen van de fiscus om bij Moskowicz alsnog een vette miljoen aan ontdoken belastinggelden binnen te halen, krijg je er gratis bij.  Lees naast u krant Vrij Nederland! En binnenkort ook de Quote, want daar las ik dat Moszkowicz  “door zijn broers uit de maatschap is gegooid”. Het blad vraagt zich af of het om een interne ruzie gaat dan wel om een handigheidje waardoor de fiscuskwestie niet op de gehele maatschap betrekking heeft? Vermoedelijk om beide. In elk geval is de Nederlandse Orde van Advocaten een onderzoek gestart naar de bedrijfsvoering van het Moszkowicz-kantoor op de Herengracht.

Kortom, met zo’n spannend leven moet het haast wel dat Bram Moszkowicz binnenkort zijn eigen talkshow krijgt. Als titel zou ik willen voorstellen The Fugitive, over mensen die altijd op de vlucht zijn.

Helaas is er door Bram maar weinig ruimte voor het tweede stuk dat ik opmerkelijk vond: de column van H.J.A. Hofland in de Groene. Daarin neemt Hofland het op voor Tofik Bibi, die zich heeft opgeworpen als lijsttrekker van GroenLinks en die vervolgens door Jan en alleman is afgebrand. Vooral door de Bas de Gaay Fortman die sprak van “zelfoverschatting”. Ik weet niet of u Bas de Gaay Fortman heeft gezien in Nieuwsuur, maar de 75-jarige maakte zichzelf  belachelijk door zich te laten interviewen tijdens een partijtje bejaardencricket. Buikige ouwe mannetjes hobbelden voor een wicket, terwijl De Gaay Fortman in crickettenue het partij- en landsbelang aan het bespreken was.

Zelfoverschatting, heb je het ooit zo zout gegeten?

Over Tofik Bibi lees ik telkens dat hij zo verschrikkelijk jong is en inderdaad ziet hij er uit als een mager ventje, wiens lichaam nog niet te lijden heeft gehad van een te veel aan vergaderingen en diners. Maar hij is al 31! In elk geval praat hij niet in de hemeltergende clichés, die Jolanda Sap zo vaak ontsnappen. Na Femke heb ik nooit aan Sap kunnen wennen en ik vermoed dat zelfs het lenteakkoord – ook zo’n moedeloos eufemisme – daarin geen verandering gaat brengen.

GroenLinks is mijn partij niet, maar samen met Henk Hofland roep ik: “Dibi, doe je best!”.

Het Parool, 19 mei 2012