Een raket uit de onderbuik naar privéjet Tony Blair

Beweringen en bewijzen

Steeds vaker hoor je zeggen dat onze samenleving wordt geregeerd door onderbuikgevoelens. Wat daarmee wordt bedoeld, is nogal raadselachtig, want over enkele buikgevoelens hoor je nooit iemand spreken. Het gaat specifiek over de onderbuik en wat daarin aan emoties opborrelt.

Onderbuik

Wat bevindt zich in de onderbuik? Voornamelijk de dikke en de dunne darm en helemaal naar beneden, maar dan aan de achterkant, de endeldarm. En dan heb je nog de geslachtsorganen, die er bij de man in de vorm van een lul maar zo’n beetje bij hangt. Stront en seks, dat is het waar het bij onderbuikgevoelens kennelijk om gaat. Toch is dat vreemd.

Van oudsher situeerde men gevoelens vooral in het hart, maar tegenwoordig weet men dat die ontstaan in het brein.

Om tot onderbuikgevoelens te komen, moet er dus een signaal van het hoofd door het hele lichaam naar beneden gaan. Dat zou kunnen verklaren waarom de pianist Arthur Rubinstein voor een optreden altijd last kreeg van zijn darmen. Pijn, misselijkheid en een aanhoudende druk tot stoelgang, die hij had het nodig om grote kunst tot uitdrukking te brengen.

Bij Rubinstein maakte de onderbuik alles mooier, dit in tegenstelling tot datgene waarmee wij tegenwoordig de onderbuik associëren. Zo zei de regisseur van La Grande Bellezza onlangs dat de Italiaanse oud-premier Berlusconi van veel Italianen de onderbuikgevoelens bespeelt, en dat was beslist niet positief bedoeld. Ik zag meteen Berlusconi voor me als een internist in een witte jas, die met lenige vingers piano aan het spelen op de blote buik van een bongo-bongo-danseresje.

Om dieper door te dringen tot het fenomeen onderbuik raadpleegde ik Google. Al snel begreep ik dat één bepaalde mening steeds in allerlei varianten terugkeert als men het over de onderbuik heeft. In deze mening wordt alles aangaande de onderbuik samengebald: Politici Zijn Zakkenvullers. Zodra een politicus daarvan wordt beschuldigd, weet je dat de onderbuik van de samenleving zich aan het roeren is. Logischerwijs doen politici er alles aan om deze voorstelling van zaken tegen te spreken. Du moment de SP in de Tweede Kamer voorstelt de salarissen van ministers en Kamerleden te verlagen, klinkt bij collega’s het verwijt van het populistisch bespelen van de onderbuik.

Wanneer politici als Herfkens, Van Rey, Hooijmaaijers, enzovoort,  een keer tegen de lamp lopen, dan wordt dat afgedaan als een incident. Ronald Plasterk, de huidige minister van Binnenlandse, heeft al gezegd dat wij moeten ophouden met “bashen van politici”. Zijn partij heeft inmiddels een code opgesteld die graaigedrag moet tegengaan.

Tony Blair geld

Die code is uiteraard voor binnenlands gebruik, maar je vraagt af hoe Hans Spekman en de zijnen staan tegenover de politieke ondergang en de zakelijk opkomst van mede-sociaaldemocraat Tony Bliar. Wie de afgelopen tijd de Britse bladen heeft gevolgd – en dan wij hebben wij ook over The Guardian en The Telegraph – zal het zijn ontgaan dat het graaien van Blair inmiddels tot aanstootgevende hoogten is gestegen.

In 2012 betaalde Blair over bijna 12 miljoen pond aan inkomsten slechts 315.000 pond aan belasting, hetgeen vooral te danken was aan zijn aftrekposten ter grootte van 11 miljoen. Die man wist zo’n beetje alles af te trekken, tot en met 15 pond voor de glazenwasser aan toe. U en ik betalen kijk- en luistergelden, Tony trok ze af, net als zijn kranten abonnementen. Al eerder bleek dat hij op kosten van de belastingbetaler – hallo, hier spreekt de onderbuik – het dak van zijn huis had laten repareren, en de rekening voor het gemak had geantidateerd. Het jaar 2013 zal voor Blair nog mooier zijn, want het binnenhalen via lezingen – je bent zo 250.000 pond kwijt als je hem uitnodigt – is allang niet meer zijn enige inkomstenbron. Dankzij betaalde adviseurschappen in Kazachstan, Koeweit, Soedan, Abu Dhabi, China en de VS, al waar de deur voor hem openzwaait bij J.P. Morgan, heeft hij in korte tijd een vermogen bijeengeschraapt van zo’n zeventig miljoen pond.

En dan dat vrekkige vrouwtje van hem, Cherie, die zogenaamd aan charity doet, maar die heeft gezegd dat zij altijd bang is voor te weinig geld. Zelfs een cadeautje van Berlusconi – soort zoekt soort – zette ze op Ebay om er nog honderd dollar voor te vangen. Er is geen handige dealtje of Cheriegate zit erachter. De kinderen van de Blairs wonen inmiddels in miljoenenappartementen. Ik misgun het ze niet, maar ik stel voor vanuit de onderbuik een raket af te vuren als de privéjet van Tony Blair het Nederlands luchtruim nadert.

de Volkskrant, 8 januari 2014