Het is al weer twintig jaar geleden dat ik op een zonnige middag door de Amsterdamse binnenstad flaneerde en onverhoeds werd overvallen door een reclamezuil met daarop de beeltenis van Aad van den Heuvel, toentertijd een Bekende Nederlander.
Maar wat zag die arme man eruit!
De foto moest genomen zijn tijdens een folterpartij, want het bloed spatte naar alle kanten. lees verder
Lang geleden stond in het studentenblad Propria Cures een stukje dat naar ik meen ‘Bouw uw eigen hondenhok’ heette. De auteur, wiens naam zo diep in mijn geheugen is weggezakt dat ik hem niet meer kan achterhalen, beschrijft in de jij-vorm minutieus hoe je zo’n hok in elkaar timmert. Helemaal aan het slot komt de tournure als de schrijver zich direct tot de lezer richt en ongeveer dit zegt: ‘Zo, het hok is klaar. En nu zelf erin. Wat dacht je dan? Koest!’.
In 2008, toen de VVD nog in het gevlij probeerde te komen bij columnisten, kreeg ik een uitnodiging om in de Tweede Kamer de opening bij te wonen van de zogenaamde Vrijdenkersruimte, die door de VVD samen met de PVV in het leven was geroepen. Er zou op deze openingstentoonstelling onder meer aandacht worden besteed aan leven en werken van mijn vriend Theo van Gogh. lees verder
Elke werkdag een nieuw bericht, dat voor goddelozen van belang is. Zie ook Human.nl.
Lees het volgende bericht uit het Nederlands Dagblad en word een beetje misselijk. Als je denkt dat je alles met die priesters hebt gehad, is er altijd nog een overtreffende trap.
Pedopriester wilde liefst jongen van 10
GENUA – In Italië is donderdag geschokt gereageerd op nieuwe details in de zaak tegen de pedofiele priester Riccardo Seppia (zie foto), die vrijdag in Genua is gearresteerd. Uit telefoongesprekken die de politie heeft afgeluisterd, blijkt dat de priester een Afrikaan, ene Franky, had ingeschakeld om kinderen voor hem te ronselen om te misbruiken.
“Zestienjarigen zijn al te oud”, aldus de priester volgens het Italiaanse persbureau ANSA. Toen Franky jongetjes van elf en twaalf had gevonden, wilde Seppia er liever een van tien. De priester had een voorkeur voor kindertjes uit probleemgezinnen. Ook raadde hij Franky eens aan te kijken of er geen cocaïneverslaafde moeder was die even haar jongetje wilde afstaan. De aartsbisschop van Genua en voorzitter van de Italiaanse bisschoppenconferentie, kardinaal Angelo Bagnasco, heeft verklaard dat de kerk van niets wist.
De kerk wist niets? Terwijl God toch almachtig en alziend is. Had die niet even kunnen waarschuwen?
Eva Braun. Leven met Hitler
Heike B. Görtemaker
Uitgever: Cossee
Sterren: * * * *
Martin Bril, die ergens in zijn leven geobsedeerd was geraakt door Napoleon, vertelde me eens dat er nog dagelijks een boek of een studie verschijnt over de Franse veldheer. Ik was bereid hem onmiddellijk te geloven. Maar als dat waar is, moet er zeker elk uur een boek of een studie worden gepubliceerd over de Tweede Wereldoorlog.
Je hoeft niet eens een Duitse boekhandel binnen te lopen om dat fenomeen vast te stellen. In elke boekhandel, waar ook ter wereld, tref je een zojuist verschenen titel aan die teruggrijpt op de duistere periode van het nationaalsocialisme.
lees verder
Onlangs zei de gekwelde Ajax-voorzitter Uri Coronel dat hij er zo de pest aan had wanneer zijn supporters de geuzennaam “Joden!”, of zelfs “Superjoden!” scanderen. Hij had een beroep op de Ajax-fans gedaan om ermee te stoppen.
Twee weken later en daags vóór de kampioenswedstrijd tegen Twente kwam de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan op de kwestie terug. Ook hij wil een einde aan al dat Jodengeroep, en wel door: “goed, veel en subtiel overleggen”. Ik weet niet in welke wereld Van der Laan leeft, maar als er in onze samenleving nou één groep is waarmee weinig goed, veel en subtiel te overleggen valt, dan is het wel met die van de voetbalsupporters. lees verder
Een jaar of tien geleden liep ik in een galerie langs een gepentekende gouache , die onmiddellijk mijn aandacht trok. Op de prent zie je een wulpse naakte vrouw, die in haar kruis wordt gegrepen door een vieze ouwe man. Die vieze ouwe man – kaal, grijze baard – staat achter haar. Zij rechterhand omvat haar buik en zijn linkerhand komt tussen haar benen te voorschijn.
Twee vingers van de linkerhand graaien – of kriebelen – tussen haar schaamhaar.Dit scabreuze werk was, dat zag je zo, van de Franse kunstenaar Topor. Ik liep er een paar keer langs, raakte steeds meer gefascineerd en even later was ik de eigenaar van een echte Topor. lees verder
De arrestatie van Dominique Strauss-Kahn heeft in elk geval de diepe verschillen tussen de Verenigde Staten en Frankrijk duidelijk gemaakt. Een mooie gelegenheid derhalve om eens na te gaan waar uzelf staat. Bent u meer een Anglofiel, of meer een Francofiel?
That’s the question, c’est la question. lees verder
De val van Dominique Strauss-Kahn, die in New York is gearresteerd omdat hij het kamermeisje zou hebben aangerand, confronteert ons niet alleen met vragen over man/vrouw-verhoudingen, macht en seksualiteit, maar werpt ons ook terug op onszelf. De telelenzen, die als kanonnen gericht staan op het huis waar Strauss-Kahn met zijn enkelband rondstrompelt, weerspiegelen ook de gulzigheid van het Grote Publiek.
En het Grote Publiek, dat zijn wij.
Het is ongetwijfeld een menselijk trekje dat onze hersenen onmiddellijk partij kiezen en een oordeel te vellen. De regel mag zijn “onschuldig zo lang je niet bent veroordeeld”, maar ondertussen heeft een eindeloze stoet van psychiaters, psychologen en andere deskundologen ons uitgelegd dat machtige mannen een grote aantrekkingskracht hebben op hulpeloze vrouwen.
Maar wat weten wij echt?
Volgens de aanvankelijke verklaring van zijn advocaten zou Strauss-Kahn om twaalf uur hebben uitgecheckt, is hij daarna met zijn dochter gaan lunchen, nam hij vervolgens een taxi naar het vliegveld, waar hij het hotel heeft gebeld om te zeggen dat hij zijn mobieltje was vergeten en of ze dat even wilden opsturen. Toen er videobeelden bleken te zijn van DSK en het meisje, die kort na elkaar de kamer verlieten, werd dit alibi ingetrokken en gaven zijn advocaten toe dat er seks was geweest met het kamermeisje, zij het op vrijwillige basis.
Geen sterke verdediging van Strauss-Kahn, te meer daar er op zijn borst krassen werden aangetroffen.
De verklaringen van het kamermeisje bleken consistenter, al blijf ik het kras vinden dat een 62-jarige man, die zojuist in zijn nakie uit de badkamer is gestapt, erin slaagt een dertig jaar jongere vrouw te overmeesteren en ook anaal te verkrachten. En dan ben je ook nog eens baas van het IMF, dus als het inderdaad zo is gegaan, moet je niet goed snik zijn geweest.
Het ziet er somber uit voor DSK, maar zorgwekkender is het dat wij zowel van de Franse politiek als van het Amerikaanse rechtssysteem een bedroevende indruk hebben gekregen. Er is zelfs beweerd dat president Sarkozy achter de val van zijn socialistische rivaal Strauss-Kahn zou zitten. Het sperma kwam dus van rechts.
Serieuzer is een stuk van schrijver en Frankrijk-kenner Stephen Clark, die in The New York Times de Fransen de maat neemt. Hij zet de Franse elite neer als een arrogant troepje chaud lapins, geile konijnen, dat tot op het bot corrupt is. De huidige minister van Buitenlandse Zaken Juppé en de voormalige president Chirac worden afgeschilderd als oplichters, die in de Verenigde Staten achter tralies zouden zitten. En dan verwijst Clark ook naar de filmer Roman Polanski, een andere held van de Franse intellectuelen, die Amerika is ontvlucht na een aanklacht wegens verkrachting.
Harde woorden, maar is Frankrijk wel zo uniek?
Wie herinnert zich niet Bill Clinton, die zich in de Oval Office liet bevredigen door de mond van Monica Lewinski? Deze week publiceert het blad Time de top tien van machtsmisbruikers aller tijden.
En wie staan daar op nummer één? Juist. Een andere Amerikaanse president: Richard Nixon.
In deze clash der culturen zal Strauss-Kahn als een kruimelneuker worden vermalen. En wij, het Grote Publiek, smullen mee via telelenzen.
Wat is een open samenleving toch een groot goed!
Buitenhof, 22 mei 2011.
Een genie of een oplichter? Dat was de vraag, toen Andrey Slyusarchuk op de Oekraïense televisie met 2-0 de computer Rybka versloeg. De verbazing was des te groter, omdat Slyusarchuk zijn prestatie “blind” had geleverd, zonder het bord en de stukken te zien.
Hoe was dit mogelijk?
Rybka is een van de sterkste schaakprogramma’s ter wereld. Het ding is verschillende malen wereldkampioen geweest en op z’n allerkrachtigst speelt met een rating van boven 3.000. Daar kan zelfs Garri Kasparov niet tegenop. Slyusarchuk daarentegen heeft geen enkele schaaktitel. Niemand heeft hem ooit zien schaken tegen een mens van vlees en bloed. Sterker nog: tot dusver heeft hij zelfs geweigerd tegen een beginner een partijtje te spelen. lees verder
In 2005 had ik met Martin Bril een kleine, tweewekelijkse correspondentie voor het blad Verzekerd!
Het betaalde goed, dit intern verspreide blaadje voor verzekeraars, maar weinigen zullen onze stukjes gelezen hebben. lees verder
Al enige jaren ben ik lid van het Republikeins Genootschap. Dat is een slapende club, want om lid te zijn hoef je niets te doen en wordt er ook niets van je verwacht. Ik kan mij niet herinneren ooit met anderen leden bijeen te zijn geweest.
Een gezamenlijke actie is nimmer ondernomen. Wel is een keer iemand juridisch bijgestaan, toen hij moest voorkomen wegens belediging van het Koningshuis. De filosofie van het Genootschap houdt in dat het aan “het volk” is om de koning(in) af te zetten. Als het ooit zo ver komt, zal het Genootschap instemmend vanaf het balkon toekijken, maar dan heb je het wel gehad. lees verder
Elke dag een nieuw bericht dat voor goddelozen van belang is.
Online biechten
Luisteraar Ralph Aarnout maakte mij attent op de Belgische site: Biechten.be. Je kunt daar een zonde en zelfs een doodzonde opgeven en dan krijg je meteen antwoord wat je moet doen om die zonde schoon te wassen. Uiteraard ging ik er onmiddellijk heen.
Ik legde de site drie van mijn zonden voor.
1. Vreemd gegaan.
Antwoord: 34 Wees gegroetjes en 13 Onze Vaders bidden.
2. Twin Towers opgeblazen.
Antwoord: 24 Wees gegroetjes en 9 Onze Vaders bidden.
3. Theodor Holman in kruis geschopt.
Antwoord: 43 Wees gegroetjes en 16 Onze Vaders bidden.
Opmerkelijk dat Theodor Holman in zijn kruis schoppen een grotere zonde is dan de Twin Towers opblazen, terwijl je zou denken dat ze bij Biechten wel enige ervaring hebben. Volgens de homepage vergeeft de site 4.285.199.778 verschillende zonden. Ik wist niet eens dat er op de aarde meer zonden zijn dan mensen.
MÜNCHEN, 5 mei 2011 – In Duitsland wordt 5 mei niet gevierd en er was dan ook gewoon een zitting in het proces tegen Iwan Demjanjuk, de 91-jarige die ervan wordt verdacht medeplichtig te zijn aan de moord op duizenden Joden in het vernietigingskamp Sobibor.
Dit keer was ik vroeg en vond een dichtte deur. Ik nam plaats op een stoel. Even later verscheen aan het einde van de gang een silhouet, in wie ik Ulrich Busch (64) herkende, de verdediger van Demjanjuk. Hij is een man van bijna twee meter. Anderhalf jaar geleden maakte hij nog een vitale en energieke indruk. Hij liep met grote passen en met zijn sarcastische stem joeg hij iedereen tegen zich in het harnas, zonder dat hij daar zichtbaar onder leed. lees verder
Van groot belang is het misschien niet, maar een lezer maakte mij er attent op dat mijn naam voorkomt in een liedtekst van Willem Wilmink. De muziek is van Harry Bannink en het is ooit in Klokhuis gezongen door Wieteke van Dort en Frank Groothuis.
Het liedje gaat over een meisje dat woont in een kamer met uitzicht op een blinde muur. Daar kwijnt ze weg, maar af en toe droomt ze van betere tijden en dan staat er: “Toen zij studeerd’ in Amsterdam/ Wat kon ze zich vermaken:/ Ze dacht met vreugd aan hoe Max Pam/ Haar eens was komen schaken”. lees verder
Het evenwicht
Martin Bril
Uitgever: Prometheus
Sterren: * * * *
Twee weken nadat ik, ten gevolge van een hersenbloeding, in een rolstoel het huis werd binnengereden, ontving ik van Martin Bril de eerste email. De datering is van 5 maart 2002 en Martin schreef me dit: “Beste Max!!!!! Welkom terug. Bril”.
De mail bevatte ook een PS: “Er rust geen zegen op de tweede beste columnisten van de lage landen; eerst jij je akkefietje, en nu ik – volgende operatie, want tumor in darm. Niet uitgezaaid en goed ingekapseld, maar toch. lees verder
Oh, wat een schattige foto’s van de Koningin en haar gevolg!
Ze zijn te zien op de site van Arthur Batenburg en HP/De Tijd. Batenburg is de fotograaf die ze schoot. Hij liep te wandelen in het Apeldoornse bos, toen hij een paar koetsjes voorbij zag hobbelen. Hij moest zich even in de ogen wrijven, want wie zag hij daar allemaal zitten? lees verder
De komende week wordt in München het vonnis uitgesproken tegen John Demjanjuk, die als kampbewaker medeplichtig zou zijn aan de moord op tienduizenden Joden.
Al meer dan 35 jaar worden kosten noch moeite gespaard om Demjanjuk veroordeeld te krijgen. Wat de Verenigde Staten, Israël en Duitsland aan proceskosten hebben uitgegeven, moet inmiddels in de tientallen miljoenen lopen. Kennelijk vindt men het van belang dat zelfs een kleine vis onder de oorlogsmisdadigers achter tralies verdwijnt. Na een eerlijk proces uiteraard.
Toch kun je je afvragen of dit proces zin heeft. De misdaden zijn zeventig jaar oud en de man zelf is 91. Bijna alle betrokkenen zijn dood. De verdachte ligt tijdens het proces in bed. Soms begint hij te snurken ten overstaan van de nabestaanden.
Ze hadden hem beter direct na de oorlog de kogel kunnen gegeven, denk ik wel eens.
Gisteren stond in de Volkskrant een interview met de 92-jarige Benjamin Ferencz, die dus één jaar ouder is dan Demjanjuk. In 1947 was Ferencz openbare aanklager bij de Neurenberg-processen. Een hoge nazi die hij moest aanklagen, was Otto Rasch, die opdracht gaf om in de Oekraïne, bij het ravijn van Babi Jar, dertig duizend Joden en zigeuners standrechtelijk te executeren.
Ook Rasch lag in de rechtszaal op een brancard, want hij leed hij aan Parkinson. In het interview vertelt Ferencz dat hij even overwogen heeft Rasch een kogel door het hoofd te schieten. Dat was diens verdiende loon geweest. Maar Ferencz deed het niet, omdat hij dan zelf voor moord was aangeklaagd én veroordeeld. En ook dat zou volkomen verdiend zijn geweest.
Ferencz werd trouwens niet geïnterviewd om Neurenberg te herdenken of om over Demjanjuk te spreken, maar omdat hij over de liquidatie van Osama Bin Laden een ingezonden brief heeft gepubliceerd in The New York Times.
In deze brief vraagt Ferencz zich af of de liquidatie van de terroristenleider voortkwam uit zelfverdediging, bijvoorbeeld omdat de Amerikaanse manschappen op gewapende tegenstand stuitten van Bin Laden en zijn getrouwen. Of was het een handeling met voorbedachten rade, waarbij een ongewapende Bin Laden – nog voordat hij zich kon overgeven – koelbloedig werd abgeknald, om een Duits woord te gebruiken. In dat laatste geval zou er sprake zijn van een standrechtelijke executie, wat ook in het militair recht als een schending wordt beschouwd.
Volgens Ferencz moet er duidelijkheid komen over wat er precies is gebeurd, maar de eerste signalen van tegensprekende woordvoerders zijn niet bemoedigd. Een presidentieel team heeft live naar de liquidatie gekeken. Beter op de hoogte kun je niet zijn, maar nu heeft de baas van de CIA verklaard dat de live-verbinding net was uitgevallen op het moment van het abknallen.
Nee maar!
Het lijkt het Nederlandse leger wel, waar een fotorolletje ook altijd overbelicht is. Of de AIVD, waar de tape leeg blijkt, juist als de Hofstadgroep over Theo van Gogh begint te praten.
Heeft het Pentagon ineens de Hollandse ziekte gekregen?
Het dumpen van Osama’s lijk in zee, mag in overeenstemming zijn met de islamitische wet, het is ook een adequate manier om een lastig proces te vermijden.
Als Obama met Osama heeft laten doen, wat Ferencz jegens Otto Rasch naliet, dan zou een herverkiezing van de Amerikaanse president volkomen onverdiend zijn.
Buitenhof, 8 mei 2011
Al meer dan 35 jaar worden kosten noch moeite gespaard om Demjanjuk veroordeeld te krijgen. Wat de Verenigde Staten, Israël en Duitsland aan proceskosten hebben uitgegeven, moet inmiddels in de tientallen miljoenen lopen. Kennelijk vindt men het van belang dat zelfs een kleine vis onder de oorlogsmisdadigers achter tralies verdwijnt. Na een eerlijk proces uiteraard.
Toch kun je je afvragen of dit proces zin heeft. De misdaden zijn zeventig jaar oud en de man zelf is 91. Bijna alle betrokkenen zijn dood. De verdachte ligt tijdens het proces in bed. Soms begint hij te snurken ten overstaan van de nabestaanden.
Ze hadden hem beter direct na de oorlog de kogel kunnen gegeven, denk ik wel eens.
Gisteren stond in de Volkskrant een interview met de 92-jarige Benjamin Ferencz, die dus één jaar ouder is dan Demjanjuk. In 1947 was Ferencz openbare aanklager bij de Neurenberg-processen. Een hoge nazi die hij moest aanklagen, was Otto Rasch, die opdracht gaf om in de Oekraïne, bij het ravijn van Babi Jar, dertig duizend Joden en zigeuners standrechtelijk te executeren.
Ook Rasch lag in de rechtszaal op een brancard, want hij leed hij aan Parkinson. In het interview vertelt Ferencz dat hij even overwogen heeft Rasch een kogel door het hoofd te schieten. Dat was diens verdiende loon geweest. Maar Ferencz deed het niet, omdat hij dan zelf voor moord was aangeklaagd én veroordeeld. En ook dat zou volkomen verdiend zijn geweest.
Ferencz werd trouwens niet geïnterviewd om Neurenberg te herdenken of om over Demjanjuk te spreken, maar omdat hij over de liquidatie van Osama Bin Laden een ingezonden brief heeft gepubliceerd in The New York Times.
In deze brief vraagt Ferencz zich af of de liquidatie van de terroristenleider voortkwam uit zelfverdediging, bijvoorbeeld omdat de Amerikaanse manschappen op gewapende tegenstand stuitten van Bin Laden en zijn getrouwen. Of was het een handeling met voorbedachten rade, waarbij een ongewapende Bin Laden – nog voordat hij zich kon overgeven – koelbloedig werd abgeknald, om een Duits woord te gebruiken. In dat laatste geval zou er sprake zijn van een standrechtelijke executie, wat ook in het militair recht als een schending wordt beschouwd.
Volgens Ferencz moet er duidelijkheid komen over wat er precies is gebeurd, maar de eerste signalen van tegensprekende woordvoerders zijn niet bemoedigd. Een presidentieel team heeft live naar de liquidatie gekeken. Beter op de hoogte kun je niet zijn, maar nu heeft de baas van de CIA verklaard dat de live-verbinding net was uitgevallen op het moment van het abknallen.
Nee maar!
Het lijkt het Nederlandse leger wel, waar een fotorolletje ook altijd overbelicht is. Of de AIVD, waar de tape leeg blijkt, juist als de Hofstadgroep over Theo van Gogh begint te praten.
Heeft het Pentagon ineens de Hollandse ziekte gekregen?
Het dumpen van Osama’s lijk in zee, mag in overeenstemming zijn met de islamitische wet, het is ook een adequate manier om een lastig proces te vermijden.
Als Obama met Osama heeft laten doen, wat Ferencz jegens Otto Rasch naliet, dan zou een herverkiezing van de Amerikaanse president volkomen onverdiend zijn.
Buitenhof, 8 mei 2011
Joseph Goebbels, Hitlers spindoctor
Een selectie uit de dagboeken 1933-1945, verzorgd door Willem Melching en Marcel Stuivenga
Uitgeverij: Bert Bakker
Sterren: * * * *
Onlangs bracht ik een bezoek aan het documentatiecentrum op de Obersalzberg, dat slechts een paar honderd meter verwijderd is van de plek, waar ooit het buitenhuis van Hitler heeft gestaan. Dat huis , waar Hitler naar eigen zeggen de belangrijkste beslissingen uit zijn leven heeft genomen, is er niet meer. Aan het eind van de oorlog is het gebombardeerd en later werden ook de resten afgebroken om te voorkomen dat Obersalzberg zou uitgroeien tot een bedevaartsoord. lees verder
In beider voornaam zit een ‘a’. In beider achternaam een ‘e’ en ook een ‘r’. Deze letters komen zelfs in dezelfde volgorde voor. Voor- en achternaam samen leveren ook nog een gemeenschappelijke ‘h’ op en een gemeenschappelijke ‘d’. Als je naar beider achternaam kijkt, denk je in eerste instantie aan een spelfout, maar dat is toch niet het geval.
Bovendien hebben zij allebei een Duitse naam, hoewel geen van beiden in Duitsland is geboren. Allebei hebben zij ook tenminste één joodse voorouder. Zowel de vader van de een als de vader van de ander wilde altijd een eigen huis bezitten met een lapje grond. lees verder
Het zou voorbarig zijn om te spreken van “de foto van de eeuw”, maar dat de foto van het presidentiële team kijkend naar de liquidatie van Osama Bin Laden nog lang in ons geheugen gegrift zal staan, zoveel is wel zeker. Het zou een magertjes zijn als die foto alleen maar winnaar van de World Press Photo wordt. De foto is veel meer dan alleen een bijzonder plaatje. lees verder