Reageren kan hier. Tevens voor aanvragen lezingen en optredens.
Hieronder volgt een reactie op mijn Beweringen en Bewijzen over de biecht, zoals die zich heeft voorgedaan tijdens het interview van Lance Armstrong met Oprah Winfrey.
De doorgaans goed geïnformeerde Max Pam geeft er in zijn vergelijking toch blijk van dat hij het zogenoemde sacrament van de biecht nog niet goed kent en doorgrondt. Hij gaat er kennelijk nog van uit dat deze functionaliteit gewaarborgd wordt door het zogenoemde ‘biechtgeheim’. Ondertussen is steeds duidelijker dat de biecht als een belangrijke inlichtingendienst door de rooms katholieke kerk in zijn praktijk wordt gebruikt.
Krachtiger dan alle andere inlichtingendiensten van andere regimes omdat met de biecht de rechtstreekse relatie van de rooms katholieke god met de biechteling zelf is betrokken. Gelukkig is daar het rapport van de cie Deetman (Balans, 2011) dat onder meer onthult, wat velen al wisten, dat de biecht inderdaad door de roomse kerk instrumenteel wordt gebruikt om ongewenst gedrag tot op individueel niveau op te sporen en te vervolgen.
Zie bijvoorbeeld deel 1:
– O.a. blz 107: ”Speciaal wordt door biechtvaders, door de pater spiritualis en door mij (het hoofd van de orde/congregatie, RC) er op gelet, dat jongens die blijvende moeilijkheden hebben met het sextum (het zesde gebod), niet langer in de richting van kloosterleven doorgaan.” (En op basis van de biecht het concilium abeundi krijgen.)
– Zie & 5.6 over de biechtpraktijk. Onder meer wordt beschreven hoe het ‘geheime’ sacrament van de biecht wordt verplaatst naar een gesprek in de spreekkamer en daarmee wordt ontdaan van de geheimhouding. Overigens was het bij de Salesianen de verplichting van de zogenoemde biechtvader i.g.v. seksuele relaties de penitent op te dragen de superieuren in te lichten. Sexuele plegers en homosexuelen worden daarbij over één kam geschoren als ongewenst in de rooms katholieke kerk.
– Het heilig sacrament van de biecht werkt in verschillende richtingen pervers uit:
Zo weten plegers van (seksuele) delicten zich gedisculpeerd door de absolutie. Dat op zich leidt tot recidive voor hen die zich als gevolg van hun menselijke zwakheid niet kunnen beheersen met als geruststelling dat ieder nieuw delict weer opnieuw kan worden gebiecht en dat men met een schone lei van voren af aan kan beginnen.
Door het wederzijds biechten van plegers van (sexuele) delicten werd een kring van plegers onderhuids en intern (her)kenbaar die elkaar door de biecht disculpeerden en in het geheim met elkaar verbonden werden in hun aldus uitbreidende misbruikpraktijk.
Ook incrimineerden plegers van seksueel misbruik wel hun slachtoffers van wie ze verlangden dat dezen moesten biechten over ‘hun’ zonden waarin ze door de plegers waren betrokken.
– Waar het heilig sacrament van de biecht van de rooms katholieke kerk al niet toe kan leiden.
En het meeste weten we niet, wat het is geheim.
Mr. R.B. Cramer, Dieren