Gordon en prof. dr. Kocku von Stuckrad

Columns

In het bericht stond: “De EO heeft zanger Gordon gestrikt voor de tv-serie Op zoek naar God. Eerder verleenden de presentatoren Catherine Keyl en Henny Huisman hun medewerking aan dit spraakmakende programma”.

Vooral het woord “gestrikt” viel me op.
Gordon hupte nog vrij rond, maar gelukkig werd hij met een strik gevangen.
Meestal ga je dood als je in een strik blijft haken. Wij moeten daarom niet verbaasd zijn als Gordon gaat berichten over zijn tweede leven in het hiernamaals.

Wat door zijn gewoonheid niet meer opvalt, is dat de EO in zijn zoektocht naar God  graag gebruikt maakt van Bekende Nederlanders uit het commerciële circuit. In het geval van Catherine Keyl en Hennie Huisman gaat het om types van de tweede en de derde garnituur, die hun beste tijd achter de rug hebben en door Joop van den Ende zijn afgedankt. Die lopen in hun wanhoop te snuffelen naar voedsel en dan gaat het strikken natuurlijk een stuk gemakkelijker.

Geer & Goor

Gordon, de geblondeerde helft van Geer & Goor, noemde het uiteraard “een uitdaging” en “een moedige stap van de EO”. Zelf gelooft hij helemaal niet en hij gaat dus op zoek naar iets waarvan hij denkt dat hij het niet zal vinden. De EO hoopt intussen op een wonder: een plotselinge bekering, of op zijn minst de conclusie dat de zoektocht Gordon voor het leven heeft veranderd. En verder hoopt de EO natuurlijk op veel gebrul en gehinnik.

Of het laten van boeren en scheten programmatisch genade kan vinden is nog even afwachten, maar ik hoop op onverbloemde geluiden. Waarom zou je anders Gordon willen strikken voor een zoektocht naar God?

De EO is begonnen als een omroep van calvinistische snit, met programma’s die de mannenbroeders moesten bevestigen in hun vreugdeloos geloof met de koorzangen van dreunende psalmen.. De EO heeft toen nog een serie uitgezonden waarin werd bewezen dat homoseksualiteit een goddeloze afwijking is. Dat was pas spraakmakend. Maar op een gegeven moment is ook bij de EO het besef doorgedrongen dat het uiteindelijk gaat om de kijkcijfers. Ook dat je kun een zoektocht noemen. Een zoektocht, dierbare gelovigen, die ons heeft gebracht bij het platte, het ordinaire in de mens, bij de sodomist, bij de duivel die zijn holle lach laat klinken door de krochten van de onderwereld.

Bij Gordon.

Ooit nam de EO in zijn benepenheid het geloof tenminste serieus, maar die tijd is voorgoed voorbij. De keus voor Catherine Keyl, Hennie Huisman en Gordon laat zien dat ze er bij de EO zelf ook niet meer geloven. Van wat eens “een diepste overtuiging” was, is gemaakt tot onzin. Ik wil niet generaliseren, maar de Goor die vol jolijt gaat zoeken naar God, staat op zijn manier symbool voor de houding van de huidige Nederlander jegens het geloof. Wij zijn altijd een zoekend volkje geweest, maar dankzij de EO zullen wij God vinden in de knetterende scheet die Gordon met een lucifer heeft aangestoken, als hij zijn broek heeft laten zakken. Wel even oppassen dat religie niet haar reet verbrandt – om Lucebert te parafraseren.

De katholieke kerk ligt op haar rug door kindermisbruik. De toestand is zo ernstig dat zelfs de koorknaap van Gerard Reve, in de persoon van Antoine Bodar, het niet meer recht kan breien. Zo lopen de kerken nog verder leeg. Maar gelukkig gaan wij een nieuwe periode van spiritualiteit tegemoet.

prof. Von Stuckrad

Deze week hield prof.dr. Kocku von Stuckrad – ik verzin de naam niet – zijn oratie als de nieuwe hoogleraar religiewetenschappen te Groningen. Hij zei: “Je kunt niet meer komen met simpele definities als ‘geloof in het hogere’, of een idee van het Heilige. Al die ideeën en omschrijvingen zijn namelijk definities die voortvloeien uit processen van wetenschappers zelf en die mede leiden tot hoe wij tegenwoordig de moderne westerse religie en wereld zien en ervaren”.

Mooi. Maar als je tegenwoordig de God van Nederland wilt leren kennen, moet je eerst de anale uitstoot van Gordon bestuderen.

Het Parool, 20 maart 2010