Nelleke Noordervliet vult haar eigen hoekje met allerhande tips op huishoudelijk gebied.
Tip 7: Al doende opruimen.
In een van haar vele romans, die ik geen van alle durf te herlezen, brengt Iris Murdoch een detail aan, dat ik me herinner. Ik vergeet de beste plots, de meest bizarre personages en geweldige scenes, maar niet het triviale detail. Al heb ik een uitstekend geheugen, mijn geheugen voor boeken is naatje. Dat ik me dus dat detail herinner is vreemd, nog vreemder – of juist niet – omdat absoluut ondergeschikt en nietszeggend was. Ik weet niet eens meer in welk boek het voorkwam. Nog even heb ik gezocht, maar het maakte me moedeloos door The Flight of the Enchanter en The sacred and profane Love Machine e.t.q. te bladeren.
De familie waar het om gaat heeft de gewoonte de spullen die naar boven moeten op de trap te leggen en het is een ongeschreven wet, dat de eerste die naar boven gaat die spullen daadwerkelijk meeneemt. Ze maakte nogal wat werk van de beschrijving, alsof ze goud heeft gevonden in de sloot achter het huis, terwijl ik alleen maar dacht hoe normaal en vanzelfsprekend zoiets is. Ik deed dat al jaren. Toen Iris eenmaal aan Alzheimer was bezweken kwamen de verhalen los. Ze was een enorme toddik, vuil op haar huis en vuil op haar eigen, ook toen ze nog jong was en mannen als Elias Canetti in bed lulde.
Ik moest eraan denken toen ik mijn tanden stond te poetsen en gewoontegetrouw tegelijkertijd de potjes en flesjes op de wastafel netjes arrangeerde. Niets is namelijk gewoner en handiger dan al doende op te ruimen. Nooit met lege handen naar de keuken! Nooit met lege handen naar boven! Nooit met lege handen van voor naar achter. Terwijl de uitjes liggen te fruiten kan men de halve afwasmachine uitruimen. Sta je onder de douche neem meteen de Cif en een borstel mee en boen het vloertje. Moet je wachten op je man die nog even de tramkaart uit een ander pak gaat halen, besteed dan even aandacht aan de kapstok en de sporttassen eronder: rechthangen en –leggen.
Het is een simpele regel die door weinigen wordt nageleefd als ik de troep zie die door de meeste mensen wanhopig ‘gezellig’ wordt genoemd. Teringzooi is niet gezellig. Een steriel, opgeruimd huis evenmin, maar met de methode Murdoch (vooruit, laat Iris er haar naam maar aan geven) is er een voortdurende belofte: overal liggen stapeltjes te wachten op vervoer naar hun juiste plek. De teringzooi is een planeconomie geworden.