The Max Pam Globe

Trilnono snoeft: feest voor de geest

Boeken etc

Het is zeker niet mijn bedoeling om in debat te gaan met het regiem van HP/De Tijd, want voor je het weet worden je broekspijpen met modder besmeurd, maar het interview dat de hoofdredacteur gaf aan De Journalist vraagt om een korte reactie. Ik schreef dan ook het volgende ingezonden briefje. Het zal er het komend nummer wel in komen, maar ik publiceer het alvast. (Zie ook interview in De Pers.)

Geachte redactie van De Journalist,

Jan Dijkgraaf, de nieuwe hoofdredacteur van HP/De Tijd, is wel een brutaal kereltje dat zich met veel gesnoef door het leven bluft. lees verder

Twitter: Get a life!

Gastenhoek

Het werkwoord prietpraten vervoeg je als volgt: ik twitter, jij twittert, hij twittert. Een twitteraar verstuurt tweets – SMS-achtige mededelingen die op de website twitter.com wereldkundig worden gemaakt.

De prangende vraag die het weldenkende deel der natie stelt aan alle twitteraars van Nederland luidt: ‘Wie zit er op jullie prietpraat te wachten?’ Get a life! lees verder

HSG Nederlands kampioen

Schaken

Economisch zal het wel onverstandig zijn geweest, maar de mislukte fusie tussen Roda JC en Fortuna Sittard maakt in elk geval duidelijk dat er nog clubliefde bestaat.

De supporters zagen nog liever hun clubs helemaal ten onder zou gaan dan dat zij zou worden samengesmeed tot zoiets onpersoonlijks als FC Limburg.  Op zichzelf is die trouw iets moois, al moet onmiddellijk worden erkend dat Roda JC ook het resultaat is van een fusie. De JC staat voor: Juliana Combinatie.

Ook in het schaken bestaat clubtrouw, zij het dat schakers nooit erg honkvast geweest. lees verder

Geld kwijt, God gevonden. Of niet?

HUMAN

Deze week een aantal korte, maar interessante berichten:

DOOR CRISIS STIJGT HET KERKBEZOEK NIET  IN DE VS

Gevonden op de site godvoordommen.nl (jammer van de woordspeling). Het Pew Research Centre for People & the Press deed onderzoek naar de relatie tussen de financiële crisis en het kerkbezoek. De verwachting was dat het geloof in God, en daarmee het kerkbezoek, zou toenemen als de mensen in financiële moeilijkheden zouden raken.

Dat bleek echter niet het geval. Terwijl de Dow Jones bij halveerde, bleef het kerkbezoek vrijwel gelijk, zoals blijkt uit onderstaande grafiek.

Hier het bericht en meer informatie: lees verder

Het JSF-debat door de ogen van Martin Bril

Buitenhof

Deze week waren er twee memorabele gebeurtenissen: de dood van Martin Bril en het debat over de JSF. Aan mij de taak deze gebeurtenissen te combineren.

Een bekend gezegde in de Nederlandse politiek luidt: regeren is vooruitschuiven.

Dat werd weer waargemaakt in het debat over de aanschaf van het nieuwe jachtvliegtuig: de JSF. Als ik het goed begrepen heb, gaan wij dat ding nog niet aanschaffen, maar kopen wij wel alvast een testtoestel. Wij zouden natuurlijk ook alleen testuren kunnen kopen, zoals de Partij van de Arbeid aanvankelijk wilde, maar dat doen wij niet. Eén heel testtoestel, van de neus tot staart, daar doen wij het mee. Dan kunnen wij in 2010, 12 of 16 – het lijkt de Amsterdamse metro wel – alsnog beslissen of wij die JSF echt gaan kopen.

Wij doen net alsof wij meedoen, maar wij kunnen altijd nog nee zeggen; dat is zo’n beetje de strekking van het compromis dat werd bereikt.

De lievelingspoëzie van Martin Bril staat in Rozen & Motoren, een bundel van de dichter Hans Verhagen, aan wie dit jaar de PC Hooftprijs is toegekend.

Rozen & Motoren. De roos in de vuist is lang het symbool geweest van de PvdA, de partij die altijd sputtert bij de aanschaf van wapentuig, maar die toch altijd instemt met de koop. De motoren staan natuurlijk voor de jachtvliegtuigen, die wij niet gekocht hebben, maar wel gaan kopen.

Kijkend met Martin Bril-ogen heb ik het debat over de JSF geen passieloze achterkamertjespolitiek gevonden, maar een fascinerend aangelegenheid. Onmiddellijk valt op dat het PvdA-standpunt – nee, mits, tenzij, dus ja, of eventueel toch weer nee – werd uitgedragen door drie vrouwen: Angelien Eijsink, Marriëtte Hamer en Liliane Ploumen. Wedden dat geen dezer vrouwen er ooit van heeft gedroomd straaljagerpiloot te worden.

Tegenover Angelien, Mariëtte en Liliane stond in de media niet staatssecretaris Jack de Vries, maar de geweldige generaal Dick Berlijn, die in een Starfighter is geboren en die is groot gebracht met de geur kerosine en verbrand rubber. De knappe, mannelijke Dick is tegenwoordig opperlobbyist voor de JSF.

In een dictatuur zou de strijd ongelijk zijn, maar in ons parlement huppelden de drie dames zo wispelturig van hot naar haar dat de generaal er bijna scheel van keek.

Jammer dat Martin Bril niet meer over het debat heeft kunnen schrijven. Marriëtte Hamer, de aanvoerster van de drie, vergeleek hij met een lampenkap, die – en ik citeer – het “dimmende licht van het socialisme verspreidt”. Waaraan hij enigszins beschaamd toevoegde: “We mogen een mens, en zeker een vrouw, niet op het uiterlijk beoordelen, maar we doen het natuurlijk allemaal wel. Die wetenschap moet voor Mariëtte Hamer een hele harde zijn”.

Heel anders dacht Bril over Dick Berlijn, van wie hij een briefing bijwoonde. “De generaal”, schreef Bril, “gaf een spannende samenvatting van de gebeurtenissen. Een dappere tegenaanval met luchtsteun en houwitservuur, vijand verdreven, tussen de tachtig en de honderd doden, waaronder burgers – keel afgesneden, in brand gestoken, geëxecuteerd. Terwijl hij dit alles vertelde was op de achtergrond het hartverscheurende beeld te zien van oude fluitketel met een kogelgat”.

Tsja.

Toch is het mooi dat in onze democratie de man die een oude fluitketel aan flarden schiet uiteindelijk aan de leiband lopen moet van een lampenkap.

Hoewel, die JSF komt er toch. Laat dat maar aan de drie dames over.

Buitenhof, 26 april 2009

De mythe van het NRC.Next-succes

Columns

Van de New York Times tot Le Monde en van La Stampa tot de Kyodo News, wereldwijd hebben kranten het moeilijk. Alleen met NRC/Handelsblad en NRC.Next gaat het geweldig, als wij tenminste de hoofdredactrice Birgit Donker van de twee kranten mogen geloven. lees verder

Een hypotheek in Zimbabwe

Beweringen en bewijzen

Als je de stapels lijken beziet die de geschiedenis heeft voortgebracht, dan moet ik erkennen dat ik ontzaglijk veel geluk heb gehad. Zo is mijn seksleven begonnen in een tijd dat de pil al bestond maar Aids nog niet.

Het ergste dat je kon overkomen was een druiper, maar daarvoor ging je naar de Groenburgwal in Amsterdam, waar je van de GGD een spuit in je bil kreeg. In de wachtkamer zat je met een klein groepje lotgenoten wat schaapachtig voor je uit te kijken. Voor platjes was de oplossing nog eenvoudiger. Daar kreeg je een zalfje voor.

Goeie ouwe tijden! lees verder

Prijsvraag! Win een zakbijbeltje!

HUMAN

CAROLINE KENNEDY NIET GEWENST DOOR DE PAUS

John F. Kennedy was de eerste roomse president van de Verenigde Staten. Ik herinner nog heel goed dat dat een punt was tijdens diens verkiezingen. Mijn vader was een felle voorstander van Kennedy, maar dat roomse was toch een minpuntje. Kon een Amerikaanse president onderhorig zijn aan de paus van Rome? De andere kandidaat Nixon was tenminste protestant – baptist – en die was tenministe onderhorig aan zijn eigen geweten. Wat dat betekende, hebben wij geweten.

Toch stapte mijn vader in die beginjaren zestig over dat roomse van Kennedy heen.

Nadien is de katholieke kerk stil blijven staan, wat logisch is natuurlijk, want de kerk van Rome claimt eeuwige waarden in pact te hebben. Niettemin blijft het ironisch het volgende ANP-bericht te lezen:

Het Vaticaan heeft ten minste drie ambassadeurskandidaten verworpen die president Barack Obama had voorgesteld. Een van hen was Caroline Kennedy, dochter van de in 1963 vermoorde president John F. Kennedy. Dat zeggen betrouwbare bronnen in Rome, berichtte de BBC woensdag.

John F. Kennedy was de eerste rooms-katholieke president van de Verenigde Staten. Paus Benedictus XVI vindt de kandidaten ongeschikt omdat ze voor legalisering van abortus zijn. Sinds het Vaticaan in 1984 formele betrekkingen met de VS aanging, is de post van ambassadeur bij de Heilige Stoel vervuld door katholieken die tegen abortus zijn. Het deed er niet toe of de president een Republikein of Democraat was.

De Heilige Stoel is daarnaast ontevreden over Obama’s steun voor het recht op abortus en het opheffen van het Amerikaanse verbod op stamcelonderzoek bij embryo’s.

Obama moet voor juli een nieuwe ambassadeur hebben benoemd. Dan brengt hij een bezoek aan Italië. De paus zal hem dan naar verwachting in particuliere audiëntie ontvangen.

Dat het Vacticaan blijft doormodderen in zake de abortus blijkt ook uit een ander ANP-bericht: lees verder

Big Brother is twittering you

Invallen

Ooit heeft Peter van Straten een tekening gemaakt, waarop je een verontwaardigde vrouw ziet, die tegen haar accountant uitroept: “Maar het gaat de fiscus toch helemaal niks aan wat ik verdien!”.

Het vreemde is dat de absurditeit van die uitroep toch ergens navoelbaar is. Het is een algemeen menselijk verlangen om onopgemerkt te blijven. Niet iedereen hoeft alles van je te weten en zeker de overheid houden wij graag op afstand. Wij zijn weliswaar tegen een crimineel geldcircuit dat de staat uitholt, maar een staat die precies kan nagaan hoe je elke cent uitgeeft precies, is ook niet aantrekkelijk. lees verder

Laat de tanks zegenen door Ali Eddaoui

Beweringen en bewijzen

Telkens als mij wordt gevraagd een standpunt in te nemen inzake een internationaal conflict moet ik denken aan een verhaal dat mij eens is verteld door de onlangs overleden zanger Tabe Bas. Hoewel het een feit is dat Tabe graag overdreef, meen ik te kunnen instaan voor de authenticiteit van wat hij vertelde.

Het verhaal speelt zich af in het begin van de jaren zeventig, toen er een felle strijd woedde tussen de broedervolkeren van Noord en Zuid-Jemen. Het Noorden werd gesteund door Saoedi-Arabië, terwijl de Democratische Volksrepubliek in het Zuiden wapens ontving uit de Sovjet-Unië. lees verder

Fakegetwitter en ene Jan D.

Columns

De afgelopen week heb ik nogal wat artikelen mogen lezen over de zegeningen van het twitteren. Ten overvloede vermeld ik dat Twitter een internetdienst is die gebruikers in staat stelt korte berichtjes over je hele hebben en houwen de wereld in te sturen. Twitter verziet in de behoefte om lustig over jezelf te kwebbelen. lees verder

De paus, de pil en het condoom

Maar meneer

Reageren, mits serieus, kan onderaan de pagina bij Maar Meneer. Ook voor aanvragen lezingen en optredens. Hieronder reacties op mijn Buitenhof-column over de paus, de pil en het condoom.

Geachte heer Pam,

Ik heb uw kolom  gezien over de paus, bij Buitenhof en uw tekst van uw site gehaald. Het leek mij interessant toch even na te gaan wat u nu allemaal beweert en wat daar van waar is. Ik doe dat niet om u aan te vallen of zo, maar toch wel om u te wijzen op een overmaat van klink klare onzin die u naar buiten brengt, wat het in NPS-, VARA- en VPRO-kringen goed doet, maar daarom nog niet waar is. lees verder

Palm, palm, pasen, ei koerei!

HUMAN

Volgens NAWPlus, weer een nieuw onderzoeksbureau, is een ruime meerderheid van de Nederlandse bevolking onbekend met de betekenis van Pasen. Dat bleek uit een enquête onder twaalf duizend Nederlanders. Ruim 45% weet niet dat Jezus op die dag is opgestaan uit de dood. Op de Goede Vrijdag daarvoor wordt de kruisiging herdacht.

Voor het merendeel van de Nederlanders wordt Pasen geassocieerd met de paashaas, paaseieren en paasvuur. Zo is het maar net!

Daarom speciaal voor onze christelijke medeburgers een tragisch bericht uit Berlijn, waar een Duitse pastoor op zijn eigen wijze pogingen doen het bijbelverhaal weer onder de mensheid te brengen. Gebruikte daarvoor de poppetjes van Playmobil, maar daarin wordt hij nu door de fabrikant gedwaarsboomd. Hier het bericht van de Daily Telegraph. Op de afbeelding zien wij Adam en Eva met de appel. Zo leer je nog eens wat.

Rev Markus Bomhard, 38, an evangelical preacher from Eschborn, Hesse, glued breasts on to his “Eve” character and even recreated the Passion in plastic, depicting the Crucifixion by using a hairdryer to melt and mould the Christ figure’s hands to a cross.

But the montage attracted the wrath of Germany’s favourite toy company, which produces the Klicky figures used by the pastor, after a series of pictures were published on the internet.

The toy maker claimed the church was violating copyright and instructed lawyers to write to the pastor to dismantle his creation. Mr Bomhard, who claims to have received a letter from Pope Benedict XVI praising his attempts to bring the Christian story to children, has rejected the company’s complaints, pointing out that Palymobil figures had been put to far more profane use.

He said that a talk show host in Germany had presented Playmobil figure on his programme that was dressed up to look like Hitler.

“It’s true that I did use a hairdryer to soften the figure for the crucifixion scene because the fingers wouldn’t spread out properly otherwise,” he said. “Then I had to let it harden again before I could nail it to the cross.”

Gisela Kupiak, a Playmobil spokesman, said the pastor was violating the company’s commercial rights for his own benefit. “We are quite tolerant if this is done in the privacy of the home but if someone crucifies a Playmobil figure, or, as in the case of Eve, glues on breasts, then this is a completely different dimension,” she said.

The pastor has, however, inserted a warning on the website that the figures are not Playmobil originals.

“Not all in the Bible Klicky figures and scenes are avaliable to purchase,” said a disclaimer on the website which published the pictures. “It is a deliberate and creative adaptation.”

It is not the first time Playmobil figures have been adapted or courted controversy. The German government complained to the company after one range of figures included binge-drinking men.

Nu nog de kruisweg en de wederopstanding in Lego nagebouwd. lees verder

Geluk en ongeluk

Beweringen en bewijzen

Je kunt veel van Prins Bernhard zeggen, maar in één opzicht zou ik hem graag navolgen: hij ging alleen naar begrafenissen als het echt niet anders kon. Het heeft iets doelloos, al die nabestaanden die komen aansnellen om een laatste groet te brengen.

De overledene is dood, dus die heeft er niets meer aan. Bovendien: zelfs bij de meest waardige begrafenis woedt binnen de achterblijvers al een strijd over wat de dode heeft nagelaten. Zelf ik heb niet de minste behoefte om mij op iets te voor te bereiden. Voorlopig leef ik volgens de stelregel van Harry Mulisch, die opmerkte: “Dat ik sterfelijk ben, moet eerst maar eens bewezen worden”. lees verder

Het raadsel HP/De Tijd onthuld

Boeken etc

Sinds enige tijd vinden op Centraal Station Amere allerlei vechtpartijen plaats. Soms moet het treinverkeer rond deze nieuwe stad worden neergelegd. Arrestaties zijn aan de orde van de dag.

Max Pam verliet de Amsterdamse grachtengordel en nam de trein naar Almere. Hij onthult hierna de oorzaak van de vechtpartijen.

Volgens de nieuwe hoofdredacteur van HP/De Tijd moet het blad “minder grachtengordel” worden, zo las ik op het net. De nieuwe hoofdredacteur heeft een nieuwe doelgroep voor ogen: ”mannen van in de veertig, oorspronkelijk uit Amsterdam, maar inmiddels woonachtig in Almere”. lees verder

De klokken van Tilburg zijn zoet van toon

Invallen

Al ruim twee jaar volg ik ademloos de affaire van het klokgelui in Tilburg. De kwestie is zo fascinerend, omdat je er alles in terugvindt wat typisch Nederlands is: de secularisatie, het poldermodel en het onvermogen van de lokale overheid om iets simpels te regelen.

De man om wie het allemaal draait, is pastoor Harm Schilder, een jonge kerel met een oer-Hollandse naam en een zachte gé. Die begon gewoon om zeven uur ’s ochtends de klokken te luiden, ten einde de gelovigen op te roepen ter kerke te gaan. Helaas was dat tot minder genoegen van degenen die tegenwoordig de kerk links laten liggen en die vormen in deze geseculariseerde wereld al gauw een meerderheid. lees verder

La journée de la jupe

HUMAN

VANDAAG DRAAG IK EEN ROK

La journée de la jupe is de titel van een Franse film, die aanleiding is geweest voor heftige debatten. Dat zal binnenkort ook in Nederland het geval zijn, want de film komt hierheen onder de titel: Vandaag draag ik een rok.

De hoofdrol wordt gespeeld door mijn lievelingsfilmster Isabell Adjani. Zij is een lerares in een Franse voorstad, ook wel een banlieue genoemd, die wordt getreiterd door haar islamitische leerlingen. Vooral het dragen van een rok wordt haar onmogelijk gemaakt, tot zij op een dag per ongeluk een pistool vindt en daarmee “de dag van de rok” afdwingt.

Op cinemaonline.nl vond ik een interview met Adjani.  Hier een passage:

Zes jaar lang speelde ze niet in bioscoopfilms. Smeekbedes werden geschreven om haar weer voor de camera’s te krijgen. Ze zwichtte voor een niet al te bekende regisseur, en voor een film die in eerste instantie niet eens in de bioscopen te zien zou zijn.

La Journée de la jupe van Jean-Paul Lilienfeld gaat over jongeren in de arme voorsteden van Frankrijk, over hoe de scholen daar functioneren, over de verhouding tussen jongens en meisjes. Vooral ook wordt de vraag gesteld: wat te doen, aanpassen of de confrontatie zoeken? Het antwoord van Isabelle Adjani in de rol van lerares Sonia Bergerac is radicaal. Met het pistool op de borst dwingt ze haar leerlingen, en de autoriteiten, tot nadenken.

De film dankt zijn titel aan een van de eisen van de lerares: een nationale rokjesdag, waarop meisjes wordt aangemoedigd zich vrouwelijk te kleden. Is dat een goed idee?

‘We wisten het niet, maar er zijn scholen waar zo’n dag al bestaat. Dat begon in Bretagne en heeft zich geleidelijk uitgebreid. Voor ons was de rokjesdag een manier om de schijnwerper te richten op de kern van het probleem: meisjes kunnen zich niet vrouwelijk kleden als ze naar school gaan, ze worden gedwongen zich te verhullen. Ik vind dat onacceptabel.’

Het eigenlijke onderwerp van de film is niet de relatie tussen leerlingen en leraren, maar die tussen jongens en meisjes. De meisjes worden als minderwaardig behandeld door de jongens, die dat legitimeren met de Koran. Was dat anders toen u zelf in een banlieue opgroeide?

‘De risico’s zijn niet te vergelijken. Mijn jeugd was sowieso atypisch. Als kind van geëmigreerde ouders ben ik vanuit Parijs naar de banlieue gegaan. We woonden in Gennevilliers, een door de communisten bestuurde voorstad, en ik ging naar een burgerlijke middelbare school. lees verder

Wim Eijk en het feestcondoom

Buitenhof

Sinds paus Benedictus XVI  aan de macht is, jagen heel wat zijn onfeilbaarheden ons – eenvoudige stervelingen – de stuipen op het lijf.

Zo maakte de paus, bijgestaan door de federatie van katholieke artsen, bekend dat het gebruik van de anticonceptiepil moreel verwerpelijk is. Via de pil komen namelijk hormonen in het milieu. Dat is waar, maar als je zoiets wilt voorkomen, zou je de mensheid moeten verbieden naar de wc te gaan of zich anderszins te ontlasten.

Na deze waarschuwing verklaarde Benedictus dat de mensheid gered moet worden van de homoseksualiteit, wat betekende dat het de taak van de kerk is de homoseksueel – en ik citeer – “te beschermen tegen zelfdestructie”.

Nauwelijks van deze schrik bekomen, kwam het nieuws dat de paus vier bisschoppen weer in genade had aangenomen, onder wie Richard Williamsen, de monseigneur die altijd had beweerd dat het getal van zes miljoen vergaste Joden schromelijk overdreven is. Ondertussen probeerde het Vaticaan nog een mouw te passen aan de zaligverklaring van paus Pius XII, ook wel der Stellvertreter genoemd, die in de Tweede Wereld Oorlog geen hand naar de Joden heeft uitgestoken.

En dan de reis van Benedictus XVI naar Afrika, waar de paus beweerde dat condooms eerder de verspreiding van Aids bevorderen dan tegengaan.

Die opvatting leverde de paus een schrobbering op van het wetenschappelijke tijdschrift The Lancet. Volgens het blad – zie onderaan – is het feitelijk onwaar dat het condoom de verspreiding van Aids verergert en gedraagt de paus zich met zijn uitspraken uiterst onverantwoordelijk.

Het pleiten tegen het gebruik van condooms moet je vergelijken met de aanbeveling om de verkeersborden af te schaffen, omdat er ondanks die borden toch geregeld ongelukken gebeuren.

“Het is onduidelijk”, aldus The Lancet, “of de paus uit onwetendheid deze fout heeft gemaakt of dat hij bewust de wetenschap heeft gemanipuleerd om de katholieke doctrine te ondersteunen”. Het blad vindt dat Zijne Heiligheid zijn excuses moet aanbieden.

Zoals de paus de plaatsvervanger is van God op aarde, zo is de plaatsvervanger van de paus in Nederland: aartsbisschop Wim Eijk.

Onlangs verdedigde Eijk in de Volkskrant de pauselijke opvattingen inzake het condoom. Zo noemde hij het monogame huwelijk – en ik citeer – “de beste springplank die we kinderen voor hun leven kunnen bieden”. Voor veel vrouwen is die springplank nooit veel anders geweest dan een strijkplank, maar dit terzijde. Waar het om gaat, is de opvatting van Eijk dat het condoom – en ik citeer – “nu eenmaal weinig bijdraagt aan de seksuele feestvreugde”.

Hoe weet Zijne Hoogwaardige Excellentie, de aartsbisschop, dat eigenlijk?

Daarom wil ik Wim Eijk, toch een celibatair man, graag enige seksuele voorlichting geven. Het is misschien niet altijd ideaal, maar vaak dragen condooms wel degelijk bij aan de vreugde. Er bestaan zelfs condooms, die de genotsplekjes extra stimuleren. Ik heb er één bij me.  Deze condooms kunnen de algehele feestvreugde verhogen, zelfs binnen een monogame huwelijk.

Ik weet dat, monseigneur, uit eigen ervaring.

Deze maand heeft de Mensenrechten Commissie van de Verenigde Naties een resolutie aangenomen waarin staten wordt opgeroepen religiekritiek strafbaar te stellen. Vooral landen, die geen vrijheid van meningsuiting kennen, stemden voor. Dat kan ons evenwel niet beletten het handelen van de paus als immoreel te verwerpen. Het is jammer dat de hel niet bestaat, want anders was er voor Zijn Heiligheid zeker voor plaatsje vrij zijn geweest, naast Lucifer in dat gruwelijke meer van ijs.

En nu naar huis.

Binnenhof, 5 april 2009

The Lancet:

De mythe van de duurzaamheid

Beweringen en bewijzen

Vorig jaar introduceerde Philips de ledlamp. Led staat voor light emitting diodes, wat in de praktijk betekent dat de lamp niet heet wordt en daardoor zuiniger is in het energiegebruik. De supermarktketen Sainsbury heeft de lampen aangebracht in de vrieskasten, om op den duur goedkoper uit te zijn.

Het moment dat de aanschaf zich echter terugbetaalt, kan ver weg zijn, want de ledlamp is voorlopig honderd keer zo duur als de gewone lamp. Daar staat nog tegenover dat een ledlamp volgens de fabrikant tien tot twintig jaar kan meegaan.

Dat was vorig jaar. Gisteren stond in de krant dat de prestaties van de ledlamp nogal tegenvallen. lees verder

HP/De Spits, plus Thomése & Kessels

Boeken etc

Vorige week heb ik mijn medewerking aan opgezegd. De uitgever van het blad is Carel Bikkers, voormalig directeur van Kwik-fit. De nieuwe hoofdredacteur van HP/De Tijd is Jan Dijkgraaf, die vroeger wel eens een column schreef voor de Spits. Dan komt er een moment dat je je afvraagt of je daar nog wel bij wilt horen.

Ik begrijp dat HP/De Spits moet inkrimpen en een minder contract was zeker geen bezwaar, tenminste als de omgeving inspirerend was geweest. Maar als je de laatste maanden het nieuwe redactielokaal binnenstapte, leek de sfeer op die van een graftombe – al maakte dat weergaloze stuk, laatst, over het eerste kievitsei weer veel goed. Vanuit het raam kijk je bovendien uit op de Bijlmer Bajes, dus toen was de beslissing snel genomen. lees verder

De kleinzoon van Hendrikus Berlage

Columns

Omdat ik een beetje uitgekeken was op de beelden van de Afghanistan-conferentie, zapte ik doelloos rond, tot ik ineens terechtkwam bij het nieuwe EO-televisieprogramma: Simek voor de verandering.

Dat was pas genieten! lees verder