VSV of daden van geldzuchtigheid

Columns

Als Theo van Gogh had gedacht dat hij na het verschijnen van VSV toegang tot hemel zou krijgen, kwam hij bedrogen uit. Nog altijd zat hij in het voorgeborchte te wachten tot hij naar binnen mocht. Toen kwam Jimmy langs, de priester die zijn hart had gegeven om een crimineel te redden.

“Ik heb een nieuwe opdracht”, zei Jimmy.

“Het werd tijd”, antwoordde Theo, “ik zit me hier te vervelen”.

“Wij hebben een verzoek van de Nederlandse fiscus, dat wij graag willen honoreren”.

“Van de fiscus? Je bedoelt een verzoek uit de andere wereld?”, vroeg Theo.

“Met bepaalde instanties blijven wij contacten onderhouden. Het gaat erom dat je een tijdje je intrek neemt in huis van Bram Moszkowicz aan de Herengracht”.

Brams kantoor

“Het huis van Bram?”, zei Theo verbaasd, “daar heb ik helemaal geen zin in. Wist je dan niet dat Bram mijn executeur testamentair is geweest? Hij was geil op Beroemde Nederlanders, maar toen ik echt dood was, gaf hij geen thuis. Het vond het afhandelen van mijn nalatenschap te veel werk. En wat ook meespeelde: je doet zoiets vooral uit respect, je verdient er vrijwel niets mee. Dus kwam Bram na mijn dood op zijn toezegging terug”.

Jimmy antwoordde: “Dan is het extra belangrijk dat je gaat. Bram is in moeilijkheden. Hij heeft een scheiding achter de rug en is praktisch blut. En wat denk je dat die Eva kost? Zo’n vrouw krijg je niet voor niets. Bram woont nu boven zijn eigen kantoor, erg armoedig voor een advocaat. Bovendien hebben zijn broers hem uit de zaak gegooid en zit de fiscus achter hem aan met een claim van 1 miljoen voor ontdoken belasting. Een claim tot 2006 en de claim van na 2006 moet nog komen. Dan loopt er ook nog een onderzoek van de Orde van Advocaten, omdat  Bram cash geld van zijn cliënten heeft aangenomen”.

“Cliënten?”, vroeg Theo.

“Nou ja, geboefte, bedoelen ze natuurlijk”.

“Maar wat heb ik daarmee te maken?”. Theo werd ongeduldig.

“Luister, je gaat natuurlijk als engel. In het boudoir van Eva hangt een kroonluchter. Daar zweef je naar toe en ja gaat erin hangen. Wij weten dat Bram en Leon daar vanmiddag samenkomen, omdat zij denken dat dit het enige vertrek is waar zij niet worden afgeluisterd. Ze willen bespreken hoe Bram zich uit de situatie moet bluffen. Je begrijpt dat wij nieuwsgierig zijn naar de uitkomst. Dus Theo, doe je best. Kom niet met lege handen thuis!”.

Plotseling was Jimmy opgelost in het niets. En zo vloog Theo op een mottige zomerdag naar de Herengracht en verstopte zich in de kroonluchter. Vandaar had hij een perfect uitzicht. Even later kwamen Bram en Leon binnen. Eva was er ook bij. Zij gingen zitten. Leon op een stoel, Bram en Eva op de bank. Eva hield Brams hand vast.

“Om hoeveel handje -contantje gaat het nu precies?”, begon Leon.

“Geen idee. Je gaat niet hele koffers uitpakken waar je cliënt bij is, maar het kan soms aardig oplopen. Er staat niet voor niets een Aston Martin voor de deur. Dat geld regel ik wel, dat komt wel ergens vandaag. Maar de vraag is: wat moet ik straks zeggen bij RTL Boulevard?  Ik weet het even niet meer”.

Tranen stonden Bram in de ogen. Toen nam Leon het woord. Hij zei: “Weet je wat? Je moet gewoon zeggen dat het valt onder je beroepsgeheim als advocaat en dat dit een uiterst belangrijke principekwestie is, die je zult uitvechten tot de Hoge Raad”.

Toen Leon het woord “principekwestie” uitsprak, begon de kroonluchter luid te rinkelen. Bram, Eva en Leon keken omhoog. Het leek wel alsof er een luid hoongelach uit de kroonluchter kwam.

Hoe het verder afloopt, leest u in VSV, deel 2.

Het Parool, 7 juli 2012