Maar Meneer…

Maar meneer

Reageren kan hier. Tevens voor aanvragen lezingen en optredens.

Hieronder volgen enkele reacties op mijn columns over de SP, zoals deze en deze, of deze.

Tomaat gegooid

Geachte redactie,
Hoe stom kan iemand – vandaag in uw krant op pagina V2 – zijn om te antwoorden op de vraag “Mussert of Moskou”?

Max Pam!

Kun je zien hoe 60 jaar haat – 60 jaar koude oorlog – leidt tot een blinde vlek bij iemand. Kan de hoofdredacteur hier niet eens ingrijpen? Het is steeds hetzelfde bij deze man. Al die rechtse PvdAers. Zijn haast nog erger anticommunistisch dan VVD’ers en CDA’ers. Anti-revolutionairen en liberalen hebben en hadden tenminste – op hun manier – nog respect voor communisten en voor de Sovjet Unie.

Max Pam gaat zomaar even terloops in op “6 miljoen joden als slachtoffer van Hitler” te noemen? Dan zeg ik: alleen maar? Vergeet Max Pam hier niet iets?  Hij vergeet zomaar (??) even 10 miljoen communisten als slachtoffers van Hitler of die 26 miljoen Sovjet-burgers op de balans van het aantal slachtoffers mee te tellen.

Laat hij maar bewijzen dat Stalin meer slachtoffers heeft gemaakt dan Hitler. Zonder Stalin (zonder de communisten) zaten we nu nog onder het fascisme. Als Max Pam toen leider was geweest van de Sovjet Unie had hij precies hetzelfde gedaan als Stalin deed. Hij en de communisten vochten voor een vrij Europa.

Er gaan per jaar alleen al meer mensen dood ‘aan het kapitalisme’ (imperialisme) (Indonesie, Zuid Amerika, Persie, Angola, Mozambiek, Congo, Irak, Iran, Afghanistan, Palestina, Libie, Syrie, etc) dan ooit bewezen en/of toegescheven kan worden aan de communisten.

Ik voel me zwaar beledigd door zijn terloopse opmerkingen in zijn tekst vandaag op pagina V2 in uw krant.

En niet alleen ik.

Hoogachtend,

Rik Min, Enschede.

Geachte heer Pam,

Uw bijdragen in de media voorzover die mij bereiken (Volkskrant en Buitenhof) zijn doorgaans goed doordacht. Uw column gisteren maakte daarop echter een ergerniswekkende uitzondering. De druiven zijn zeker zuur voor de SP. Maar waarom geeft u geen informatie over het stemmenonderzoek (o.a. van De Hond) dat aantoont dat een groot deel van de SP-sympatisanten per saldo toch PvdA hebben gestemd om alsnog te proberen Samson de grootste overwinnaar te doen zijn, toen duidelijk was dat de SP fors terugliep in de peilingen.

Dat had u zakelijk kunnen constateren en niet meteen neer hoeven te sabelen in het kader van een discussie over “diefstal van stemmen”. Als u zich enigszins had verdiept in de ex-post analyses was u niet met onzinnige uitspraken gekomen als:  “Als de campagne nog een week had geduurd, waren het er misschien maar tien of vijftien geweest”. Wat zou u geschreven hebben over de SP als de verkiezingen vóór de zomer hadden plaatsgevonden en de SP had gewonnen omdat veel Nederlanders toen nog niet vergeten waren dat niet alleen het CDA, maar ook de VVD hoofdverantwoordelijken waren voor het onzinnige avontuur met de PVV?

Verder doorhakkend op de SP plaatst u zich in de rij van fantasieloze criticasters, die al drie decennia zeuren over de “maoïstische wortels” van die partij. U probeert daarmee meteen al een verklaring te geven voor de verwachtbare SP-kritiek op de PvdA. U plaatst daarmee de SP in de “extreem linkse” hoek. Je hoort dat wel meer in oppervlakkige commentaren: De SP omschreven als extreem links tegenover de PVV als extreem rechts. Het is illustratief voor het gebrek aan verdieping in de recente geschiedenis van de sociaal democratie. De SP is vanaf begin jaren negentig per saldo niet een extreem linkse partij, neen de sociaaldemocratie is onder neoliberale vleugels de zg. derde weg ingeslagen. We plukken daarvan nog dagelijks wrange vruchten.

Sinds zeer kort is de PvdA weer op zoek naar haar sociaaldemocratische wortels, evenals sommige zusterpartijen in Europa die eveneens die weg waren ingeslagen. Met recht kan de SP de laatste twee decennia meer sociaaldemocratisch genoemd worden dan de PvdA. Ik verwijs u ter onderbouwing van deze bewering naar bijgevoegde tekst. “Dankzij” een operatie heb ik deze zomer veel tijd gehad om mij te verdiepen in de recente geschiedenis van de sociaaldemocratie, zowel in Noorwegen waar ik woonde als in Engeland (dankzij Tony Judt) en Nederland (dankzij Hans Achterhuis). Ik bied u deze tekst graag aan, niet omdat die bol staat van mijn gedachten, maar aandacht vraagt voor diepgravers, die grondig analyserend terugkijken op de recente geschiedenis. Opvallend is Judt’s genadeloze kritiek op de derde weg. Judt was toch zeker geen socialist. En Hans Achterhuis, een van de meest integere filosofen van West-Europa, komt per saldo met complimenten aan het adres van de SP, omdat die partij zich niet liet afdrijven met de neoliberale waan van de dag.

Met vriendelijke groet, Lou en Pia Franssen, Maastricht.

In zijn column van 26 september zeurt Max Pam over de reactie van de SP op het verkiezingsresultaat en de verbittering  jegens de Pvda.

Hoe vaak Diederik Samsom tijdens de campagne niet plechtig heeft verklaard dat de SP het dichtst bij de PvdA staat, om vervolgens direct na de verkiezingen  juist met de partij die bijna het verst van hem verwijderd is  in zee te gaan om een kabinet te realiseren, mag echter op zijn zachtst gezegd merkwaardig   genoemd worden. Dat de SP daar verbitterd over is is dan ook begrijpelijk.

Ook in 2006 heeft de Pvda (Wouter Bos) geen enkele serieuze  poging ondernomen om de haar zo ogenschijnlijk dierbare SP  – na een eclatante verkiezingsoverwinning – bij de kabinetsonderhandelingen met het CDA  binnen boord te houden. Toen boog de PvdA razendsnel voor het njet van Balkenende, nu voor  dat van Rutte.

Hopelijk is de SP er nu eindelijk van overtuigd dat op deze momenten de Pvda  geen betrouwbare partner blijkt te zijn.   En dat ze dus daarom niet zullen vergeten wat er nu (weer) is gebeurd, aldus Jan Marijnissen. Dat Max Pam die uitlating van Marijnissen trouwens gelijk stelt aan  uitlatingen van Mao of een willekeurige maffiabaas toont aan dat deze columnschrijver zelf de demagogie niet schuwt. Wat dat betreft zou hij beter op zijn plaats zijn  in de krant van wakker Nederland.

Emile Grivel,  Nieuwegein

Jargon van Max,

Brabantse socialisten, zure druiven, het rode zusje van het rotte ei, de oudeheer  Wiegel  en Marijnissen, vloeibare standpunten, met boetes hun gat afvegen, breed lachend zonder  tomaat, verwoestend effect, vijanden, marxisten, communisten, stalinisten, trotskisten, verraders, lakeien,  wortels, gestolen stemmen  en maffiabaas.  Vijandig jargon van een stalinist, die met rotte eieren gooit.

P.Filipiak,  Vught

Vandaag (woensdag 26-9) een artikel over Eindhoven als een van de hightech centra van de wereld, dat niet als zodanig bekend is in de randstad. Max Pam gaf vorige week in zijn column reeds het antwoord hoe dat kan. De zachte g .Dat kan nooit wat zijn.

Groen Links zou met haar “mondiaal georiënteerd” programma een miscast hebben aan Jolande Sap met haar zachte g. Alsof het in het buitenland wat uitmaakt uit welke streek van het land je komt. Typisch een geval van randstedelijke (Amsterdamse) arrogantie. Mensen uit het zuiden van het land spreken waarschijnlijk beter hun talen dan Amsterdammers, zeker wat de uitspraak betreft. Zowel in het Duits, Frans , Engels en Italiaans komt de harde g niet voor, zodat een afkomst uit de Randstad eerder een handicap is in het buitenland dan een pre.

Waar komt die hekel aan de zachte g dan vandaan ?. Amsterdammers horen op straat om zich heen allerlei tongvallen. Je hoort op straat en in de media meer Surinaamse (Prem), Antilliaanse (Raymann) en Marokkaanse (Aboutaleb, Marcouch, Ajib, Ali-B) tongval dan Brabantse of Limburgse. Deze is min of meer vreemd, buitenlands eigenlijk (wordt ook vaak ondertiteld op t.v., net als Vlaams, ook een buitenlandse taal in Hilversum).

Dus typisch een geval van xenofobie. Volgende keer toch maar PVV stemmen, Max. Daar hoor je qua ideologie thuis.

W. Dassen, Uden

Op zoek naar een andere krant.

Max Pam probeerde vrijdag 29/6 de verzamelbundel Op zoek naar vrijheid van het SP-kamerlid Ronald van Raak te bespreken. Hij maakt de bundel volkomen belachelijk, zoals dat steeds het geval is als VK-redacteuren en -columnisten iets over de SP op papier zetten. Het feit dat de bundel nu verschijnt doet Pam af als passend in de verkiezingstijd en dus zouden wij het het niet serieus moeten nemen. Hij vergelijkt deze verzamelbundel van reeds eerder uitgegeven columns van van Raak met wat omvangrijkere boeken die geschreven zijn vanuit rechtse hoek; die zouden dan veel beter zijn.

Van Raak kiest als uitgangspunt bij een aantal onderwerpen uitdrukkelijk voor Nederlandse filosofen (wat zijn specialisatie is) en Pam neemt het hem kwalijk dat hij het (dus) niet heeft over Socrates en Plato. Hij meent informatie tegen te komen die je ook bij Wikepedia kunt opzoeken, klaarblijkelijk de bron van Pam. Ik vind dat van Raak op begrijpelijke wijze naast interessante achtergrondinformatie duidelijk maakt wat linkse probleembenadering inhoudt.

Wat Pam doet is blind afbreken; hij sleept er in zijn woede een toespraak bij van Roemer. Niets mag deugen aan de bundel, het is immers van een SP–er.

Het lijkt erop dat redacteuren en columnisten van de VK steeds rode vlekken voor de ogen krijgen en het schuim op de lippen als de letters SP voorbijkomen. Wellicht is die afkeer eertijds gewekt door Ad Melkert die in zijn SP–haat de PvdA–kamerleden zelfs verbood om voor elke motie van de SP te stemmen? Ik begin de Volkskrant behoorlijk indoctrinerend en vervelend te vinden. Als ik binnenkort mijn abonnement opzeg, weet u bij deze wat mij onder meer al langere tijd hindert.

John Bougie,  Hei- en Boeicop