Maar mevrouw…

Maar meneer

Reageren kan hier. Tevens voor aanvragen lezingen en optredens.

Hier volgen enkele reacties op mijn Beweren & bewijzen over de domheid van de jeugd. Zou de schrijfster de zelfironie gemist hebben? Kan niet, zo dom is ze niet.

Meredith Greer

U BENT EEN ZELFINGENOMEN OUDE ZAK

Geachte meneer Pam,

Ik lees graag de krant, bij voorkeur ‘s ochtends, of in de middag. Met een kop verse koffie en voldoende sigaretten, neem ik de tijd om mij te laten informeren over de wereld om mij heen. Zo lees ik af en toe ook uw column, die ik vaak best aardig vind. Evenals uw column in Buitenhof, en uw literaire kritieken in HP/De Tijd.

U wordt eigenlijk nogal vaak naar uw mening gevraagd. Dit is niet zo vreemd, u lijkt mij namelijk een buitengewoon intelligent mens.

Terwijl ik de suiker door mijn espresso roerde, vouwde ik de Volkskrant open, waar op de voorpagina in grote letters een citaat van u te lezen was: “Het begint mij op te vallen hoe dom de jeugd om mij heen is”. Deze kop bracht een abrupt einde aan de rust van mijn ritueel. Ik voelde mijn ochtendhumeur indalen. Toch besloot ik u het voordeel van de twijfel te geven, door uw column ook daadwerkelijk te lezen voordat ik conclusies trok.

Na het lezen van uw beweringen en bewijzen bekroop mij een dwingende vraag. Wie, meneer Pam, heeft u op uw intellectuele fallus getrapt? Hoe kan het dat een prominent opiniemaker als uzelf, meent dat hij alleen zijn geestelijke capaciteiten kan verdedigen door zijn ‘superieure inzicht’ te contrasteren met dat van de domme jeugd? Er zijn toch zeker wel overtuigendere manieren om uw positie, ook op latere leeftijd, te rechtvaardigen?

“De algemene gedachte is” – zo schrijft u – “dat je hersenen aftakelen naarmate je ouder wordt, en daarmee natuurlijk ook je verstand. Wat maatschappelijk betekent dat je na je vijftigste niet meer helemaal serieus wordt genomen.” Heeft u niet opgemerkt dat vrijwel al uw collega’s witte mannen van rond de vijftig zijn? Ons medialandschap lijkt louter te bestaan uit serieuze mannen die met elkaar de wereld bespreken. Bij hoge uitzondering mag een vrouw, een allochtoon, of iemand van onder de dertig bij hen aan tafel plaatsnemen. Laat staan dat hun mening serieus genomen wordt, zonder human interest-perspectief of latent patriarchaal schouderklopje.

Lees verder in Hard/Hoofd.