Ratrace van de grijze muizen

Columns

De ratrace van de grijze muizen is gewonnen door de Belg Herman van Rompuy. De kandidatuur van Balkenende voor het Europees presidentschap was even plotseling verdwenen als hij was gekomen. Op een persconferentie na afloop probeerde Balkenende er stralend bij te staan. Hij had toch altijd al gezegd dat hij niet gevraagd was.
Hij had toch steeds “aangegeven” dat hij zich wilde blijven inzetten voor de toekomst van Nederland. Voor de toekomst van uw en mijn kinderen. Nou dan!

De onechtheid straalde er vanaf. Het was het voortdurend zoeken naar formuleringen waardoor liegen net geen liegen werd. Vreemd eigenlijk dat iemand niet gewoon kan zeggen: “Ja, ik ben kandidaat, maar ik kan er weinig over kan loslaten, omdat er meerdere kandidaten zijn en er uiteindelijk moet er overeenstemming worden bereikt”. Het is toch een soort onderschatting – misschien zelfs verachting – van de burger, die niet zou kunnen begrijpen dat over zo’n post uitvoerig moet worden onderhandeld. Eerlijk gezegd heb ik mij niet alleen aan Balkenende geërgerd, maar ook aan de journalisten in Den Haag, die zo lang het spel hebben meegespeeld in hun nietszeggende leuterinterviewtjes.

Uiteindelijk is het dus de Belgische grijze muis geworden in een procedure, die Balkenende vooral heeft getoond als een lulletje rozenwater. Een loser, die het voor het oog van Europa niet eens kan winnen van een man uit een land dat failliet is en waar de politiek al jaren op zijn gat ligt. En de technocraten in Brussel zich maar verbazen over het feit dat de kiezer zo weinig enthousiasme voelt voor Europa.

Overigens mogen wij nog van geluk spreken dat het niet Tony Blair is geworden. Die wordt namelijk steeds gekker. Dat hij van de anglicaanse naar de roomse kerk is overgestapt, is natuurlijk helemaal zijn zaak. Dat zijn geloof hem influisterde dat Britse soldaten in Irak moesten worden geofferd, is al minder een privékwestie. En nu heeft Blair in een toespraak gezegd dat het geloof de grootste kracht en hoop zal zijn voor de 21ste eeuw en dat zij “die God verachten” met vereende krachten moeten worden bestreden. Op Blair hoeven de goddelozen beslist niet te rekenen, wanneer het de islamitische landen in de Verenigde Naties gaat lukken om in 2010 een wereldwijd verbod op godslastering ingevoerd te krijgen. De eerste stappen in het traject zijn inmiddels genomen.

Maar wij hadden het over half liegen en onoprechtheid. In dat verband zou ik graag een goed woordje willen doen voor Arend-Jan Boekesteijn, het VVD-Kamerlid dat deze week moest opstappen omdat hij loslippig was geweest over een bezoekje aan de koningin. Die paar keer dat ik hem heb ontmoet, vond ik het een aardige, enthousiaste kerel. Hij praatte honderduit en je kon over van alles met hem discussiëren. Onhandig in de politiek, dat zag je meteen, maar daarom “als mensch” misschien wel zo sympathiek.

Arend-Jan Boekesteijn

Dat hij nu uitgerekend moet uitglijden over zijn bezoekje aan Beatrix is wel een beetje schlemielig. Met andere Kamerleden had Arend-Jan een kopje thee gedronken bij het staatshoofd en voor de RTL-camera vertelde hij daarover op een bijna aanstekelijke manier. Eigenlijk zei hij niets onvriendelijks, onoorbaars of kwaadaardigs. Niettemin was politiek Den Haag onmiddellijk in rep en roer. Zoiets schijn je niet te doen. Rond alles van het koningshuis hangt nu eenmaal een waas van geheimzinnigheid, alsof het gaat om een vleermuizenfamilie die alleen maar in de nacht tot leven komt.

Het ligt anders: eigenlijk zou het een plicht van ieder Kamerlid moeten zijn om in de openbaarheid te vertellen wat daar met de koningin is besproken. Mocht dat echter een staatsrechterlijke doodzonde zijn, dan moeten die Kamerleden gewoon niet gaan. Door aan die geheimzinnigheid mee te doen, corrumperen zij zich met een gewoonte die in wezen ondemocratisch is. Zo bezien heeft Boekesteijn gedaan wat de andere Kamerleden hebben nagelaten. Niet hij beging een boekesteijntje, maar zijn collega’s. Leve Arend-Jan! Zuur dat hij het veld moest ruimen juist vanwege een houding waarvoor hij alleen maar kan worden geprezen.

Het Parool,  21 november 2009