Het einde der tijden is aangebroken!

Beweringen en bewijzen

Na de tsunami van 2010 heeft bijna elke krant een foto gepubliceerd van de moskee die onbeschadigd overeind stond, middenin een landschap dat voor de rest met de grond gelijk was gemaakt. Pregnante beelden waren dat, van even verstilde als heldhaftige gebouwen die het einde der tijden hadden getrotseerd.

Moskee in tsunami

Later bleek dat het geval van die ene onaangeraakte moskee niet op zichzelf stond. Of de claim waar is dat alle moskeeën het geweld van de tsunami hebben doorstaan, weet ik niet, maar op internet vond ik er tenminste vijf die  na de vloedgolf nog fier overeind stonden. Het duurde niet lang of er stonden mensen op die in het behoud van de moskee een teken zagen van God.
Vanuit het standpunt van de gelovige is het meer dan logisch dat zo’n gebeurtenis wordt geïnterpreteerd als een ingrijpen van Hoger Hand. Het zou eerder vreemd zijn wanneer God met zo’n calamiteit niets te maken heeft. Het opperwezen als een horlogemaker, die ooit de machinerie in werking heeft gesteld om zich daarna uit de wereld terug te trekken, is een onbevredigende en in diepste wezen absurde gedachte.

Na de klap in 2010 zeiden cynici het helemaal niet gek te vinden dat de moskeeën niets was overkomen. Gebedshuizen worden gewoonlijk op hoger gelegen plaatsen neergezet, ten einde dichter bij de hemel te zijn. Bovendien worden zij gebouwd van stevige materialen. Die tegenargumenten overtuigden niet. Als God het had gewild, had hij ook een aardbeving kunnen sturen van 9.3 op schaal van Richter. Eén die alles had verwoest, zelfs de moskeeën. Maar dat deed God niet. Het natuurgeweld was precies zo sterk dat slechts de moskeeën bleven staan.

Moskee in tsunami 2

Dat God iets met een natuurramp wil zeggen, daar kom je als gelovige nauwelijks om heen. Wat zou anders de zin zijn van al die doden, van de materiele verwoesting en van het verdriet bij de overlevenden? De notie van straf komt automatisch op en is wijd verbreid in alle culturen. Toen de gouverneur van Tokio de tsunami een straf van God noemde, moet hij verrast zijn geweest dat daar protesten tegen kwamen. Toen op Koninginnedag een auto inreed op de menigte, verklaarde een Duitse sekte dat de onschuldige slachtoffers van Apeldoorn waren gevallen als een straf van God.

Toen de orkaan Katrina over New Orleans raasde, opperde bisschop Graham Dow dat dit Gods straf was voor de gelijkberechtiging van de holebi’s, waarmee geen inheemse indianenstam werd bedoeld, maar dat een samentrekking is van de beginletters van homo’s, lesbiennes en biseksuelen. Toen tijdens een loveparade in Duisburg deelnemers in een tunnel werden doodgedrukt, hoorde je dezelfde geluiden. Volgens de christelijke beweging Pro Deo was de aswolk die vorig jaar boven Europa hing “een rode kaart van God”.

Onlangs kreeg Marie-Rose Morel, een politica van Vlaams Belang, borstkanker. Toen zij stierf,  was dat volgens sommige islamitische groepen, een straf van Allah. Wist u trouwens  de profete Sonja de Vries de Friese taal beschouwt een straf van God, omdat Friezen lang geleden eigenlijk Joden waren en derhalve weigerden Jezus te erkennen als hun verlosser. Ook hoef je niet ver te zoeken om op Kerken.com een preek van ds. De Jong te vinden, met als titel: “Over waarom God mannen wil straffen die tegen een muur plassen”.

Lach niet, want u zult de mensen de kost moeten geven, die geloven dat de Shoah een straf is van God. Daar zitten niet alleen christenen en moslims bij – in Nederland heb je de processen gehad tegen het echtpaar Goeree – maar ook grote groepen orthodoxe Joden. Jesaja, misschien wel de grootste onheilsprofeet van allen, had wel raad geweten met ingezakte tribunes, ondergelopen tunnels, vliegtuigcrashes, auto-ongelukken, aardbevingen en tsunami’s. Het einde der tijden is aangebroken!

Om tegenslagen als een straf te zien, zit ons beslist in de genen. Ik ken haar niet, maar er bestaat vast een theorie die aantoont dat het evolutionair nuttig is om natuurrampen te beschouwen als een corrigerend klap van morele inhoud. De moderne religie is hard op weg om de straffende hand van God te ontkennen. Wat over lijkt te blijven, is een bijna sentimenteel geloof in de liefde en de goedheid: de wereld van Bambi toen zijn moeder nog niet was doodgeschoten.

Maar elke ramp maakt het onderdrukte geloof in de straffende hand weer wakker. En het vervelende is dat die onheilsprofeten eens gelijk zullen krijgen. Binnen afzienbare tijd worden wij allen uit deze wereld weggetrokken, plotseling, als een vis aan een haak.

De Volkskrant,  19 maart 2011. Zie ook voor reacties.