De Duitsers zijn overslaanbaar

Beweringen en bewijzen

Angela Merkel zat op de eretribune van Wembley om de Europacupfinale tussen Bayern München en Borussia Dortmund te volgen. Twee Duitse clubs op Wembley – ik kan me voorstellen dat  Britse prime-minister Cameron de wedstrijd ongezien liet, omdat hij belangrijker zaken aan zijn hoofd had.

Angela Merkel 3

Ik probeerde mij het gezicht van Churchill voor te stellen als men hem in 1940 had verteld dat eens twee Duitse clubs op Wembley om het Europees kampioenschap zouden strijden. “We shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, we shall fight in the fields and in the streets, we shall fight in the hills; we shall never surrender”, zei Churchill in zijn beroemde toespraak over Duitsers.

Inderdaad, de Britten wonnen, met als  ultiem gevolg dat de Bondskanselier 73 jaar later naar Londen reisde om zich op Wembley te laten omringen door tienduizenden landgenoten. Vermoedelijk heeft niemand in het stadion geweten dat de wijk Wembley verschillende malen door de Luftwaffe is gebombardeerd, waarbij talloze doden vielen.

Voorafgaand aan de finale hield de BBC onder 26.000 mensen in 16 verschillende landen een enquête naar de mate waarin naties sympathiek en onsympathiek worden gevonden. En raadt eens: welk land kwam als eerste uit de bus? Als het land “dat de meest positieve invloed heeft op de wereld?”.

Duitsland.

Voor Canada, dat tweede werd. De Britten zelf werden derde en het zal ze goed hebben gedaan dat ze in elk geval de Fransen voorbleven. Bijna onderaan vinden wij Israël, nog net voor afschuwelijke staten als Noord-Korea, Pakistan en Iran. Ik werd wel even stil van het lijstje. In mijn jeugd heb ik nog mensen meegemaakt, die over Frankrijk naar Zwitserland reden en die nooit een Duitse auto zouden kopen. Duitsers waren dikke bierdrinkers en aan het strand van Zandvoort groeven ze de diepe kuilen die zij aan het Oostfront voor de Joden hadden gegraven. Een Duitser wees je de verkeerde kant op, zoals Gé en Arie Tammes deden in “Do ist der Bahnhof”. En de Hollandse natie rees als één man op, toen die Mannschaft werd verslagen. Israël daarentegen, daar stonden wij vierkant achter.

Voorbij, allemaal voorbij. Je zou daaruit kunnen concluderen dat het collectieve geheugen het ongeveer twee á drie generaties volhoudt. De Holocaust bestaat daarna alleen nog in boeken en musea. Dat de afkeer voor Duitsers ook in Nederland moest afnemen, was eigenlijk al voorspeld door Willem Frederik Hermans, die schreef: “Ik begrijp niet waarom de Hollanders zo’n hekel aan de Duitsers hebben. Eigenlijk passen ze uitstekend bij elkaar: zwaar op de hand en gerimpeld van plichtsbesef”. Daarom is het extra zielig dat de onze economie de laatste tijd die van de Duitsers niet meer kan bijbenen.

Angela Merkel 4

In Europa zijn de Duitsers weer machtig geworden, en macht – vooral gecombineerd met geld – maakt bemind. Niet alleen bij Nederlanders, maar grappig genoeg ook bij Spanjaarden en zelfs bij de Grieken, zo blijkt uit de BBC-enquête. Weliswaar zijn in Madrid en Athene portretten van Angela Merkel met een Hitler-snorretje rondgedragen, maar dat heeft niet verhinderd dat Spanjaarden en Grieken dat verdomde Duitsland beschouwen als een positieve kracht. Overigens maken de Fransen het wel heel erg bont. Na de Frans-Duitse  oorlog van 1870, de Eerste en de Tweede Wereldoorlog, denkt maar liefst 81% van de Fransen zeer gunstig over de Duitsers!

De enquête openbaart nog eens wat wij instinctief allemaal al wisten: Duitsers zijn onverslaanbaar. De Engelse internationaal Gary Lineker zei het precies: “Voetbal is een simpel spel. Twee elftallen spelen tegen elkaar en aan het eind winnen de Duitsers”. Maar wij weten nu dat dit niet alleen voor voetbal geldt, maar praktisch voor alles wat in deze wereld het geval is. In 1945 lag heel Duitsland in puin. Als het aan de Sovjet-Unie had gelegen, had men van Duitsland voorgoed een boerenstaat gemaakt. Maar Duitsland richtte zich op als een niet om te krijgen duikelaar.

Wat wordt geroemd als een zeer sympathieke eigenschap is de betrouwbaarheid van de Duitsers. Ze doen wat ze beloven. Op zijn eigen manier was ook Hitler het toonbeeld van betrouwbaarheid. Hij deed met de Joden precies wat hij had aangekondigd. Dat men hem niet kon geloven, is een andere zaak. Denk ook niet dat Duitse leiders plezier hebben in taak, want zij torsen de last van grote verantwoordelijkheden. Lachen kost ze moeite en ik heb Angela Merkel ook nooit zien juichen bij een doelpunt. De onverslaanbare blijft eeuwig Stoïcijns.

de Volkskrant, 29 mei 2013

Beweringen & bewijzen, 29 mei 2013

Onderwerp: Duitsland

Tav, redactie Opinie

Door Max Pam

Angela Merkel zat op de eretribune van Wembley om de Europacupfinale tussen Bayern München en Borussia Dortmund te volgen. Twee Duitse clubs op Wembley – ik kan me voorstellen dat Britse prime-minister Cameron de wedstrijd ongezien liet, omdat hij belangrijker zaken aan zijn hoofd had.

Ik probeerde mij het gezicht van Churchill voor te stellen als men hem in 1940 had verteld dat eens twee Duitse clubs op Wembley om het Europees kampioenschap zouden strijden. “We shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, we shall fight in the fields and in the streets, we shall fight in the hills; we shall never surrender”, zei Churchill in zijn beroemde toespraak over Duitsers. Inderdaad, de Britten wonnen, met als ultiem gevolg dat de Bondskanselier 73 jaar later naar Londen reisde om zich op Wembley te laten omringen door tienduizenden landgenoten. Vermoedelijk heeft niemand in het stadion geweten dat de wijk Wembley verschillende malen door de Luftwaffe is gebombardeerd, waarbij talloze doden vielen.

Voorafgaand aan de finale hield de BBC onder 26.000 mensen in 16 verschillende landen een enquête naar de mate waarin naties sympathiek en onsympathiek worden gevonden. En raadt eens: welk land kwam als eerste uit de bus? Als het land “dat de meest positieve invloed heeft op de wereld?”.

Duitsland.

Voor Canada, dat tweede werd. De Britten zelf werden derde en het zal ze goed hebben gedaan dat ze in elk geval de Fransen voorbleven. Bijna onderaan vinden wij Israël, nog net voor afschuwelijke staten als Noord-Korea, Pakistan en Iran. Ik werd wel even stil van het lijstje. In mijn jeugd heb ik nog mensen meegemaakt, die over Frankrijk naar Zwitserland reden en die nooit een Duitse auto zouden kopen. Duitsers waren dikke bierdrinkers en aan het strand van Zandvoort groeven ze de diepe kuilen die zij aan het Oostfront voor de Joden hadden gegraven. Een Duitser wees je de verkeerde kant op, zoals Gé en Arie Tammes deden in “Do ist der Bahnhof”. En de Hollandse natie rees als één man op, toen die Mannschaft werd verslagen. Israël daarentegen, daar stonden wij vierkant achter.

Voorbij, allemaal voorbij. Je zou daaruit kunnen concluderen dat het collectieve geheugen het ongeveer twee á drie generaties volhoudt. De Holocaust bestaat daarna alleen nog in boeken en musea. Dat de afkeer voor Duitsers ook in Nederland moest afnemen, was eigenlijk al voorspeld door Willem Frederik Hermans, die schreef: “Ik begrijp niet waarom de Hollanders zo’n hekel aan de Duitsers hebben. Eigenlijk passen ze uitstekend bij elkaar: zwaar op de hand en gerimpeld van plichtsbesef”. Daarom is het extra zielig dat de onze economie de laatste tijd die van de Duitsers niet meer kan bijbenen.

In Europa zijn de Duitsers weer machtig geworden, en macht – vooral gecombineerd met geld – maakt bemind. Niet alleen bij Nederlanders, maar grappig genoeg ook bij Spanjaarden en zelfs bij de Grieken, zo blijkt uit de BBC-enquête. Weliswaar zijn in Madrid en Athene portretten van Angela Merkel met een Hitler-snorretje rondgedragen, maar dat heeft niet verhinderd dat Spanjaarden en Grieken dat verdomde Duitsland beschouwen als een positieve kracht. Overigens maken de Fransen het wel heel erg bont. Na de Frans-Duitse oorlog van 1870, de Eerste en de Tweede Wereldoorlog, denkt maar liefst 81% van de Fransen zeer gunstig over de Duitsers!

De enquête openbaart nog eens wat wij instinctief allemaal al wisten: Duitsers zijn onverslaanbaar. De Engelse internationaal Gary Lineker zei het precies: “Voetbal is een simpel spel. Twee elftallen spelen tegen elkaar en aan het eind winnen de Duitsers”. Maar wij weten nu dat dit niet alleen voor voetbal geldt, maar praktisch voor alles wat in deze wereld het geval is. In 1945 lag heel Duitsland in puin. Als het aan de Sovjet-Unie had gelegen, had men van Duitsland voorgoed een boerenstaat gemaakt. Maar Duitsland richtte zich op als een niet om te krijgen duikelaar.

Wat wordt geroemd als een zeer sympathieke eigenschap is de betrouwbaarheid van de Duitsers. Ze doen wat ze beloven. Op zijn eigen manier was ook Hitler het toonbeeld van betrouwbaarheid. Hij deed met de Joden precies wat hij had aangekondigd. Dat men hem niet kon geloven, is een andere zaak. Denk ook niet dat Duitse leiders plezier hebben in taak, want zij torsen de last van grote verantwoordelijkheden. Lachen kost ze moeite en ik heb Angela Merkel ook nooit zien juichen bij een doelpunt. De onverslaanbare blijft eeuwig Stoïcijns.

(EINDE TEKST).