Enige tijd geleden zei Bram Moskowicz het te betreuren dat hij een bekende Nederlander is. Maar hij zou zijn leven beteren door niet meer in de media te verschijnen. Dit voornemen zal anderhalve dag hebben geduurd, want sindsdien heb ik niemand zo vaak op televisie, radio en in kranten voorbij zien komen als Bram Moskowicz. lees verder
Reageren kan hier. Tevens voor aanvragen lezingen en optredens.
Hieronder volgt een reactie op mijn Beweringen en Bewijzen, dat in de Volkskrant de kop meekreeg: Het verbieden van prostitutie is net zo zinloos als het verbieden van het weer.
In zijn rubriek Beweringen&Bewijzen schrijft Max Pam dat het verbieden van prostitutie even zinloos is als het verbieden van het weer. Deze stelling is minder onwrikbaar dan zij lijkt.
Sinds jaar en dag wordt de vaderlandse tv-kijker immers verteld dat ‘het weer (mede) mogelijk gemaakt wordt door…. (volgt naam sponsor)’. lees verder
Als jong verslaggever heb ik in de jaren zeventig Cuba bezocht. Omdat het toen, voor de kapitalistische pers niet eenvoudig was een visum te krijgen, had Harry Mulisch een briefje voor me geschreven met de tekst: “Deze man is mijn vriend. Behandelt u hem zoals u mij heeft behandeld”.
Of ze op de Cubaanse ambassade Nederlands lazen weet ik niet, maar in elk geval betrok ik een paar maanden later een kamer in Hotel Nacional, een Caraïbische een suikertaart waar alle buitenlanders werden ondergebracht. Al vanaf mijn aankomst op het vliegveld van Havanna werd ik vergezeld door een van overheidswege aangestelde gids, die vooral tot taak had niet van mijn zijde te wijken. lees verder
Baden-Baden, in de Duitse deelstaat Baden-Württemberg, is een mondain stadje met een lange traditie van gokken en spelen. In 1867 verloor Dostojevski zijn hele vermogen in het plaatselijke casino. Zelfs de kleren van zijn vrouw Anna moest hij inleveren.
Om weer aan geld te komen, moest Dostojevski – tot geluk van de Literatuur – weer boeken gaan schrijven. Hij deed dat als een razende. Zijn roman De speler is uit zijn gokverslaving voortgekomen.
Maar er wordt niet alleen roulette in Baden-Baden gespeeld. Er zijn in Baden-Baden ook enkele beroemde schaaktoernooien gehouden. Misschien is de eerste, een dubbelrondige tienkamp uit 1870, wel het beroemdste. lees verder
Toen het mij duidelijk werd dat roken ongezond is, ben ik met roken gestopt. Ik deed dat cold turkey. Na twee mislukte pogingen wist ik mijn verslaving te overwinnen en daar ben ik nog steeds trots op. Aan roken heb je niets, je gaat eraan dood en kost ook nog een boel geld. Ik leef niet meer mee met de mensen die in opstand komen tegen het rookverbod in cafés. lees verder
Heel het Hollandse medialandschap kwam tot leven toen paus Benedictus XVI zijn aftreden bekend maakte. Geen radio- of televisieprogramma ging voorbij aan het nieuws en op Twitter rolde de ene grap over de andere, alsof het een try-out betrof van een cabaretvoorstelling. Behalve Antoine Bodar gelooft niemand meer in de paus, ook al wonen er volgens het Jeugdjournaal nog vier miljoen katholieken in Nederland. Dat getal is tien maal te hoog, schat ik.
Secularisatie heeft ervoor gezorgd dat het geloof in Nederland nauwelijks meer serieus wordt genomen. Je kunt je nog voorstellen dat het geloof wordt beschouwd als iets eerbiedwaardigs van vroeger. Niemand zal het in zijn hoofd halen om smalend te spreken over de literatuur uit vorige eeuwen. lees verder
Het klink deftig, maar omdat scepsis – om met Ruud Lubbers te spreken – deel uitmaakt van mijn grondhouding, twijfel ik aan alles en ben ik geneigd overal bedenkingen tegen te formuleren. Als scepticus ben ik automatisch ook een euroscepticus, wat niet wegneemt dat ik ook weer sceptisch sta tegenover de eurosceptici – als u mij nog kunt volgen. lees verder
De schaakprijsvraag heeft ook dit jaar de hersenen weer doen knarsen en zo bereikten mij per brief of per mail in het totaal 16 inzendingen.
Dat aantal viel – vergeleken met voorgaande jaren – enigszins tegen, waaruit ik opmaak dat de moeilijkheidsgraad hoog was. Vaste inzender Cor van Dongen liet weten dat hij zich niet aan de indruk kon onttrekken dat de opgaven deze keer juist “stukken makkelijker waren”, maar dat schrijft hij elk jaar. Ook kreeg ik enkele mails van inzenders die bedroefd vertelden dat zij onderweg waren gestopt. Een eitje was het dus niet, dit jaar. lees verder
Het is zo’n vraag waar je geen eensluidend antwoord verwacht: worden ouderen overmatig gepakt door de bezuinigingen, of zitten ze er juist warmpjes bij en kunnen zij best iets lijden. Het is zo’n discussie die eindeloos doorgaat en waarbij groep en individu regelmatig met elkaar worden verward.
De crux is natuurlijk dat er veel soorten ouderen zijn. Ouderen die werken en ouderen die niet werken. Ouderen die een aanvullend pensioen hebben en ouderen zonder aanvullend pensioen. Getrouwde ouderen en alleen staande ouderen. Je hebt ouderen, wier kinderen het huis uit zijn, maar je ook nog ouderen met jongeren kinderen.
“Anything goes”, zou de filosoof Feyerabend zeggen. lees verder
Te midden van de monarchale loftuitingen die deze week als een berg kolengruis over ons zijn uitgestort, viel mij een stuk op in de Volkskrant over het Nederlands republikeinisme. Die is zieltogend, begreep ik, getuige ook de kop die er boven stond: “Niet best voor je carrière, republikein zijn”. lees verder