Briljant politicus

Buitenhof

Partijcongressen zijn vaak slaapverwekkende gebeurtenissen, maar het CDA-congres over het beoogde minderheidskabinet met gedoogsteun van Geert Wilders, heb ik zeven uur lang ademloos gevolgd. En dat terwijl ik al van te voren wist hoe het zou aflopen.

Je kunt veel van het CDA zeggen, maar één ding moet je de partij nageven: de interne democratie is springlevend. Daar kan de PVV, met dat ene lid, nog een puntje aan zuigen.

Laat ik beginnen mijn grote bewondering uit te spreken voor Maxime Verhagen. De partij was onder zijn voorganger gehalveerd, maar onder Verhagen zijn ze dubbel en dwars teruggekomen met een recordaantal ministersposten voor zo’n kleine partij.

Maxime Verhagen (2)

Ook bleek Verhagen een onvervalst oratorisch talent. Indachtig de stelregel dat je de zaken persoonlijk moet maken, verwees hij in zijn rede precies op het juiste moment naar zijn vader. En omdat Verhagen ook nog een geweldige acteur bleek te zijn, kreeg hij precies op het juiste moment tranen in de ogen.

Maar bovenal betoonde Maxime Verhagen zich een briljant machtspoliticus, voor wie het congres volledig door de pomp ging. Let op mijn woorden: als het CDA straks nog maar één zetel overhoudt, zullen ze Verhagen handwringend vragen om minister-president te worden.

Knap werk dus, al blijft het sneu voor die mevrouw die op het congres vertelde dat zij lid van het CDA was geworden, omdat zij voor de verkiezingen van Maxime een tweet had gekregen, waarin hij haar verzekerde nooit te willen leven in een land waar Wilders aan de macht is.

Er waren vele memorabele momenten op dit congres, zoals het optreden van de 95-jarige oud-premier Piet de Jong en de ontboezeming van Hannie van Leeuwen. Maar het meest memorabele vond ik toch de korte verklaring van minister Hirsch Ballin. Dat uitgerekend iemand met de naam Hirsch Ballin al die christenen op hun verantwoordelijkheid moest wijzen, was iets waar ik kippenvel van kreeg.

Uiteraard gaf de grote meerderheid van het congres hem geen gelijk. Per slot doet het CDA zich soms voor als een beginselpartij, maar is het vooral een bestuurspartij. Het congres was een strijd tussen de oude en de nieuwe generatie. Tussen de mastodonten, olifanten en dinosaurussen die de beginselen van de partij wilden verdedigen en de jonge honden die staan te trappelen en hun carrière zien stagneren. Dit congres liet het opmerkelijke verschijnsel zien dat de ouderen principiëler en idealistischer zijn dan de jongeren. Precies het omgekeerde van de verhoudingen in de rebelse jaren zestig.

Verhagen heeft gewonnen, maar de prijs zou wel eens erg hoog kunnen zijn.

Tegelijk met het congres hield Wilders in Berlijn een anti-islam toespraak, waarin hij uithaalde naar Bondskanselier Angela Merkel, tevens het grote boegbeeld van de Duitse christendemocraten. Verhagen krijgt meteen veel uit te leggen aan de zusterpartij van onze oosterburen.

Tenslotte gingen de congresleden van het CDA uiteen in het vaste voornemen dat zij zich weliswaar laten gedogen door Wilders, maar dat zij hem tevens zullen bestrijden, zodra hij de minderheden op de korrel neemt. Zoiets wordt lastig: alsof je de morele vinger opheft tegen iemand, van wie je zojuist een flinke som geld hebt geleend. Dat kun je één, twee keer doen, maar er komt altijd een moment waarop moet worden afgerekend.

Buitenhof, 3 oktober 2010