De toestand bij Wakker Nederland

Columns

In Vrij Nederland las ik een treffend interview van Coen Verbraak met Sjuul Paradijs, hoofdredacteur van De Telegraaf. Op de een of andere manier vind ik dat alles klopt aan Sjuul Paradijs. De Telegraaf is de krant van het volk en het is daarom terecht dat de hoofdredacteur ook uit het volk voortkomt. De voornaam is Sjuul en niet Jules. Ook zeer juist.

De achternaam verwijst naar een toestand van onbekommerd geluk. Paradijs past veel meer bij De Telegraaf dan dubbele namen als Goeman Borgesius of Olde Kalter. Verder is Sjuul een tijkje zwaarlijvig, zoals een bouwvakker die ’s avonds op de bank voor televisie zit met een pijpje bier en een zak chips.

sjuul-paradijs

Het past ook helemaal bij Sjuul dat hij is opgegroeid in De Pijp. Denk vooral niet dat ik daar geringschattend over doe. Zelf ben ik ook opgegroeid in De Pijp, een aanstekelijke volksbuurt waar ik geleerd heb plat Amsterdams te praten. Wij kwamen wel eens in de bakkerij van Sjuuls vader in Frans Halstraat. Een fijne warme bakker, in een tijd dat je nog werd doodgegooid met dat vieze verpakte fabrieksbrood.

Theo Thijssen heeft in de Frans Halsstraat gewoond, net als Tim Krabbé.  Laatstgenoemde had net het wielrennen ontdekt en op een dag zaten aan de overkant hoeren voor het raam. Daar zwaaiden wij naar, terwijl wij een hap namen uit de Willy Alberti-broodjes (met Italiaanse vruchtjes), die Sjuuls vader in zijn assortiment had. Mooie tijden. Pas later is De Pijp ontdekt door yuppies.

Sjuul is een man van “Acht-kolom!”, zoals een echte Telegraaf-man behoort te wezen. Dat betekent een acht-koloms kop: bhammm over de hele voorpagina. Vroeger was je als journalist “little vermin” – klein ongedierte – als je bij De Telegraaf werkte, maar die tijden zijn voorbij. Tegenwoordig is De Telegraaf gewoon een nette krant, aldus Sjuul. Vroeger zei een hoofdredacteur van De Telegraaf: “Als wij schrijven dat iemand rood haar heeft en hij heeft geen rood, dan moet hij zijn haar maar laten verven. Wij zijn te groot om te rectificeren”. Tegenwoordig zegt de hoofdredacteur: “De Telegraaf is een krant die alles wat uitvergroot. Dat pakt niet in alle gevallen even gelukkig uit”.
Keurig, om zoiets toe te geven.

Ik las het interview met Paradijs, omdat ik benieuwd was naar de televisieplannen van Wakker Nederland en het aan De Telegraaf gelieerde Powned (GeenStijl). Volgens Paradijs zal Wakker Nederland in elk geval niet bestuurd gaan worden door “de ouwe meuk uit Hilversum”.

Toch krijg je niet onmiddellijk de indruk dat er sprake was van een breuk met het verleden. Eerst reisde een afvaardiging van De Telegraaf naar Sjef Rademakers met de vraag of de bijna zestigjarige televisiegoeroe nog een paar oude formats in de kast had liggen, en vervolgens werd Fons van Westerloo (63) aangesteld als de nieuwe directeur van Wakker Nederland.  In zijn eerste interview na zijn benoeming, afgedrukt in de Volkskrant, zei Van Westeloo dat hij wilde teruggrijpen op “de AVRO van Hiltermann”.

Mr. G.B.J. Hiltermann!

hiltermann

Mijn God, die man met die enorme witte manchetten, die altijd sprak over “het donkere Afrika van de negers” en die hardnekkig “president Clinton” als “president Clintón” bleef uitspreken – ik bedoel als die mr. G.B.J. Hiltermann geen ouwe meuk is, dan weet ik het ook niet meer. Je kunt mij over acht kolom van alles wijs maken, maar niet dat Wakker Nederland de wereld gaat veroveren met een gemummificeerde mr.G.B.J.

Wat dat betreft heb ik meer vertrouwen in Powned. Deze aspirant-omroep komt voort uit GeenStijl en het lag voor de hand dat Dominique Weesie, een van de oprichters van GeenStijl, ook de voorzitter van Powned zou worden.

In de Volkskrant ging Weesie er meteen hard tegenaan. “Wij hebben geen zin in het opgraven van oude lijken”, zei hij toen de naam van Van Westerloo viel. Ik ben benieuwd of Powned erin slaagt een van De Telegraaf onafhankelijke koers te varen. Als dat lukt, gaat het publieke bestel toch nog boeiende tijden tegemoet.

Het Parool, 30 mei 2009