Archief

December, 2013

Dat men in stilte goed doet, leeft niet erg onder politici

Beweringen en bewijzen

Monday, December 30th, 2013

Kerstmis is niet alleen het feest van het licht, zoals ons staatshoofd elk jaar weer zo treffend weet te verwoorden, het is ook het feest van de oude en nieuwe tradities. Een van die tradities bestaat eruit dat kranten en tijdschriften paginagrote interviews afdrukken met personen die prominent in het nieuws waren.

Diederik Samson

In dit Onno Hoes-jaar ging ik op zoek naar interviews met politici, om eens na te gaan hoe zij omgaan met de scheiding tussen werk en privé. Ik vond een heleboel interviews, zodat ik de tel kwijtraakte. Eén politicus kwam ik zelfs twee keer tegen, staatssecretaris van Justitie Fred Teeven die zowel in NRC Handelsblad als in Trouw werd geïnterviewd – telkens onder aansprekende koppen: ‘Voor sommigen ben ik echt een monster’ en ‘Ik ben ook een beetje mens’. lees verder

Nederlandse cultuur: meer prijzen dan lezers

Beweringen en bewijzen

Thursday, December 19th, 2013

“Ik heb meer prijzen dan lezers”, zei Willem Jan Otten, toen hem door de verslaggever van deze krant werd voorgehouden dat aan hem geen bestsellerschrijver verloren is gegaan. Het is een tragikomische opmerking, waarachter een wereld schuil gaat. Een wereld die verdomd veel lijkt op de Nederland. Een wereld die verdomd veel vertelt over hoe de Nederlandse elite regeert over de rest.

Willem Jan Otten

Je hebt schrijvers die literaire prijzen krijgen, maar weinig worden verkocht en dus weinig gelezen. Zij houden zich manmoedig vast aan het idee dat de weinige lezers die zij hebben in elk geval goede lezers zijn. De vorige week overleden schrijver Jacques Firmin Vogelaar was zo’n schrijver. Er zijn hele proefschriften over zijn werk geschreven, maar de boekhandelaar die een blij gezicht zette als weer een stapeltje van zijn meesterwerken werd binnengedragen, moet nog worden geboren. lees verder

Het Buwalda-paard springt van g8 helemaal naar f5

Schaken

Saturday, December 14th, 2013

In de Volkskrant van afgelopen vrijdag scheef Peter Buwalda een column over een vreselijke (schaak)blunder, die onmiddellijk door mij – wraakzuchtig als ik ben – zou zijn afgestraft.

Buwalda-diagram 2

Met toestemming van de auteur volgt hier de bewuste column, gevolgd door de twee literaire kritieken waarnaar wordt verwezen. De kwestie speelde in 2003.

Buwalda: “Een stevige blunder op zijn tijd heeft iets verfrissends. De mensen hebben wat om te lachen, en jij over tien jaar ook. Maar een blunder waarvan de gebakken peren bij de buurman worden bezorgd, dat is een ander chapiter. Ik heb daar voorbeelden van.

Laat ik niet bij mezelf beginnen, waarom ook – maar bij mijn broodheer. lees verder

Mensenrechten: mistige retoriek en slonzige filosofie

Beweringen en bewijzen

Thursday, December 12th, 2013

Onlangs reisde minister-president Rutte naar China, met in zijn kielzog enkele “topmensen” uit het bedrijfsleven. Volgend jaar gaat Rutte weer, maar dan met een grote handelsmissie. De Nederlandse regering haastte zich te verklaren dat op de eerste dag wel degelijk over de mensenrechtensituatie in China is gesproken, maar dat dit keer de wederzijdse handel voorop stond.

Eleonor R.

Eerlijk gezegd vermoed ik dat de mensenrechten niet zo zeer zijn aangekaart om de Chinezen een moreel lesje te leren, maar vooral om het thuisfront te laten weten dat men er nog steeds aandoet – aan die mensenrechten. Ik ben cynisch genoeg om te denken dat Rutte zich nog tegenover zijn ambtsgenoot heeft verontschuldigd met: “Ja, sorry, dit moet ik even naar voren brengen”. lees verder

Ons hele leven wordt een zelfsturende auto

Columns

Thursday, December 5th, 2013

Mijn grootvader van moeders kant had voor de Tweede Wereldoorlog een eigen bank. Eigenlijk was het meer een bankje. Voor centen en stuivers kochten mensen zegeltjes bij hem, om later hun inleg met een kleine rente terug te krijgen. lees verder

Erwin Blumenfeld, de joodse Céline

Verhalen

Wednesday, December 4th, 2013

Als de spreekwoordelijke wandelende jood zwierf Erwin Blumenfeld (1897-1969) van het ene land naar het andere. Zeventien jaar woonde hij in Nederland, maar erkenning voor zijn fotografie kreeg hij pas in Frankrijk en succes in Amerika. Zijn autobiografie getuigt van een cynisme dat hem de bijnaam `de joodse Celine’ bezorgde. De man die anti-alles was.

Blumenfeld 1

Het moest na zijn dood nog zeven jaar duren voordat een uitgever het in 1975 aandurfde onder de titel Jadis et Daguerrre de autobiografie fotograaf Erwin Blumenfeld op de markt te brengen, maar toen het boek dan eindelijk was verschenen, waren de kritieken over het algemeen zeer lovend. lees verder