Eerder dit jaar heeft de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties een resolutie aangenomen, waarin wordt aangedrongen op een wereldwijd verbod op godslastering.
Bij een verbod hoort een straf, en die kan wereldwijd variëren van een geldboete tot de doodstraf.
Op zichzelf is het natuurlijk vreemd dat je iets zou kunnen belasteren, waarvan nog nooit is aangetoond dat het bestaat. Maar stel eens dat God inderdaad bestaat, dan is het toch vreemd dat Hij de bestraffing niet zelf ter hand neemt. Het moet in Zijn almacht toch een koud kunstje zijn om de godslasteraar met één vinger weg te vagen of anderszins aan te spreken.
Maar dat doet God niet.
Van God zelf lijkt een godslasteraar dus niets te vrezen te hebben, maar des te meer van degenen die menen in Zijn naam te moeten handelen. De VN-resolutie is tot stand gekomen onder druk van een groep islamitische landen. Als je de lijst bekijkt, zie je dat het daarbij vooral gaat om landen gaat die zelf helemaal geen vrijheid van godsdienst kennen. Er is maar één God, en die ene God mag niet belasterd mag worden. De historicus Jonathan Israel heeft erop gewezen dat religies pas tolerant worden, wanneer hun volgelingen zelf de verschrikkingen van vervolging door een andere godsdienst aan den lijve hebben ondervonden.
Helaas zitten de knechtjes die God bij het straffen van dienst willen zijn, niet alleen in de Mensenrechtenraad, maar ook in de Nederlandse regering. Misschien herinnert u zich nog dat Piet Hein Donner, de toenmalige minister van Justitie, onmiddellijk na de moord op Theo van Gogh de Wet op de smalende Godslastering van 1932 weer uit de mottenballen wilde halen. Het signaal van Donner hield in: het was helemaal Van Gogh’s eigen schuld dat hij daar met een mes in zijn buik op straat lag. Pas dus op!
Ook Hirsch Ballin, de huidige minister van Justitie wil het wetsartikel op de godslastering graag behouden, misschien wel als middel om critici van de islam en andere religies de mond te snoeren. Dat althans, heeft onze verstoten prinses, Ayaan Hirsi Ali, deze week betoogd in een interview met een Deense krant. Ze zou wel eens gelijk kunnen hebben.
Tegenover Hirsch Ballin staan echter een paar PvdA-ministers, die dat wetsartikel juist willen afschaffen. In de boezem van de Nederlandse regering smeult zodoende een gevaarlijke tegenstelling, die schreeuwt om een oplossing.
Ik heb een voorstel.
In dit kabinet zit een verklaard atheïst, minister Plasterk van Onderwijs. Op 10 maart 2000 schreef Plasterk onder kopje “Jezus Mina” een godslasterlijke column in de Volkskrant over de vraag of God een mannelijk dan wel een vrouwelijk geslacht heeft. In die column kwamen woorden voor als Mozeskriebel en godverdenondedju! – met een uitroepteken. Bovendien gebruikte Plasterk in een column van 26 november 2004 het woord: godverdomme.
Dit zijn misdrijven met eeuwigheidswaarde, die dus nooit verjaren. Wat nu moet gebeuren, is dat de minister van Justitie de minister van Onderwijs aanklaagt en voor het Gerecht sleept. Geeft de rechter Plasterk gelijk dan wordt de wet op de godslastering afgeschaft, maar geeft de rechter Hirsch Ballin gelijk, dan moet Plasterk worden uitgeleverd aan de Mensenrechtraad van de VN. En wat er dan met hem gebeurt, is – net als bij Theo van Gogh – volkomen zijn eigen schuld.
Buitenhof, 21 oktober 2007