Weg met de grachtengordel!

Buitenhof

In veel landen is de hoofdstad de trots der natie. Daar zetelt de macht, men houdt er parades en legt een krans bij de onbekende soldaat. Daarna bezoekt men tempels van kunst en cultuur: de musea, de opera en de schouwburg. Iedere Fransman, ook al woont hij in de campagne, is trots op Parijs. Een Franse politicus die laatdunkend spreekt over Parijs kan zijn carrière wel vergeten. Wat Parijs is voor de Fransen, is Londen voor de Britten en Rome voor de Italianen.

Maar Nederland kent geen trots op zijn hoofdstad. Dat is historisch gegroeid. Bij het ontstaan van de natie hebben de provincies er alles aan gedaan om de macht van Amsterdam zo veel mogelijk te beperken. Zo werd de VOC bestuurd door de Heren Zeventien, een raar getal dat nodig was om de onderlinge verhoudingen zo vast te leggen dat Amsterdam nooit zijn wil kon opleggen. De politieke macht, verenigd in de Staten-Generaal, ging naar Den Haag. En de hoofdstad van Noord-Holland werd: juist – Haarlem.

Grachtengordel

Afkeer voor Amsterdam is altijd gebleven en leeft onder politici tot op de dag van vandaag. Het is daarbij logisch dat de pijlen zich vooral richten op de grachtengordel betreft, bij uitstek het gebied dat voor onze welvaart heeft gezorgd.

De afkeer loopt door alle partijen heen.

De VVD’er Charlie Aptroot zei dat alleen de geborneerde grachtengordel tegen zijn voorstel is  om met 130 over de wegen te scheuren. Hans Spekman was nauwelijks voorzitter van de PvdA, of het partijbureau moest weg uit de grachtengordel. Maxime Verthagen, CDA-minister van Economische Zaken, verklaarde vergenoegd dat zijn regionale maatregelen overal werden toegejuicht, behalve in de grachtengordel. PVV-leider Geert Wilders fulmineert al langer tegen de grachtengordel. Over het Lente-Akkoord zei hij niet ongeestig dat het wel leek of “de complete Postcode-kanjer op de grachtengordel was gevallen”. Harm Beertema, een andere PVV’er, beweerde met tranen in de ogen dat hij de grachtengordel tot zijn laatste snik zal bestrijden.

En dan Jan Marijnissen van de SP. Die verklaarde dat hij nooit met GroenLinks zal regeren, omdat GroenLinks “een grachtengordelpartij” is. Hij moest er bijna van braken. En bij de ChristenUnie en de SGP regeert het inzicht dat de grachtengordel, ooit een baken van deugdzaam protestantisme, helemaal van God los is. Blijven over D’66 en GroenLinks, die allebei met de grachtengordel worden geassocieerd, maar die dat helemaal niet leuk vinden.

Een democratie behoort aan de opvattingen van de meerderheid gehoor te geven.

Ik zie drie mogelijkheden om dat te doen.

Eén: wij maken van de grachtengordel een getto met een hek eromheen. Amsterdam heeft daar ervaring mee.

Of twee: wij gooien de boel plat en zetten staalfabrieken neer, om Jan Marijnissen te plezieren.

Een derde mogelijkheid is ingegeven door de boot die deze week door de Amsterdamse grachten is gevaren, met een koe erop. Het was een actie van zuivelfabrikant Campina, die wilde wijzen dat melk van de koe komt, iets wat ze in de grachtengordel niet meer schijnen te weten.

Zo stom.

Laten wij daarom van de grachtengordel één groot weiland maken, te beginnen hier op deze plek, de Hortus Botanicus, middenin de grachtengordel.

Breng de koeienstront maar naar binnen, dat zal de dames en heren politici wel leren!

Buitenhof, 27mei 2012