Kinderen, tranen en voetbal – een gouden combinatie

Columns

Je kunt aan de programma’s wel zien dat Bart Soepnel hoofdredacteur Kunst & Cultuur van de NPS is geworden. Soepnel werkte daarvoor twaalf jaar bij SBS, waar hij ongetwijfeld het klappen van de kijkcijfers heeft geleerd. Een programma waarin ik Soepnels hand herken, is De School van Prem.

Dat wordt geproduceerd door Blue Circle, een productiehuis met een portefeuille, waarin je titels aantreft als: Boer zoekt Vrouw, Gordon en Joling over de vloer, De Bruiloft Van, en nog veel meer.

Het tranengehalte van die programma’s is vaak hoog en ook De school van Prem wil een tearjerker zijn.

Het idee van dat programma is sympathiek: tien kinderen die het op de basisschool minder goed doen, komen bij elkaar om klaar gestoomd te worden voor de Cito-toets. Zo’n idee kun je op allerlei manieren verwezenlijken. Prem Radhakishun doet dat op Nijenrode, waarbij hij de rol van vader speelt. De enthousiaste vader, streng maar rechtvaardig.

School van Prem.bmp

In aflevering 2 werd al flink gehuild. Een voetbalwedstrijd van een van de jongetjes ging niet door. Afgelast wegens de vrieskou. Het verdriet bij het kereltje was enorm, wat ik nogal vreemd vond. Elke voetballer, zelfs de kleinste, weet dat een wedstrijd een keer niet door kan gaan. Geen nood, verzet naar de volgende week. Ik kan me vergissen, maar ik had sterk de indruk dat het verdriet nogal was gestuurd en in scène gezet. In elk geval bleek het een mooie aanleiding te zijn om ook iets aan voetballen te doen. Ajax-speler Urby Emanuelson kwam de volgende dag naar Nijenrode en trapte een balletje op het gras, dat inmiddels al weer helemaal sappig was geworden.

Kinderen, tranen, voetbal – een gouden combinatie.

Vanaf zijn eerste tv-optreden is het de ambitie van Prem geweest hoge kijkcijfers te halen. Het zou hem dit keer wel eens kunnen lukken. Minister Plasterk hielp al een handje door een klein rel te voorzaken met kritiek op het programma. Er wordt, vindt de minister, in het programma te veel de nadruk gelegd op het halen van een hoog schooladvies. Kinderen kunnen intellectueel aan een plafond zitten. Wij hoeven niet allemaal kantoorklerk te worden. Meubelmaker en buschauffeur zijn ook mooie beroepen.

Opmerkelijk dat de minister inhoudelijke kritiek op een programma uitoefende. Als het over een pornofilm gaat, is de minister met geen pistool daartoe te bewegen, maar nu zijn eigen terrein – het onderwijs – in het geding kwam, was er van terughoudendheid weinig meer te bespeuren. Na twee afleveringen moet ik toegeven dat Plasterk wel een punt heeft. Als je met tien kinderen op een fijne locatie gaat zitten met gespecialiseerde onderwijskrachten, haal je allicht betere resultaten dan op een doorsnee school met dertig leerlingen in een klas. Wat dat betreft maakt Prem veel drama van iets dat erg voor de hand ligt. Alleen jammer dat de wereld niet zo in elkaar zit dat je achter ieder kind een onderwijsteam van de beste deskundigen kunt neerzetten.

De eerste aflevering, waarin de filosofie van het programma werd verklaard, was een soort kruising tussen Fame en Emile Ratelband Draaft Door. Kinderen komen op school. Zij kunnen nog niks, maar straks gaan ze beroemd worden, want in iedereen zit talent.

En hier komt Emile Ratelband om de hoek kijken: “Als je maar wilt, dan kun je het! Tsjakka!!!”.

Prem hield zijn kinderen die filosofie om de haverklap voor en misschien gaat Prems kroost er op den duur en tussen de waterlanders door zelf wel in geloven. Eigenlijk kunnen zij al niet meer falen en zullen ze straks allemaal door de poort van Nijenrode rennen met een geslaagde Cito-toest op zak.

Dat hoop je.

Natuurlijk presteert een mens beter als hij (of zij) gemotiveerd wordt, maar de gedachte dat je iets kunt als je het maar wilt, is gewoon oplichterij. Ik zou vreselijk graag op het klavier een stuk van Rachmaninoff willen spelen. Toch zal mij dat nooit lukken, ook al ga ik vanaf nu 24 uur per dag studeren. Ik zou ook nog graag tien geniale kinderen willen verwekken.

Maar helaas, ze zien mij al aankomen.

Het Parool, 17 januari 2009