Eerst een klysma daarna pas vliegen

Invallen

Aan het moslimterrorisme hebben wij, gewone reizigers, een nieuwe zegening te danken: de bodyscan. Het apparaat zal in de toekomst op alle vliegvelden worden ingezet om het lichaam als dodelijk wapen uit te schakelen.

Bodyscan

Het idee voor een bodyscan is natuurlijk begonnen bij de bolletjesslikkers. Als je drugs niet meer in een koffer kunt stoppen, hoe smokkel je die heroïne dan toch mee?

Inslikken.

Het kwam uit toen de bolletjes oplosten in magen, waardoor veel slikkers het leven lieten. Maar elk goed idee krijgt navolging. Een paar maanden geleden werd een aanslag gepleegd op het kantoor van de Saoedische prins Mohammed Bin Naif.
Die was zo naïef om wildvreemden binnen te laten. Weliswaar waren zij goed gecontroleerd – hun zakken en tassen waren terdege nagekeken – maar toch waren ze in staat geweest een bom te laten ontploffen. Hoe? Heel eenvoudig: de terrorist was geen bolletjesslikker, maar een bommetjesslikker. Het bloed spatte tegen de muren. Op het internet kun je mooie foto’s van de aanslag zien, maar behalve de terrorist zelf werd er niemand gedood.

De strijd tegen het terrorisme doet denken aan de strijd tegen doping. De ene partij probeert een misdrijf(daad) te maskeren en de andere partij, de overheid, probeert technologieën te ontwikkelen om die maskerade weer te ontmaskeren. En nimmer eindigende wedloop. De vervolmaking van de bodyscan is in volle gang en dat moet ook wel, want ook Al-Qaeda zit niet stil. Zo meldde De Telegraaf dat het terroristisch netwerk druk aan het oefenen is met eigen scan- en röntgenapparatuur. Op de Europese vliegvelden worden zogenaamde “testruns” ondernomen om ervaring op te doen met het lichamelijk verstoppen van explosief materiaal.

Zou het ermee eindigen dat wij vliegtuigpassagiers ons niet alleen helemaal moeten uitkleden, maar dat wij voor ons vertrek ook nog eens een klysma moeten ondergaan?

Bodyscan2

Behalve het ontwikkelen van nieuwe scantechnieken worstelt de overheid ook met de klacht dat de privacy wordt aangetast met al dit lichamelijk onderzoek. Het vliegveld van Manchester, dat experimenteerde met speciale apparatuur, werd ineens geconfronteerd met het verwijt dat ze aan kinderporno deden. De luchthaven haastte zich te verklaren dat er met de gebruikte scanner geen naakte kinderen worden waargenomen. Het apparaat werkt met X-stralen en ontvangt dus geen afbeelding in de eigenlijke zin van het woord. Toch blijft de angst dat een pedofiel zich op de vliegvelden een positie weet te verschaffen in de scannerbusiness.

Trouwens, als je dwars door kleding heen kunt kijken, moet je ook billen, borsten en diverse genitaliën kunnen zien. Wie herinnert zich nog het tijdschrift De Lach, dat in de jaren vijftig van de vorige eeuw adverteerde met een speciale bril, waarmee je mooie vrouwen naakt voorbij zag stappen? Maar voor een scanner is meer nodig. En is dat ding niet schadelijk voor de gezondheid? Ik heb altijd begrepen dat je niet al te vaak een röntgenfoto moet laten maken.

Ik benijd het bewakingspersoneel niet. In Vancouver heeft uitgerekend de Muslim Association zich gekeerd tegen de vele controles en fouilleringen. Zo heeft Shawket Hassan, de vicevoorzitter van de Association, geëist dat er geen snuffelhonden meer worden ingezet bij het opsporen van explosieven. Honden zijn immers onrein, volgens de islam. De heer Hassan heeft uitgerekend dat een hond een mens nooit dichter mag benaderen dan op een afstand dertig centimeter. Anders is het een inbreuk op de heilige integriteit van het menselijk lichaam.

Misschien kan de heer Swaket Hassan dit gezichtpunt eerst eens overbrengen aan zijn extremistische geloofsgenoten.

Binnenlands Bestuur, 8 januari 2010