Is er nog hoop voor de man?

Beweringen en bewijzen

Uit onderzoek van de Ohio State University naar de relatie tussen werkloosheid en echtscheiding blijkt dat van vrouwen niet langer wordt verwacht dat zij huisvrouw zijn, maar dat er ten aanzien van mannen weinig is veranderd in het klassieke rolpatroon. Van mannen vindt men nog steeds dat zij het geld moeten verdienen.

werkende man

Mij verbaast dat niets, want ik zie dat elke dag als ik mijn zoon naar school breng. Ongetwijfeld is het beeld vertekend omdat ik niet in een achterstandswijk woon, maar er is een duidelijk verschil in gedrag tussen mannen en vrouwen die hun kinderen afleveren. De mannen zijn haastiger. Zij verschijnen vaak in pak, gekleed op de vergadering die voor straks in de agenda staat.

Er zijn ook vrouwen die wegsnellen, maar de meesten nemen de tijd. Ze lopen mee naar de klas, waar zij nog even praten met de juf en met andere moeders. Daarna gaan ze samen een cappuccino drinken om de hoek, alwaar zij de komende verjaardagsfeestjes van hun kinderen bespreken. De meeste vrouwen hebben het zo geplooid dat zij later op hun werk mogen komen. Geliefd is de deeltijdbaan die om half elf begint en om half drie eindigt, zodat je alle tijd hebt om de kinderen te halen, als je tenminste je man niet vooruit hebt gestuurd.

Als ik zo de dagelijkse praktijk aanschouw, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat vrouwen gelukkiger zijn dan mannen en het verbaast mij dan ook niet dat vrouwen gemiddeld aanzienlijk ouder worden.

Het onderzoek van de universiteit in Ohio maakt duidelijk dat vrouwen langzaam in de ideale positie terecht zijn gekomen. Enerzijds kunnen zij als standaardreactie gewoon blijven klagen over het glazen plafond, anderzijds zijn zij de man al in veel opzichten de baas. Het lijkt mij heerlijk om als vrouw naar je werk te gaan, waar de mannen de deur voor je open houden, je jas aannemen en ook nog de lunch voor je betalen.

Als wij er, voor het gemak, van uitgaan dat ik in mijn leven met honderd vrouwen uit eten ben geweest, dan denk ik dat ik – ruw geschat – in negentig gevallen heb betaald en dat wij misschien in twintig gevallen samsam hebben gedaan. Zo gaat het nog steeds op bijna alle middelbare scholen: de jongens betalen de drankjes voor de meisjes. En de meisjes gebruiken het uitgespaarde geld om kleren te kopen en er mooi uit te zien.

Het verbaast mij dan ook niet dat meisjes het tegenwoordig op de middelbare school veel beter doen dan jongens. De meisjes zijn de vrouwen van de toekomst. Op de middelbare school nemen zij een voorschot op de situatie dat zij straks in alles superieur zullen zijn. Meisjes halen hogere cijfers, krijgen daardoor beter banen, gaan daardoor meer verdienen, zodat zij meer geld in handen krijgen om er nog aantrekkelijker uit te zien. Heeft u trouwens gelezen dat er weliswaar veel minder vrouwen beleggen dan mannen, maar dat die vrouwen veel hogere rendementen behalen dan hun mannelijke collega’s? Die mannen zijn weer geneigd onverantwoorde risico’s te nemen.

Er is voor de man van de toekomst eigenlijk geen redden meer aan. Van hem zal worden verwacht dat hij kostwinner is, de kinderen naar school brengt, de deur voor de juf openhoudt en als hij ‘s avonds laat bezweet thuiskomt ook nog even de was ophangt, terwijl zijn vrouw met een zacht muziekje aan achter de computer zit te beleggen.

‘Je stinkt’, zegt zijn vrouw als hij zijn kleren uitdoet en in bed ploft.

Ook als zaaddonor is de man trouwens niet meer nodig. Eén keer aftrekken en hij is voor de rest van zijn leven klaar, tenminste als er nog een vrouw is die zijn sperma wil.

DSK

Is er nog hoop voor de man?

Weinig, maar ik zie een paar lichtpuntjes. Ten eerste blijkt dat het roken onder vrouwen nog altijd toeneemt. Dat betekent dat vrouwen gevoeliger worden voor longkanker en andere ziekten. Daarnaast heeft een onderzoek van de VU aangetoond dat criminaliteit onder meisjes ernstig is gestegen. Ook hier vindt een nivellering plaats.

Overigens is in deze groep meisjes ook een toename van risicovol seksueel gedrag vastgesteld. De meisjes zijn onblusbaar in hun verlangens. En dan heb ik het nog niet over de aandrang van veel vrouwen om verliefd te worden op zware criminelen, en dan speciaal op moordenaars. Met grote regelmaat krijgen moordenaars, zelfs die op death row zitten, huwelijksaanzoeken van vrouwen die kennelijk uit zijn op een verzetje. Zelfs bergbeklimmen op 6.000 meter is voor dit curieuze gedrag ontoereikend als mannelijk equivalent.

Wellicht kijkt u na dit stukje met andere ogen naar Dominique Strauss-Kahn en zijn vrouw Anne Sinclair. Voorlopig gaat het DSK-proces door, maar wat mij betreft is hij nog lang niet veroordeeld. En Anne is top.

de Volkskrant, 8 juli 2011. Zie ook voor reacties.