Aap verslaat voetbalanalisten

Columns

Aan het eind van elk jaar kun je in de krant lezen dat de aap van Wall Street alle beursanalisten heeft verslagen. Er zit daar in New York namelijk een beursgorilla – soms is er sprake van een chimpansee – die geheel naar aapse inzichten belegt en die daarmee aanzienlijk betere rendementen weet te behalen dan zijn (of haar) menselijke collega’s.
Van één ding ben ik tijdens het Europees kampioenschap voetbal overtuigd geraakt: als diezelfde aap bij het voorspellen van de uitslagen was aangetreden tegen de verzamelde Nederlandse sportjournalistiek dan had die aap dik gewonnen.>

Beursgorilla.bmp

Zelden zijn wij argeloze voetballeken zo overspoeld met op niets gestoelde verwachtingen en veel te optimistische voorspellingen als in de afgelopen weken. Zo’n beetje alle voetbalanalisten waren het er roerend over eens dat Nederland een serieuze titelkandidaat was. Het gezever over onze kansen in de slotronde leek eindeloos. Zelfs onze minister-president bleek door het virus te zijn aangestoken, toen hij in de kleedkamer van onze jongens verklaarde dat hij op 29 juni – de dag van de finale – weer fier op de tribunes zou staan.

Droomkoninkje.

De Nederlandse voetbalanalist is bij uitstek iemand die afgaat “op zijn gevoel”, zoals Yomanda in de toekomst denkt te kijken aan de hand van ingestraald water. Zo wist de voetbalkenner Auke Kok ons in NRC/Handelsblad te vertellen dat de Duitsers tegen de Portugezen geen schijn van kans zouden hebben, aangezien de zwakte van onze oosterburen duidelijk was gelegen in “een haast idioot gebrek aan techniek”. Auke omschreef de Duitsers dan ook als “prutsers”. In de GPD-bladen hield Henk Spaan wat betreft de wedstrijd Nederland-Rusland nog een slag om de arm, maar hij achtte het heel goed mogelijk dat de onzen met 4-0 zouden zegevieren.

De Duitsers staan inmiddels met hun idioot gebrek aan techniek in de finale. De Nederlanders daarentegen waren al veel eerder door de Russen weggetikt, terwijl die op hun beurt weer zijn overklast door de Spanjaarden. Vooraf hoorde je steeds dat Nederland was ingedeeld in de “groep des doods”, maar als je naar de resultaten kijkt, moet je vaststellen dat Nederland gewoon in de zwakste groep zat. Nederland en Italië, de landen die aanvankelijk doorgingen, werden een ronde later al uitgeschakeld.

Na de aftocht van het Nederlands elftal zong de uitdrukking rond: met de wijsheid achteraf. Het aardige van een echte kenner is dat hij zich wel eens kan vergissen, maar dat hij juist ook beschikt over een zekere wijsheid vooraf. Dat soort wijsheid noemen wij kennis. Bij de Nederlandse voetbalanalisten bleef die kennis vooral beperkt tot een psychologie van de kouwe grond. Uiteindelijk – zo begreep ik – verloor Nederland van Rusland, omdat de schaatser Dan Jansen in 1988 was gevallen, nadat hij te horen had gekregen dat zijn zuster aan leukemie was overleden. Ja, na de roemloze aftocht van de Holland Elf was het voor onze voetbalanalisten helemaal een kwestie van de eindjes aan elkaar knopen.

Gelukkig was er ook een verfrissend geluid te horen. Deze week blikte Ben de Graaf, voormalig chef-sport van de Volkskrant, in HP/De Tijd nog even terug op het EK. Volgens De Graaf zijn “de media als domme kippen achter Oranje aangehold”. De groepswedstrijden tegen Italië en Frankrijk zijn “volstrekt verkeerd geanalyseerd” en zo zijn er “veel te hoge verwachtingen gewekt”. De Graaf spreekt van “slijmerige commentaren” van Jack van Gelder en Tom Egberts. Nu stond Ben de Graaf bekend als “de zuurpruim van de Volkskrant”, maar zijn analyse van de Nederlandse voetbalanalisten lijkt mij volkomen juist.

Falende voetballers worden verkocht en falende voetbalcoaches worden ontslagen, maar wat gebeurt met voetbalanalisten en sportjournalisten die er niets van gebakken hebben? Die blijven gewoon zitten, terwijl je toch een bijltjesdag zou verwachten. Je kunt wel lachen om het hemeltergende gekruk van tv-verslaggever Bert Maalderink, maar het is toch bedroevend dat zo’n prutser het altijd lastige genre van de sportjournalistiek nog meer belachelijk maakt. En misschien kan Jack van Gelder naar de Rijksvoorlichtingsdienst, nu Gerard van der Wulp onze tweede man in New York is geworden.

Het Parool, 28 juni 2008