The Max Pam Globe

Kavalek-Donner: rookgevechten

Schaken

Het lijkt wel of de Tsjechische grootmeester Lubomir Kavalek steeds beter gaat schrijven sinds hij in 2010 de Washington Post verruilde voor de Huffington Post. Bij de Washington Post, die moest bezuinigen, was Kavalek te veel geworden, maar mevrouw Huffington wilde de schaakrubricist graag hebben. Had Kavalek bij de Washington Post een klein hoekje, op het internet komen zijn analyses helemaal tot hun recht.

Deze week heeft Kavalek het over de vergane gewoonte om aan het schaakbord te roken. Schakend roken werd beschouwd als een onvervreemdbaar recht, al is er in geschiedenis wel tegen geprotesteerd, onder meer door Nimzowitsch. lees verder

Ketter & Geest

HUMAN

Elke werkdag een nieuw bericht dat voor goddelozen van belang is.

ARBEIDSINSPECTIE VINDT KRUIS TE ZWAAR

Waarom het zo is, is hier niet de vraag, maar mensen willen nu eenmaal graag lijden. Een figuur waarop je al het lijden van de wereld kunt projecteren, is Jezus. Maar dat is natuurlijk niet zo eenvoudig: wat Jezus kon, kan niet iedereen.

Het kruis dagen bijvoorbeeld.

Overal ter wereld laten mensen zich tegen Pasen kruisigen. Sommigen zijn bereid daarin heel ver te gaan, en zouden het liefst het Bijbelverhaal tot in detail imiteren. Dat loopt soms slecht af en Filipijnse bisschoppen hebben aan de moderne kruisdrager de voorwaarde gesteld dat hij alleen met een tetanusinjectie aan de processie mee mag doen.

Ook in Nederland wordt het kruis dragen steeds populairder. Vandaar dat de Arbeidsinspectie zich er mee is gaan bemoeien, aldus het bericht op Arboonline:

De inspectie SZW (voorheen Arbeidsinspectie) is een onderzoek gestart naar overtreding van de arbowet. Aanleiding hiertoe zijn de meldingen van misstanden en opgelopen letsel tijdens de processies rond Pasen van de afgelopen jaren. De resultaten zijn deze week gepubliceerd in het verkennend rapport ‘Risico inventarisatie religieuze handelingen Pasen’. Dit rapport meldt een aantal zaken die duidelijk verbetering behoeven. Deze verbeteringen willen we onze GG-lezers niet onthouden.

Eén van de zaken die in het onderzoek naar voren is gekomen en duidelijk verbetering behoeft, is het dragen van het kruis tijdens de processie. Daar waar de schrijn voornamelijk door meerdere mensen getild wordt en zodoende al snel wordt voldaan aan de norm, blijken de kruisen eigenlijk te zwaar om door één persoon gedragen te mogen worden. Wanner er gekozen is om ook te kruisigen, blijken de kruisigers vaak onervaren en de constructies onvoldoende. Het risico op rug- en ander letsel is zeer groot, zo stelt de inspectie.

Lees hier het hele bericht, dat inderdaad bijna niet te geloven is.

Even een samenvatting: het kruis mag niet te zwaar zijn, het liefst van piepschuim. Of anders moet het worden voortgestuwd met een steunwagentje. Goede schoenen meenemen, niet over kronkelige paadjes gaan en warme kleren aan. Anders worden kruis en kruisdrager afgekeurd.

Met andere woorden: Jezus zou van de Nederlandse Arbeidsinspectie nooit een vergunning hebben gekregen om een kruis te dragen!

Wat op het volgende YouTube-filmpje wordt vertoond, kan voortaan echt niet door de beugel.

Roel van Duijn verdient een grote schadevergoeding van de staat

Boeken etc

Diepvriesfiguur
Roel van Duijn
Uitgever: Van Praag
Sterren: * * * *

Even een kleine waarschuwing vooraf: dit is geen recensie.

Daarvoor ken ik de auteur te lang. Zijn naam is Roel van Duijn. Veel mensen kennen hem als anarchist en provo. Ik ken hem vooral als schaker en als vriend. Wij kennen elkaar al zo’n veertig jaar. De eerste keer dat ik hem ontmoette, was ’s nachts op straat. Hij kwam van provovergadering, en ik was ergens naar op weg, al weet ik niet meer waarheen. lees verder

Symboliek van des konings jachttrofee

Beweringen en bewijzen

De Spaanse koning Juan Carlos werd na zijn heupoperatie opgewacht door de televisie. Hij omklemde zijn krukken en aan zijn blik was te zien dat de 74-jarige vorst leed. Hij leed niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Het een hoort bij het ander. Misschien was het een wel het gevolg van het ander want voor mensen die erin geloven, straft God onmiddellijk.

De monarch bood zijn excuses aan. Dat was voor de eerste maal sinds Juan Carlos in 1975 staatshoofd werd. De verwarring op zijn gezicht was zo groot dat je je afvroeg of de vorst wel begreep wat hem was overkomen. Misschien dacht hij aan Groucho Marx, die eens heeft gezegd: ‘Vanochtend heb ik een olifant in mijn pyjama doodgeschoten. Hoe die olifant mijn pyjama heeft aangekregen, is me een raadsel.’ lees verder

Opmars der plagiatoren

Columns

Een Romein die een vrije medeburger gevangen nam en als slaaf verkocht, maakte zich schuldig aan plagium, mensenroof. Naar analogie hiervan heeft Pierre Bayle (1647-1706) voor literaire diefstal de term plagiat bedacht. Voltaire werkte de term uit. “Echt plagiaat”, schreef hij, “bestaat erin andermans geschriften uit te geven voor eigen werk, of in poëtische producties lange passages te vlechten uit een oorspronkelijk boek, met enkele kleine wijzigingen”. lees verder

Bukken! Daar komt Michael Moore!

Boeken etc

Here Comes Trouble, autobiografie
Michael Moore
Vertaling: Frans van Delft
Uitgever: Van Oorschot
Sterren: * * * *

Michael Moore is begenadigd filmer, om wiens films ik vaak moeten lachen. In zijn pseudo-naïviteit is Moore bij vlagen onweerstaanbaar geestig. Daarbij is Moore volgens eigen zeggen “links”, wat in de Verenigde Staten nog meer dan in Nederland een doodzonde is. Links zijn betekent geëngageerd zijn. Moore is geen communist, maar hij is tegen het kapitalisme dat arbeiders uitbuit en tegen de autoritaire samenleving, die de zwakkere onderdrukt.

Zijn eerste film, Roger and me, gaat over een fabriek van General Motors in Moore’s geboorteplaats Flint. lees verder

Ketter & Geest

HUMAN

Elke werkdag een nieuw bericht dat voor goddelozen van belang.

DE GROTE JEZUS QUIZ

Een overdonderend succes in smakeloosheid, zo mag de uitzending van de EO en de RKK wel genoemd worden. Maar liefst 1,7 miljoen kijkers stemden met de paasdagen af op The Passion, een spektakelstuk over de kruisiging van Jezus dat bij de Erasmusbrug in Rotterdam werd opgenomen. In Het Parool schreef ik er dit stukje over.

“Christenen nemen hun eigen geloof niet meer serieus”, schreef ik.

Maar dit alles werd nog overtroffen door de daags daarna uitgezonden De Grote Jezus Quiz, die vol lolligheid het leven van de heiland tot onderwerp had. Lopen over water, maar dan als geintje, enzovoort. Wie zich het ledenbestand van de EO voorstelt – van Staphorst tot Nunspeet en Capelle – kan begrijpen dat het klachten regende.

Daarop bood de EO snel zijn excuses aan. Hierdoor aangemoedigd probeerde ik de Grote Jezus Quiz natuurlijk nog eens terug te zien op Uitzendinggemist, maar helaas: het programma was er al afgehaald, of heeft er misschien nooit opgestaan. De EO liet de quiz het liefst verdwijnen.

Maar mag dat wel, vroeg ik mij af. De quiz is toch gemaakt met publiek geld, en dat publieke geld wordt ook betaald door mij. Heb ik er dan geen recht op om de Grote Jezus Quiz in de herhaling alsnog te zien?

Inmiddels was een kleine klopjacht ontketend en als ik het goed begrijp, was GeenStijl er als eerste bij.

Een paar dagen later was de quiz te zien op YouTube. Wie hem er op heeft gezet, weet ik niet. Vermoedelijk niet de EO zelf. Maar geniet ervan, zolang het nog mogelijk is! Zo veel smakeloosheid op één hoop, dat zie je maar zelden.

Günter Grass, het geweten en de Waffen-SS

Beweringen en bewijzen

Günter Grass heb ik een maal van dichtbij gemaakt, toen hij op de Amsterdamse sociëteit De Kring de gast was van Harry Mulisch en diens vriend, de schaker Donner.

Op een gegeven moment kwam Donner terug met een dienblad vol glazen, waarop Grass zei: “Danke, Herr Obergrossmeister”. Daar moest iedereen om lachen. Toen ik later las dat Grass zich in 1944 had aangemeld bij de Waffen-SS en assistent-tankschutter was geweest bij de tiende Pantserdivisie Frundsberg, dacht ik: “Bedankt, tankbediende”.

Beroemde kunstenaars hebben een streepje voor als het gaat om hun misdadig gedrag. Toen Amerikaanse justitie voor een oude zedenzaak alsnog de uitlevering vroeg van filmer Roman Polanski, smeekten nogal wat intellectuelen om clementie. lees verder

Omroepbladen: momentum voorbij

Columns

De grote kracht van Nederland is dat problemen vanzelf door de tijd worden opgelost. Er niets aan doen is een remedie dan in ons land bijna altijd werkt. Momenteel wordt in het Catshuis eindeloos vergaderd over allerlei economische vraagstukken. Dezelfde drie partijen die nu aan het vergaderen zijn, vergaderden twee jaar geleden ook. lees verder

Olympische Spelen revisted

Buitenhof

Nederland mag de laatste tijd naar binnen zijn gekeerd, voor één evenement geldt dat zeker niet: de Olympische Spelen. Sinds 1928, toen Amsterdam de Spelen mocht organiseren, droomt iedere bestuurder ervan de beste atleten ter wereld nog een keer naar Nederland te brengen.

In 1992 was het burgemeester Ed van Thijn, die Amsterdam met “Compacte Spelen” in de vaart der volkeren wilde opstoten. Wij lagen “aan het wiel” van Barcelona en Parijs, zo beweerde hij. Intussen stuurden lastige Amsterdammers, onder leiding van Saartje Boerlage, geen gouden horloges naar de IOC-leden, maar wel zakjes wiet. Kansloos werd Amsterdam voorlaatste. Later wist iedereen precies hoe het zat. “Wij waren de aankleding van de show die ervoor moest zorgen dat Barcelona zou winnen”, zei Henk Vonhoff van het Nederland Olympisch Comité.

Het zal voor de Nederlandse Olympiërs een geweldige opluchting zijn geweest, dat Saartje Boerlage – thans 84 jaar – het actievoeren moe werd. Dan kunnen wij het opnieuw proberen, moet menig bestuurder hebben gedacht.

Het wereldkampioenschap voetbal was een eerste vingeroefening en samen met België schreven wij in. Helaas kreeg Rusland het WK 2018 en voor 2022 werden wij voorbijgestoken door Qatar, waar ze tegen een bal gaan schoppen bij vijftig graden in de woestijn. Je zou bijna denken dat grote sportevenementen van tevoren zijn vergeven aan de hoogst biedende.

Maar gelukkig: een nieuwe aanleiding komt eraan. Een fris gewassen generatie bestuurders staat te trappelen om in 2028, honderd jaar na Amsterdam, de Olympische droom nogmaals waar te maken. Eric van der Burg, de Amsterdamse wethouder van Zorg en Sport, spiegelde zich zelfs aan John F. Kennedy.

Had Kennedy niet gezegd: “wij gaan naar de maan”. En hadden de Amerikanen niet binnen een paar jaar op de maan gestaan. En wees nou eerlijk: wat Kennedy kan, moeten wij Nederlanders ook kunnen met die Spelen van 2028. Aldus Van der Burg.

Werkelijk geen speld tussen te krijgen.

Inmiddels is al 190 miljoen geïnvesteerd in de ontwikkeling van plannen. De bedoeling is dat het Nederlandse volk rijp wordt gemaakt voor het idee dat wij flink aan die Spelen gaan verdienen. Nu kost het nog even een centje, maar de Spelen zullen Nederland helemaal op de kaart zetten, zodat het geld vanzelf met bakken terugstroomt.
Toch is het vreemd dat Spanje en Griekenland, de twee Europese landen die in de laatste twintig jaar de Spelen toegewezen hebben gekregen, niet bepaald zijn veranderd in de meest welvarende landen van hun continent. Integendeel, uitgerekend deze twee landen zijn momenteel de armoedzaaiers van Europa, dus zo lucratief kunnen die Spelen niet geweest zijn.

De Spelen zijn vooral een prestigeobject voor bobo´s en bestuurders. Logisch dat minister Schippers onlangs heeft geprobeerd de beraamde kosten van de Spelen – zo’n acht miljard – te verdoezelen. Ze ontsnapte in de Kamer maar net aan een motie van wantrouwen. Tegen de achtergrond van het overleg op het Catshuis lijken mij die acht miljard trouwens een uitstekende bezuinigingspost, net als die miljarden voor de JSF.

Mocht dit kabinet de kandidatuur voor Amsterdam toch doorzetten, dan stel ik voor die zakjes wiet weer uit de mottenballen te halen. Tijden veranderen, maar soms keert alles terug.

Buitenhof, 15 april 2012

Ketter & Geest

HUMAN_home

Elke vrijdagavond  in Oba Live van Theodor Holman verzorgt Max Pam tussen 19.00 en 20.00 uur de rubriek Ketter & Geest. Voor de Human schrijft hij een blog (The Daily Pam) over de onderwerpen die hij behandelt.

Elke werkdag een bericht dat voor goddelozen van belang is. Lees zo’n dagelijkse bericht hier, of bekijk ze in het archief. Vandaag: Volgens de Egyptische president Morsi zijn zijn opmerkingen over Joden “uit hun verband getrokken”. De vraag is alleen: door wie? Lees het antwoord.

Ketter & Geest

HUMAN

Elke werkdag een bericht dat voor goddelozen van belang is.

De Volkskrant had een interview met rabbijn Shmuley Boteach. Het interview staat niet op internet, maar aan de hand van de kop is de inhoud vrij eenvoudig uit te leggen: “Pontius Pilatus was de echte boef”. Deze stelling heeft Smuley Boteach ook verder uitgewerkt in zijn boek Kosher Jezus.

Het komt hierop neer: Jezus was zelf ook een Jood. Het waren dan ook niet de Joden die Jezus hebben vermoord, maar de Romeinen die onder leiding stonden van een echte schurk: Pontius Pilatus. Dat was een soort Hitler avant la lettre. De enige fout die de Joden hebben gemaakt, is dat zij “zonder slag of stoot Jezus uit handen hebben gegeven”.

De uitleg van zijn boek geeft rabbi Boteach ook op YouTube:

Het is natuurlijk mooi dat de rabbijn jodendom en christendom met elkaar probeert te verzoenen door een derde partij de schuld te geven. Maar ik blijf wel met een vraag zitten.

Als het antisemitisme voortkomt uit een verkeerd idee van de geschiedenis, en de Joden niet de schuldigen zijn, dan moet de schuld toch bij die derde partij liggen – de Romeinen. Antisemitisme moet anti-romanisme, dus anti-italianisme worden. Ik heb altijd wel gedacht: Berlusconi als het prototype van Der Ewige Römer!

En nog een punt. Mijn vader placht altijd te zeggen: “Natuurlijk hebben de Joden Jezus vermoord, en daar mogen ze best een beetje trots op zijn”. Nu het de Romeinen zijn geweest, is er wel een goeie Jodenmop minder.

Humanistische Omroep, 6 april 2012

Wie spreekt de waarheid?

Beweringen en bewijzen

Nog niet zo lang geleden werd onthuld dat premier Rutte wel degelijk aan mediatraining had gedaan, hoewel hij zulks steeds had ontkend. Op zichzelf is het helemaal geen schande om een mediatraining te volgen, maar Rutte vertelde liever een leugentje om zijn imago van “naturel” in stand te houden.

Daarmee maakte hij zich kwetsbaar voor de beroemde uitspraak van Aristoteles:  “Het enige dat men met liegen bereikt, is niet geloofd te worden als men de waarheid spreekt”.

Waarheid en leugen zijn geliefde onderwerpen voor filosofen. Ik geen filosoof die er niet zijn zegje over heeft gedaan. Zo vond Immanuel Kant eveneens dat je altijd de waarheid moest spreken. Toch valt het niet mee om aan die eis te voldoen. lees verder

The Passion: orgie van reli-kitsch

Columns

De eerste verrassing was natuurlijk dat het kruisigingsverhaal The Passion werd gepresenteerd door Philip Freriks. Die ken ik als een vrolijke godslasteraar, maar Freriks zal gedacht hebben: “Leuke schnabbel, dat wordt lachen”. De keus voor Freriks betekent tevens dat het de EO en RKK werkelijk geen reet kon schelen of de deelnemers aan het spektakelstuk ook maar enige voeling hebben met het christelijke geloof. lees verder

Over het begrijpen van moordenaars

Boeken etc

Soldaten, over vechten, doden en sterven
Sönke Neitzel & Harald Welzer
Uitgever: Ambo
Sterren: * * * *

Onlangs schreef Tim Krabbé een fascinerend boek over de twee jonge moordenaars die van plan waren hun school in Colombine op te blazen, waarbij zeker vijfhonderd leerlingen en leraren om het leven moesten komen. De bommen gingen niet af en om toch nog een bloedbad aan te richten, moesten de jongens het met hun schietwapens doen, maar dat ging minder snel. Sneu, maar wat uit het boek van Krabbé (Wij zijn maar wij zijn niet geschift) ook naar voren kwam, is dat Eric Harris (18) en Dylan Klebold (17) op vele internetsites worden geëerd als helden die de klachten van hun generatie hebben begrepen. lees verder

mr. Jérôme Louis Heldring stopt

Invallen

Dit weekend maakte mr. Jérôme Louis Heldring bekend dat hij stopt als columnist bij NRC/Handelsblad. Ongelooflijk, hoeveel fans hij ineens bleek te bezitten, terwijl men hem nog niet zo lang geleden oud en saai vond. Deze ode op Heldring schreef ik twee jaar geleden.

Toch attent van NRC/Handelsblad om aan een heer van stand aandacht te besteden in een tijd dat de krant werd verkocht aan de koopjesjagers van C&A. Vorige week was het namelijk precies vijftig jaar geleden dat J.L. Heldring zijn eerste aflevering schreef van zijn rubriek Dezer dagen. Als je bedenkt dat Heldring al eerder – vanaf 1953 – werkzaam was als columnist en dat hij dus 57 jaar achtereen dit metier heeft uitgeoefend, dan kan niemand ontkennen dat mr.dr. Jérôme Louis Heldring de oergrootvader is van alle Nederlandse columnisten. lees verder

Ketter & Geest

HUMAN

Mensen die willen bidden, moeten dat natuurlijk helemaal zelf weten. Maar in het openbaar bidden waar andere mensen bij zijn, heeft mij altijd een daad van grote aanstellerigheid geleken. Typisch iets dat je alleen maar doet voor de bühne. Ik heb eens in een vliegtuig van El Al gezeten, waar Joodse passagiers minutenlang het middenpad opeisten voor hun ochtendgebed. En ik moest zo nodig naar de wc. Hoogst irritant, het liefst had ik ze een schop gegeven met hun aanstellerij.

Onder sommige moslims is het soms ook en voque om in het openbaar plotseling op de grond te zinken voor het gebed. In Londen zijn op die manier hele straten stil gelegd. Moet kunnen, wordt gezegd. Maar ik geloof niet in de oprechtheid van zulke gelovigen.

Veel christenen zijn jaloers op de devotie en de overgave van moslims. Zoiets willen ze ook: neerzijgen op de knieën, niet eens in een kerk of in een moskee, maar in een openbare ruimte waar zo veel mogelijk andere mensen bij zijn. Godsdienstje spelen.

In Zwolle is het gebeurd in het afgelopen weekend. Het was een initiatief van Mink de Vries, aldus het Friesch Dagblad:

Zwolle gaat op de knieën

Christenen vanuit allerlei kerken en organisaties gaan vrijdag op de knieen in Zwolle. Ze doen dat allereerst om de relatie met God, elkaar, zichzelf en de stad te herstellen. Jongeren gaan in de middag midden in het centrum van de stad bidden. Volwassenen en jongeren hebben ’s avonds de gelegenheid om met elkaar te bidden in de Noorderkerk aan de Thorbeckegracht of de Plantagekerk bij het Kerkbrugje.

Lees verder.

Zij gingen niet alleen op de knieën voor God, maar ook voor de Joods-christelijke traditie. En voor nog meer: “Op de knieën voor pedofiel Robert M., voor de daders van het seksueel misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk, topcrimineel Mink K., voor de beulen in Syrië, voor de wandaden van Nederland in andere landen zoals in Indonesië, Zuid-Afrika, voor al die mensen die alleen maar gericht zijn op macht en geld.”

Veel succes!

Ik zocht nog even in de plaatselijke media of zo´n oproep tot ‘een bid-flashmop’ tot veel heeft geleid. Hier vind je de verslagen en hier zijn onder het kopje ‘bidden voor Robert M’ beelden te zien van RTV-Oost.

De methode Frits van der Poel

Buitenhof

Misschien heeft mijn geheugen het vervormd, maar ik herinner mij een interview dat ooit in Brandpunt werd afgenomen door de legendarische journalist Frits van der Poel. Er zat een KVP-voorman in de studio, naar ik meen Norbert Schmelzer, want er was weer eens hommeles.

“Er heerst crisis in de KVP”, zei Van der Poel. Waarop Schmelzer inviel: “Crisis in de KVP? Daar weet ik niets van”.

Normaal gesproken kabbelt zo’n gesprek dan voort, maar Van der Poel (zie midden op foto) had de tegenwoordigheid van geest om te zeggen: “Zo, is er  geen crisis? Hartelijk dank dan voor uw komst naar de studio. Dit was Brandpunt, goedenavond”. Uitzending voorbij. Een verbijsterde politicus bleef eenzaam achter.

Zo ongeveer ging het in mijn herinnering.

Overigens heeft Jeremy Paxman van Newsnight iets soortgelijks gedaan, toen hij een ontwijkende minister twaalf keer achtereen dezelfde vraag stelde, waarna hij het gesprek staakte.

Er is de laatste tijd veel geklaagd over onbeschofte journalisten op het Binnenhof. Inderdaad geeft het geen pas om een politicus, op weg naar de Kamer, de vraag te stellen: “En, wanneer heeft u voor het laatst geneukt?”.

Maar aan de andere kant heeft een politicus de morele plicht om de pers te woord te staan, ook als het even niet uitkomt. Ons hele politieke systeem is bedoeld als een garantie voor een open samenleving. Een achterkamertje kan bij hoge uitzondering een keer nodig zijn, maar dat moet geen weken lange gewoonte worden. Dan tast men de kern aan van de parlementaire democratie.

In dat licht bezien zijn de onderhandelingen in het Catshuis en de daarbij behorende mediastilte een regelrechte aanfluiting. Een toneelstukje, waarin politici – op aanwijzing van de Rijksvoorlichtingsdienst – met voorovergebogen hoofden door de tuin sjokken.

Zie ze lijden onder loodzware beslissingen!

Als het waar is, wat de minister-president in Buitenhof heeft beweerd, namelijk dat Nederland behoort tot de drie rijkste landen ter wereld, dan kan het toch geen drama zijn om het begrotingstekort met anderhalf procent terug te brengen. Wij hebben ook de Hongerwinter, de tijd van bestedingsbeperking en de oliecrisis overleefd. In het ergste geval keren wij gaan terug naar de levensstandaard van 2005, dat ik mij niet herinner als een jaar waarin wij als uitgemergelde zombies rondliepen.

Waarom dan toch het grote zwijgen en die vernederende taferelen van wachtende journalisten, die hopen op een kwootje of een lekje?

Dat komt, omdat de Nederlander verslaafd is aan geheimzinnigheid en dikdoenerij. In het hart van ons staatsbestel ligt het Geheim van Noordeinde, dat de monarchie betreft. Daar is nu het Geheim van het Catshuis bijgekomen, dat het kabinet betreft. En dan zijn er de vele geheimen van de Overheid. Nog deze week klaagde de Nationale Ombudsman over de geslotenheid van de staat, die het journalisten bijna onmogelijk maakt hun werk te doen.

Journalisten, breek de boel op bij het Catshuis. Laat dat wachten aan anderen over. Met zo’n mediastilte verdienen politici vragen naar hun neukgedrag. Ga weg bij die poort, want let maar op: als de berg niet naar Mohammed komt, komt Mohammed wel naar de berg. Het zal niet lang duren of ze staan voor jullie deur. En doe dan alleen open voor echte antwoorden, net als Frits van der Poel.

Buitenhof, 1 april 2012

Donald Duck of Donald Drugs

Beweringen en bewijzen

Mijn zoon (11) moet binnenkort in groep zeven zijn spreekbeurt houden. Hij heeft lang getwijfeld of het moest gaan over Donald Duck of over drugs. Wij, als ouders, hebben niets gezegd en gewacht tot hij zijn keus bekend zou maken. In onze liberale familie heerst het geloof in de eigen verantwoordelijkheid, en verder hopen wij er het beste van.

Zijn kamer is bezaaid met nummers van het vrolijke tijdschrift. Van drugs daarentegen hebben wij niets in huis, dus als het om directe informatie gaat, ligt de keus voor de hand. Maar toen kwam hij ons vertellen dat hij de Donald Duck toch een te kinderachtig onderwerp vond en dat het over drugs zou gaan.

Wat te doen? lees verder

Bestsellers schrijven is echt haar ding

Columns

Onlangs heeft Paulien Cornelisse alle verkooprecords gebroken met haar boekje En dan nog iets. Zes weken na verschijning waren er al 100.000 exemplaren over de toonbank gegaan. Een tijdje stond zij zelfs nummer 1 en 2 op de bestsellerslijst, want ook haar eerdere bestseller Taal is zeg maar echt mijn ding blijft niet aan te slepen. Daar zijn er inmiddels zo’n 400.000 van verkocht. lees verder