The Max Pam Globe

Een rare zaak

Invallen

Wat een rare zaak is dat met die Marokkaanse spion!

Zo weet ik om te beginnen niet of ik hem nu Ré L. moet noemen, of gewoon bij zijn volle naam Ré Lemhaouli. Hij loopt namelijk vrij rond en of hij nu echt vervolgd gaat worden, is nog helemaal de vraag. Ré was een model-Marokkaan, die bij de politie werkte.

Tot uitkwam dat Ré informatie zou hebben door gespeeld aan de Marokkaanse geheime dienst. Ré werd ontslagen, maar aanvankelijk niet vervolgd. Dat is raar.
Een collega van Ré, die anoniem wilde blijven, zei tegen het Algemeen Dagblad: “Een brigadier heeft een hoge functie en schuift aan bij belangrijke overleggen. Maar hij was toch heel erg bezig met zijn eigen project en wij hebben niet het idee dat hij belangrijke informatie kan hebben doorgespeeld”.

Dat is een héle rare opmerking.

Hij zat bij belangrijke overleggen, maar kan geen belangrijke informatie hebben doorgespeeld. Zo belangrijk kunnen die overleggen dus niet zijn geweest. Die collega van Ré lijkt me trouwens een droomkoninkje. Als je spion bent, doe je toch juist alsof je heel erg met je eigen project bezig bent. Je toont je juist niet bijzonder geïnteresseerd in de zaak waar het om gaat – dat lijkt mij spionnenwet nummer één.

Nadat de spionage werd ontdekt heeft Ré “strafontslag” gekregen. Maar door dat strafontslag werd hij niet werkloos. Ré kreeg een baan bij de Rotterdamse luchthaven. Nu zou je verwachten dat de nieuwe arbeid van een ontmaskerde spion tamelijk onschuldig van aard zal zijn. Als hulpje in de bakkerij, of schoonmaker op de kinderspeelplaats. Maar Ré kreeg een baantje op Rotterdam Airport. Wilde de Nederlandse overheid dat Ré in een onbewaakte ogenblik zou wegvliegen?

Bijvoorbeeld richting Marakko?

Heel raar allemaal.

Nog raarder is dat Ré geen toestemming had om op bepaalde delen van het vliegveld te komen. Zijn baas op het vliegveld moet daarvan op de hoogte zijn geweest. Wat is die baas verteld, toen Ré zich kwam melden op sollicitatiegesprek? Heeft Ré mooie referenties van de AIVD meegekregen? Je zou bijna denken dat Ré een dubbelspion is, waarvan maar één helft van zijn werkzaamheden per ongeluk in de openbaarheid is gekomen.

Later bleek de baas van de luchthaven, directeur Roland Wondolleck, een bekende te zijn van Ré. In het verleden had Wondolleck goed met Ré samengewerkt, zo goed dat hij de ontslagen agent vroeg op de luchthaven de jeugdopleiding te verzorgen. Je vraagt je af met welke loyaliteit Ré de jeugd moest opleiden. Met de Nederlandse of de Marokkaanse? Wondolleck reageerde verbaasd, toen hij te horen kreeg dat er politici zijn die Ré diens paspoort willen ontnemen, of hem willen uitzetten. Wondolleck vond het maar niets dat “zulke vergaande voorstellen worden gedaan door mensen die de achtergronden van de zaak onvoldoende kennen”.

Maar mijnheer, Wondolleck, het gaat om een spionagezaak!

Het is in zulke gevallen nu eenmaal de bedoeling dat de mensen de achtergronden onvoldoende kennen. U hoort ze zelf ook onvoldoende te kennen. Erg raar dat u er meer van weet.

Als ik het goed begrijp, was prinses Máxima erg trots op de model-Marokkaanse spionagent. Dat is knap gespeeld van Ré, maar geeft weinig vertrouwen voor de toekomst. Misschien is er gewoon niets aan te doen, omdat de multiculturele samenleving vol zit met dubbele loyaliteiten.

Je kunt moeilijk achter elke allochtone agent weer een autochtone agent zetten om zijn collega te bespioneren.

Binnenlands Bestuur, 26 september 2008