Maar meneer…

Maar meneer

Reageren kan hier.  Tevens voor aanvragen lezingen en optredens. En hier volgen enkele reacties op mijn Parool-column over Hugo Borst.

Hugo Borst

Beste Max,

De column over het stoppen van Hugo Borst is mij vies tegen gevallen van je. Juist jij, die weet hoe het is om plotseling met het gewone leven te moeten stoppen, zou moeten weten wat een impact dit heeft. Dat niemand dat voor de lol doet.Ik ken Hugo Borst niet. Slechts van tv. Maar hij komt over als een enthousiast, gedreven en intelligent persoon.

Je zegt zelf dat je zag dat hij er steeds slechter ging uitzien. Dat hij al zijn werkzaamheden moet staken zegt volgens mij dat hij ziek is. Niemand doet dat vrijwillig, zeker niet als hij zijn werk leuk vindt en graag doet.

Vermoeidheid kan een ziekteverschijnsel zijn die zeer invaliderend is.

Gezien zijn droge humor of niet willen aanstellen, zal het mij niet verbazen als er in werkelijkheid sprake van ‘complete uitputting’ is.
En of dit voorkomt uit een mentale of fysieke oorzaak weet jij ook niet. Dat doet er ook niet toe.Allebei is erg en kan heel lang duren voordat het  behandelt of genezen is. Als dat al lukt.

Mensen met een dergelijke ziekte verdienen zorg een compassie. Niet om afgezeikt te worden in de krant.

Dat jij zo goed door je infarct bent gekomen, is maar voor een heel klein deel aan je instelling en karakter te danken. Het is gewoon mazzel geweest dat je lichaam en de medicijnen zo goed gewerkt hebben.

Dat Hofland tot op hoge leeftijd niet gehinderd werd door mentale of fysieke belemmeringen om zijn comlumns te schrijven, is ook gewoon mazzel en slechts voor een klein deel zijn verdienste.

Ik ken genoeg mensen van 80 die fitter en actiever zijn dan jij, alleen omdat ze de mazzel hebben om een gezonder lichaam te hebben. Als je dementie krijgt bijvoorbeeld kan je die persoon toch niet gaan afzeiken omdat hij geen columns meer schrijft?

Het valt me bar van je tegen.

Mogelijk is er een persoonlijke reden waarom je dit geschreven hebt? Tussen jou en hem? Of iets waar jezelf bang voor bent? Gebruik je goeie hersens dan om na te gaan waarom je het op deze manier afreageert.

Het grote publiek heeft niks aan deze column, behalve het negatieve effect dat je chronisch zieken weer in het hoekje plaats van aanstellers, fakers of slappelingen. En dat al die ‘gezonden’ zichzelf weer even heel wat meer kunnen voelen omdat zij lekker nergens last van hebben.

Het leven is niet zo maakbaar als ons wordt voorgehouden. Iedereen kan onverwacht iets overkomen. Het geeft geen pas om mensen daarop te veroordelen.

Ik heb je overigens altijd groot respect voor je gehad. Met name \’De woestijn leeft\’ Interviews op tv, en uiteraard je boek over je infarct.

Kom op, wees fair en corrigeer je column.

Maud van der Linden

Beste Max Pam,

Niet echt tof dit. Ik ben nu 38 jaar, en heb vier jaar geleden een burnout gehad, gecombineerd met postnatale depressie. Echt niet leuk om mee te maken. Fijn voor u dat u nergens last van heeft blijkbaar, maar een beetje inlevingsvermogen is hier op zijn plaats.

Leila van Soeren

Beste Max Pam,

Wat een tranen trekkend slechte column in het Parool van 8 januari. Verdiep je eens behoorlijk in de materie voordat je er over begint te blaten.

Zeg je ook tegen de eerste de beste longkanker patiënt dat die zich niet zo moet aanstellen, aangezien je buurman van 89 nog elke dag een pak zware shag rookt en geen centje pijn heeft.

Wat is nou eigenlijk je boodschap?

Slecht verhaal, geen kennis van zaken, onnodig grievend!

Lekker bezig!

Ashwin Blauw (uiterst gezond, gelukkig!)