The Max Pam Globe
- Sinds 1998
- 08-05-2024
- @maxpam1 volgen © Max Pam
De uitvinding van tradities
HUMAN
GEEN BEZOEKRECHT VOOR GEREÏNCARNEERDE KAT
Wij beginnen deze week met het onbelangrijkste, maar tevens voor velen, het belangrijkste nieuws. Het gaat over uw huisdier. Twee berichten trokken onze aandacht. Het eerste stond in De Telegraaf:
Een boeddhistische bankovervaller heeft van de rechter te horen gekregen dat zijn kat hem niet mag komen opzoeken in de gevangenis. Volgens de gedetineerde is zijn kat een reïncarnatie van zijn overleden moeder.
Peter Keonig (46) moet een gevangenisstraf van vijf jaar uitzitten voor verschillende gewapende overvallen in Duitsland.
Boeddhisten geloven dat mensen na hun dood terugkomen als een dier. Maar de rechter denkt niet dat poes Gisela de dode moeder van Keonig is.
“Ik weet dat het mama is. Gisela kijkt op precies dezelfde manier naar me als mijn moeder deed. Andere gevangenen mogen hun vrouw en kinderen ook zien dus waarom ik mijn kat niet”, zegt Keonig.
De rechtbank zegt dat het de religieuze vrijheid van individuen respecteert. Maar de gedetineerde kan niet bewijzen dat zijn kat zijn overleden moeder is. Daarom is het verzoek tot bezoekrecht afgewezen. Wel mag de gevangene met zijn kat schrijven.
Theologisch gezien is het volgende bericht interessanter. Daarin komt de vraag aan de orde of huisdieren in de hemel komen. Dat is een oude kwestie, waarover de theologen zich al eeuwen het hoofd breken. Verbonden met de vraag is de andere vraag of dieren wel een ziel hebben. Ook daar is in theologosche kring verschillende over gedacht.
Het traditionele antwoord luidt ontkennend, omdat dieren geen ziel hebben die na de dood het lichaam verlaat. Dieren kunnen ook niet gered worden, want zij zijn niet gedoopt.
Toch nemen veel christenen daar geen genoegen mee en zij zouden hun geliefd dieren graag terugzien in de hemel. De Amerikaanse prediker Jesse Duplantis logeerde eens in een hotel. Juist wilde hij aan de lunch beginnen, toen God hem riep en hem terug te keren naar zijn kamer.
Daar werd hem “in de geest” de hemel geopenbaard. Duplantis zag katten, honden en vooral veel paarden. Hij verklaarde dat fenomeen aan de hand van De Openbaring van Johannes 19:14, waarin over Jezus wordt verteld: “En de heerscharen, die in de hemel zijn, volgden Hem op witte paarden, gehuld in wit en smetteloos fijn linnen”.
Van de aanwezigheid van de malariamug, het platje of de tuberkelbacil maakt Duplantis geen melding, maar die zuchten natuurlijk in de hel.
De dood van een huisdier is in veel huisgezinnen een aangrijpende gebeurtenis geworden. Er zijn in Nederland verschillende dierenbegraafplaatsen: mooie grafjes, vaak voorzien van een steen, maar geen kruisen. Door de stijgende dierenliefde in de Westerse wereld blijft de vraag urgent waar het dier na de dood naar toe gaat. Volgens sommigen is wel geopperd dat de meest edelmoedige onder de dieren in het voorgeborchte terechtkomen.
Het voorgeborchte is een verblijf waar zielen wachten, die nog niet onmiddellijk toegang hebben tot de hemel. Daartoe behoren onder meer degenen die vóór Christus zijn geboren, maar die krachtens hun zedelijke levenswandel eigenlijk toch recht hebben op toegang tot de hemel.
Enfin, het reeds geciteerde bericht biedt een nieuw perspectief:
WEDEROPSTANDING, OOK VAN HUISDIEREN
“Aan het einde der tijden zullen niet alleen mensen, maar ook dieren, en dus huisdieren, opstaan uit de dood en deel uitmaken van het Paradijs op Aarde”. Deze opmerkelijke uitspraak doet de Canadese theoloog Randal Rauser (foto) in de Canadese Christian Post.
Rauser, professor aan de universiteit van Edmonton, zegt dat veel mensen die hun huisdier hebben verloren, worstelen met de vraag of zij hun geliefde ‘Minoes of Max’ ooit terug zullen zien. Het antwoord is volgens hem positief.
Dit antwoord baseert hij op verschillende bijbelteksten. In Kolossenzen 1:15-20 staat immers geschreven dat de wederopstanding niet alleen bedoeld is voor mensen, maar voor ‘alles op de aarde en alles in de hemel’. Hier horen dus ook dieren bij. In Openbaring 21:5 staat dat God ‘alles nieuw maakt’. Wederom ‘alles’, dus ook dieren.
Toch zal de wederopstanding voor dieren anders zijn dan voor mensen. Volgens Rauser blijft het gissen naar hoe het er werkelijk uit gaat zien, maar in Jesaja 11:6 en 65:25 wordt alvast een tipje van de sluier gelicht: ‘De wolf en lam zullen samen weiden, een leeuw en een rund eten beide stro en een slang zal zich voeden met stof’.
THE INVENTION OF TRADITION
Twee weken geleden schreef ik hier over het bericht dat de Palestijnse Autoriteit op de Gaza-strook vrouwen verboden had achter op een motorfiets te zitten. Dit zou namelijk in strijd zijn met “de Palestijnse traditie”. De vraag kwam op hoe ou deze traditie zou zijn. Mochten de Palestijnen nu al honderden jaren niet achterop een motorfiets zitten.
Naar aanleiding hiervan werd ik geattendeerd op het boek The Invention of Tradition van Eric Hobsbawm en Terence Ranger. Ze geen talloze voorbeelden van een traditie die helemaal niet zo oud is als iedereen denkt. Een mooi voorbeeld is dat van de Schotse kilt, die niet eens een Schotse uitvinding blijkt te zijn, maar een Engelse. Zie hier een korte samenvatting van het boek.
Many practices which are considered traditional are in fact quite recent inventions, often deliberately constructed to serve particular ideological ends. The Invention of Tradition is a collection of articles on the construction of symbolic and ceremonial traditions over the last couple of centuries, particularly by the British. Most of the included pieces are around fifty pages long, allowing for quite expansive treatment of their subject. They are all of high quality and The Invention of Tradition is an important collection of work, which will interest both historians and those interested in the history of ideas.
Hugh Trevor-Roper describes the creation of the Scottish “Highland” tradition — I was astounded to discover that the kilt was invented by an Englishman in 1730, while the so called “clan tartans” are a nineteenth century invention! In a similar vein (though without any revelations quite so surprising), Prys Morgan traces the development of Welsh national traditions during the Romantic period. David Cannadine’s piece is quite topical, given the move towards a republic in Australia: he explains how most of the ceremonial associated with the British monarchy, which is often assumed to be of great antiquity, has in fact been constructed since 1870.
Moving away from Britain itself to British imperialism and colonialism, Bernard Cohn writes about the creation of new forms of authority in India, with special attention on the Imperial Assemblage of 1876, and Terence Ranger about the transplantation of Western traditions and the creation of entirely new “native” ones by colonial authorities in Africa (and the later re-use of these traditions by ethnic and nationalist movements). The final chapter, by Hobsbawm himself, surveys the development of mass traditions in Europe up to the First World War — the festivals, holidays, monuments, stamps, sports and schools associated with nationalism, the labour movement, and the rising middle classes.
Een mooie traditie, maar wel een beetje koud. In het klimaat op de Gaza-strook zou het beter passen.
ALLEEN ISLAMITSCHE RINGTONES
De rubriek het wekelijks bericht uit Soemalië has dit keer een ruime keus, bijvoorbeeld 38 zweepslagen voor voetballende jongetjes, of vrouw vermoord om weigering hoofddoek te dragen. Tenslotte koos ik voor dit bericht uit De Pers:
Zelfs de ringtones van mobiele telefoons zijn niet veilig voor de islamitische ‘moraalridders’ in Somalië. De militante al-Shabaab-beweging staat slechts door een imam gezongen verzen uit de Koran en de Hadith (overleveringen van de profeet Mohammed) toe als beltoon.
Dat meldden burgers in de havenstad Kismayo, die onder controle staat van de extremisten. Zo zei de 19-jarige Ali Mahamud Yusuf dat hij is gevlucht uit de stad, nadat hij vorige week 25 zweepslagen had gekregen omdat zijn gsm een ‘illegale’ ringtone bevatte.
Al-Shabaab vecht tegen de door de internationale gemeenschap erkende regering in de hoofdstad Mogadishu. De leiders van de beweging leggen een zeer strikte interpretatie van de islam op aan alle burgers die onder hun gezag vallen. Popmuziek, televisie en dans zijn verboden, net als sporten, zoals het ook in Somalië populaire voetbal. Ook het dragen van een bh is voor vrouwen verboden.
Met name in het zuiden van het land in de Hoorn van Afrika controleren de strijders een groot gebied. Al-Shabaab zou banden onderhouden met het terreurnetwerk al-Qaeda.
Ze hebben wel een laptop? Zou dat mogen, of zit daar geen ringtone op?
Humanistische Omroep, 6 oktober 2009