Anne Frank ontmoet Geert Wilders

Buitenhof

De historicus Hermann von der Dunk, een Nederlandse jood van Duitse komaf, heeft eens opgemerkt dat elk jaar in ons land een onderzoek wordt gehouden, waaruit blijkt dat het antisemitisme drastisch is toegenomen. Als al die onderzoeken inderdaad de werkelijkheid weergeven, dan zou Nederland al lang onder het antisemitisme zijn bezweken. Op elke straathoek zou je uitingen van antisemitisme moeten zien, maar de ervaring leert iets anders, zo constateerde Von der Dunk. Op enkele betreurenswaardige uitzonderingen na, kent ons land weinig antisemitisme.

Toch zal men die onderzoeken blijven doen en met als uitkomst telkens weer dat het antisemitisme verontrustend is toegenomen. De behoefte om voor gevaren te waarschuwen, is algemeen menselijk en wordt nog menselijker in tijden van recessie.

Anne Frank boom.bmp

Een instelling die zich met dat soort onderzoeken bezig houdt, is de Anne Frank Stichting. Hoe nuttig en sympathiek de strijd tegen discriminatie ook is, de activiteiten van deze Stichting bezie ik al jaren met gemengde gevoelens.

Het Achterhuis, door de Stichting beheerd en uitgebaat, is verworden tot een mausoleum, een toeristische trekpleister waar jaarlijks tienduizenden dagjesmensen doorheen worden gejast.

Het is met de heilig verklaring van Anne Frank zelfs zo ver gekomen dat men rustig honderdduizenden euro’s uitgeeft om een boom te redden die Anne Frank hàd kunnen zien, als zij uit het raam van het Achterhuis hàd kunnen kijken.

Dat alles heeft niets met de ware tragiek van Anne Frank te maken en als het mij ligt wordt het Achterhuis nog uitsluitend opengesteld voor wetenschappelijk onderzoek.

Wat mij ook tegenstaat, is het spreken in naam van een dode. Het is onbeschaafd om te handelen in de geest van Pim Fortuyn, in de geest van Theo van Gogh of in de geest van Anne Frank. Maar de Anne Frank Stichting doet dat al jaren. Ook dit jaar hield de Stichting samen met de Racisme Monitor zo’n obligate onderzoek, waar Von der Dunk naar verwees. Bij de conclusies viel zelfs even de naam Hitler en kreeg Geert Wilders definitief het etiket “rechts extreem” opgeplakt, alsof hij ineens valt onder een wetenschappelijke definitie.

Het staat iedereen vrij om Wilders om alles en nog wat te veroordelen, maar het is toch vreemd dat uitgerekend de Anne Frank Stichting hier het voortouw neemt.

Stel eens dat Anne Frank het concentratiekamp had overleefd. En stel dat zij na de oorlog zionist was geworden en naar Israël was geëmigreerd. Dat is denkbaar. Ook is het denkbaar dat zij kolonist was geworden, lid van Likoed, of van de nog rechtsere partij van Arieh Eldad. Misschien zou zij, murw van de zelfmoordaanslagen, wel de islamofoob zijn geworden die de Anne Frank Stichting nu ook zo verfoeit. Veel Joden die het kamp wisten te overleven, hebben zo’n Werdegang doorgemaakt, dus waarom Anne Frank niet?

Anne Frank is van 1929. Zij zou nu tachtig jaar zijn. Het is denkbaar dat zij – grijs geworden – naar Fitna gaat kijken, de film die Geert Wilders binnenkort op uitnodiging zal vertonen in Israël. Misschien schudt zij Geert na afloop wel instemmend de hand.

Waarmee ik slechts wil zeggen dat de werkelijkheid te complex is om door die pseudo-onderzoekjes van de Anne Frank Stichting begrepen te worden. Laat de Stichting zich beperken tot het beheer van het Achterhuis. Het is al moeilijk genoeg om dat op een integere wijze te doen.

Buitenhof, 14 december 2008