Great column on Arie Slob

Beweringen en bewijzen

Tot mijn stomme verbazing is de column van afgelopen donderdag in de Volkskrant nu ook in een Engelse vertaling geplaatst op de officiële website van Richard Dawkins. De kop: “Great column Max Pam on christians in Dutch politics“.

In NRC/Handelsblad stond een aandoenlijk interview met Arie Slob, de fractievoorzitter van de Christen-Unie. Slob toonde zich daarin “diep geraakt” door de kritiek op het standpunt dat zijn partij inneemt inzake de embryoselectie.

Arie Slob.jpg

Oppositie, tegenwind en debat horen onlosmakelijk bij het politieke bedrijf en dat vraag is waarom juist deze kritiek Arie Slob zo heeft getroffen. Het antwoord is simpel: de kritiek op de CU is moreel van aard.

Op andere partijen zou zulk soort kritiek misschien niet zo’n indruk maken, maar de Christen-Unie dankt juist haar bestaansrecht aan de opstelling in allerlei morele vraagstukken.

De CU is een keurig nette partij met keurig nette mensen, die doorgaans allemaal keurig nette kinderen hebben. Zij leven ingetogen, zijn tevens sociaal en milieubewust, en als de kerk om een donnatie vraagt, laten zij het niet afweten. Met God als leidsman zijn het mensen van goeden wille. Daarom komt het verwijt extra hard aan dat de Christen-Unie een moreel verwerpelijke partij is die homo’s in de rug trapt en die vrouwen met het verkeerde kankergen laat verrekken.

De relatie tussen christendom en technologie is altijd een ongelukkige geweest. De christelijke moraal heeft altijd wanhopig achter de techniek aangehold en zal die ook nooit meer kunnen inhalen. Zo heeft de uitvinding van de anticonceptiepil onze seksuele opvattingen meer veranderd dan welk bisschoppelijk amendement dan ook.

Bij verstandige christenen zijn de scherpe kantjes ervan afgeslepen, maar dat is vaak niet het geval bij degenen die de officiële moraal vertegenwoordigen. Zo las ik onlangs dat Lorenzo Chiarinelli, de bisschop van Viterbo, een gehandicapte man de toestemming tot het kerkelijk huwelijk heeft ontzegd wegens “copulatieve impotentie”.

Viterbo.jpg

De 29-jarige bruidegom in kwestie was twee maanden eerder ernstig gewond geraakt bij een auto-ongeluk. Met een beroep op het kerkelijk recht dat een huwelijk verbiedt wanneer een van de partners “niet permanent tot geslachtsgemeenschap in staat is”, meende de bisschop dat hij het paar de inzegening moest onthouden. De liefde mag hogelijk worden bezongen in het christendom, de notie “gaat heen en vermenigvuldigt u” is kennelijk toch nog graadje belangrijker.

Overigens zijn de twee toch in de echt verbonden, namelijk door de plaatselijke loco-burgemeester, die – zo meldt de Corriere delle Sera – vroeger ook nog lid is geweest van de communistische partij. Het lijkt wel een Italiaanse zwartwit-film uit de jaren zestig, maar het is een paar weken geleden gebeurd.

Denk overigens niet dat de Nederlandse bisschoppen er principieel anders over denken dan hun collega uit Viterbo. Al in 2001 waarschuwden zij in een brief aan het Nederlandse parlement dat “de eenzijdig technische embryowet tekort doet aan de beschermwaardigheid van het leven”. Eigenlijk gingen zij nog een stapje verder door te schrijven: “Ook al hebben geslachtscellen niet de status van het embryo, toch is hun waarde niet neutraal”.

Dawkins (Pam)2.jpg

In mijn geval als man kan dat niets anders betekenen dat de bisschoppen ook mijn sperma als een onderdeel van hun moraal beschouwen. Lang heeft de kerk zich kunnen vastklappen aan het idee dat je van aftrekken ruggengraatverweking krijgt, maar sinds uit onderzoek is gebleken dat die aanname onhoudbaar is, kan het monster van de masturbatie nog slechts worden bestreden met de opvatting dat sperma “niet neutraal” is en dus niet zo maar mag worden verspild. Sperma moet de copulatieve potentie permanent van munitie kunnen voorzien, dat is in het kort de bisschoppelijke leerstelling.

Wat natuurlijk achter het debat over de embryoselectie zit, is de vraag naar het ontstaan van de menselijke ziel. Hoe ontstaat de ziel in het vlees en wanneer? Heeft een embryo bij de conceptie automatisch een ziel, en zo nee, na hoeveel weken komt die ziel dan ineens te voorschijn? Een paar weken geleden zei de orthodoxe rabbijn Avraham Steinberg op een congres dat de ziel pas ontstaat veertig dagen nadat het embryo zich heeft genesteld in de baarmoeder. Hoe hij dat zo precies weet, wordt niet vermeld in het verslag van zijn lezing, maar volgens Steinberg mag er rustig aan embryoselectie worden gedaan zo lang de grens van die veertig dagen niet is overschreden. Opmerkelijk is steeds dat religie in het debat het hoogste woord voert, maar tegelijkertijd ons het minst te bieden heeft als het op exacte cijfers aankomt.

Als de ziel niet bestaat, is het aan de mens uit te maken vanaf wanneer je een mens een mens noemt.

Wist u trouwens dat het gewicht van de ziel is gemeten? Dat gebeurde in 1907 door Duran MacDougall. Hij legde stervende mensen, met ziekbed en al, op een weegschaal en constateerde dat zij 21 gram lichter werden zodra de dood intrad. Volgens McDougall was dat verschil alleen te verklaren door een ziel die het lichaam verlaat.

Het is vreemd dat niemand getracht heeft het omgekeerde aan te tonen. Bepaal het moment waarop een bevruchte vrouw opeens 21 gram zwaarder wordt. Is dat moment gevonden dan kunnen al die ethici, die nu door Arie Slob aan het werk zijn gezet, zich een hoop energie besparen.

de Volkskrant, 12 juni 2008