Hoe het aas PCM uit elkaar valt

Columns

Het is altijd hachelijk om te schrijven over je eigen bazen, maar dit keer kan het moeilijk anders.
In 2003 kocht Christian van Thillo, eigenaar van de Vlaamse Persgroep, de krant waarin dit stukje staat. “Kocht” is misschien een groot woord. Het nam Het Parool over, dat op het punt stond opgeheven te worden door PCM-uitgevers.

Bij PCM, ook eigenaar van de Volkskrant, NRC/Handelsblad, Trouw en het Algemeen Dagblad, hadden ze jaren lang met Het Parool maar wat aan geklungeld. Van Thillo voerde bij Het Parool een reorganisatie door die een kwart van de redactie haar baan kostte, maar de krant overleefde. De krant overleefde zelfs tegen de malaise in. Het Parool herademde en was blij dat ze van PCM af waren.

Van Thillo.bmp

Van Thillo heb ik één keer horen spraken. Dat was bij het afscheid van Erik van Gruijthuijsen, de vorige hoofdredacteur van Het Parool. Van Thillo bleek een begaafd spreker te zijn: intelligent, geestig en enthousiasmerend. “Kan die Van Thillo niet heel PCM overnemen?”, vroeg ik als grapje aan de ook aanwezige Wim van Norden, stichter van Het Parool en vormgever van PCM.

De bejaarde Van Norden – inmiddels 91 jaar, maar nog glashelder – knikte ondoorgrondelijk en gromde iets.

Deze week maakte Van Thillo een rondgang langs de PCM-bladen. Hij wil die bladen graag inlijven van zijn Persgroep. “De ironie van deze ontwikkeling is mij niet ontgaan”, zei Frits Campagne, uitgever van Het Parool, een paar dagen geleden in NRC/Handelsblad. Was Het Parool eindelijk af van PCM, staat PCM weer voor de deur. Dit keer niet als deurwaarder die de boel leeg komt halen, maar als een zwerver die zijn hand op houdt.

Op zichzelf is het een schande dat het zover is gekomen. Ik bedoel: het is geen schande dat Van Thillo langskomt, want met hem als uitgever valt te leven, maar het is een schande dat heel PCM op instorten staat. Wanbeleid hebben de grote Nederlandse dagbladen aan de rand van de afgrond gebracht. Een goede krant is een waakhond van de democratie, en daarom zijn de Volkskrant en NRC/Handelsblad voor ons land minstens zo belangrijk als ABN/AMRO.

Overigens is het lang niet zeker dat Van Thillo inderdaad PCM in handen krijgt. Noch bij de Volkskrant, noch bij NRC/Handelsblad zien ze veel in een overname door de Vlaamse Persgroep. Van Thillo komt met zijn bod namelijk op een psychologisch zeer ongelukkig moment. Bij zijn blad De Morgen moet bezuinigd worden en ook in Nederland heeft men de beelden gezien van protesterende redacteuren met het spandoek: “De Morgen. Onafhankelijk Bloedbad”. Dit als variant op de eigenlijke slogan: “De Morgen. Onafhankelijk Dagblad”.

De Volkskrant zou het liefst in zee gaan met de Weekbladpers, uitgever van Vrij Nederland, Voetbal International en Opzij, terwijl NRC/Handelsblad voorlopig heeft gekozen voor een eenzaam avontuur. Ook de Telegraaf Media Groep loert op PCM, maar zo’n overname ziet geen enkele journalist bij de PCM-bladen zitten. Bij een eerdere overnamepoging in 1969 heeft Henk Hofland al eens gedreigd de pen neer te leggen als De Telegraaf zijn baas zou worden. Daarnaast hangt er een bod op NRC/Handelsblad in de lucht van de investeringsmaatschappij HAL, mede-eigenaar van het Financieele Dagblad, maar tussen HAL en Birgit Donker – de hoofdredacteur van NRC/Handelsblad – schijnt het niet erg te boteren.

Tenslotte is er nog de mogelijkheid van een fusie tussen de Volkskrant en NRC/Handelsblad. Het samengaan van deze twee kranten is al jaren geleden door Pierre Vinken voorspeld, toen hij als baas van Elsevier/Reed de NDU-bladen verkocht aan de Perscombinatie. Nota bene in de Volkskrant pleitte Peter ter Horst, hoofdredacteur van Intermediair, voor het samengaan van de twee landelijke kwaliteitskranten.

Zelf zie niet zo veel in zo’n fusie, om de eenvoudige reden dat het toch een verarming is, wanneer één van die twee prachtkranten moet verdwijnen. Dat is ook helemaal niet nodig, want nog steeds zijn de Volkskrant en NRC/Handelsblad moneymakers. Dat kan zo blijven, mits zij goed worden gerund. Maar daarvoor moet je niet bij PCM zijn.

Het Parool, 21 februari 2009