In deze laatste aflevering had ik alle berichten bij me die ik het afgelopen seizoen heb geknipt voor Ketter & Geest. Een pak 25 cm dik. En dat waren alleen de berichten, waarin mij iets vreemds was opgevallen aangaande de religie. Dat pak kan ik uiteraard hier niet behandelen, en daarom toch iets recents. lees verder
Graag wil ik deze rubriek wijden aan mijn zeer gewaardeerde collega Gert Ligterink, die deze zomer 25 jaar schaakrubrieken schrijft voor de Volkskrant.
Je kunt hem nog net niet “de moeder aller schaakrubricisten” noemen, maar het komt wel in de buurt. Het is niet alleen Ligterinks vasthoudendheid die opvalt, maar vooral ook de milde pen waarmee hij sinds jaar en dag de schaakwereld beschrijft. Als een echte Groninger kijkt hij met een zekere aftstand naar het Hollandse schaakleven, maar tegelijkertijd is hij in zijn commentaren genereus en vol waardering. Ik zou natuurlijk graag kwaad over Ligterink spreken, maar… lees verder
De Amsterdammer die wel eens in Parijs of Londen komt, moet het idee hebben dat metro een soort wereldwonder is. Zowel de ondergrondse in Parijs als in Londen kent een uitgebreid net, dat zich uitstrekt over de hele stad.
Regelmatig komen er nieuwe verbindingen bij, die worden aangelegd alsof het een gewone snelwegen zijn. Niemand maakt er ophef over.
Toen jaren geleden iemand voorzichtig voorstelde een metrolijn onder het Rijksmuseum in Amsterdam te trekken, werd dit plan onmiddellijk getorpedeerd. lees verder
In de tijd dat ik nog in aandelen was geïnteresseerd, heb ik eens een pakketje Pfizer gekocht. Achter die aanschaf zat de volgende redenering. Pfizer is de fabrikant van Viagra, een erectie stimulerend middel.
Door de naderende vergrijzing zal het aantal mannen met erectieproblemen alleen maar toenemen, zodat de vraag naar Viagra danig zal stijgen. Pfizer zit dus bovenop een goudmijn en met een beetje geduld zal ik daar als aandeelhouder van profiteren.
Hoe weinig ik van de wereld begrijp, bleek al spoedig. lees verder
Eindelijk volstrekt alleen
L.H. Wiener
Uitgeverij: Contact
Sterren: * * * *
Het mooiste en tevens onthullendste hoofdstukje in Eindelijk volstrekt alleen van L.H.Wiener, heet: Pelgrimstocht naar Hotz. De schrijver Wiener beschrijft daarin dat hij bemerkt een lege plek te hebben in zijn boekenkast.
Hij schaamt zich voor die lege plek, waar – zo stelt hij vast – eigenlijk het werk van zijn collega F.B. Hotz zou moeten staan. Dat is een auteur die hij zo waardeert dat het bijna aan ontzag grenst. Zijn ontzag is er misschien zelfs de oorzaak dat hij zich nooit een boek van Hotz heeft durven aanschaffen. lees verder
Aan het eind van elk jaar kun je in de krant lezen dat de aap van Wall Street alle beursanalisten heeft verslagen. Er zit daar in New York namelijk een beursgorilla – soms is er sprake van een chimpansee – die geheel naar aapse inzichten belegt en die daarmee aanzienlijk betere rendementen weet te behalen dan zijn (of haar) menselijke collega’s. lees verder
Een maand geleden liep de 25-jarige imker Rob Handy langs de kathedraal van Wells, een stadje in Sommerset. Tot zijn verbazing constateerde hij dat een bijenkolonie zich had gevestigd aan de omheining van de kathedraal.
Zijn verbazing werd nog groter toen hij zag dat de bijen tezamen een kruis vormden. God spreekt tot de harten van de mensen via de bij. Uiteraard vroeg Rob voorbijgangers zijn waarneming te bevestigen, maar niet iedereen was het met hem eens. Zo het al een kruis was dan was het een kruis, waarvan de zijarmen breed waren uitgevallen. lees verder
Bij het Ministerie van Justitie zitten ze met hun handen in het haar wat betreft de aanklacht tegen de cartoonist Gregorius Nekschot. Minister Hirsch Ballin zou er het liefst vanaf willen, want inmiddels is wel duidelijk dat het helemaal niets kan worden met die aanklacht. In de rechtzaal zal het onherroepelijk uitdraaien op een roemloze nederlaag. En daarna zou de aangeklaagde de overheid wel eens een claim ter schadeloosstelling kunnen offreren. De enige die men een plezier doet met het doorzetten van de affaire is de namaak-imam Jabber van der Ven, maar niemand wil zich werkelijk associeren met deze charlatan. lees verder
Het was maandagmorgen en spindoctor Dig Istha zette zich in Den Haag achter zijn bureau. Hij nam de stukken door van de afgelopen week en ook raadpleegde hij de agenda om te zien wat er voor de komende week op het programma stond. Op dat moment werd er op de deur geklopt. lees verder
Misfit
Vincent van Overeem
Uitgeverij: De Bezige Bij
Sterren: * *
Vincent van Overeen, in 1974 geboren te Rheden, is een nog redelijk jonge schrijver die volgens de biografische gegevens van zijn uitgeverij “werkzaam is als bureauredacteur en redacteur van het literaire tijdschrift Bunker Hill”. Dat klinkt niet bijster opwindend, maar misschien vergis ik me en is Bunker Hill een bruisende ontmoetingsplaats, waar beginnende schrijvers en andere intellectuelen hun inspiratie de vrije loop laten.
Op de website zag ik onder meer dat dit literaire tijdschrift onder de bezielende leiding van Francisco van Jole een debat heeft georganiseerd over de grootstedelijke problematiek. lees verder
Sartre heeft eens gezegd dat een mens zich pas bewust wordt van zichzelf op het moment dat hij zich bewust wordt van anderen. Je realiseert je dat je bestaat wanneer je wordt getroffen door de blik van een ander.
Dat moment kan zo confronterend zijn dat iemand de blik niet kan beantwoorden en de ogen neerslaat. Sommige mensen moeten zelfs blozen, een fysiologisch verschijnsel dat nog altijd raadselachtig is. Het is een gevoel van schaamte dat optreedt, omdat de blik van de ander wordt ondergaan als een oordeel. lees verder
Geweldige prestaties waren het in Bern: eerst die 3-0 overwinning op wereldkampioen Italië en daarna die 4-1 zege op de Fransen. Terecht dat minister-president Balkenende na afloop de kleedkamer bezocht om onze jongens op hartverwarmende wijze te feliciteren.
Totdat één van de Nederlandse spelers – “iemand achter in de kleedkamer”, aldus bondscoach Marco van Basten – plotseling vroeg of de premier misschien een belastingverlaging kon regelen. Ik zou hier, om Johan Cruijf aan te halen, willen spreken van “een leermoment”.
Men moet zich even de situatie voorstellen. De minister-president staat daar in de kleedkamer temidden van uitsluitend voetbalmiljonairs en dan vraagt opeens een van die knulletjes om belastingverlaging.
Zelf verdient de premier zo’n 166.000 duizend euro per jaar, aanzienlijk minder dan wat een goede spits bij Real Madrid of een goede doelman bij Manchester United in twee maanden bij elkaar speelt.
Onze premier liep er trouwens die hele glorieuze avond als een arme sloeber bij, want ik vermoed dat ook voetbalanalist Johan Cruijff, alsmede de verslaggevers Tom Egbers en Jack van Gelder, per jaar meer ophalen dan onze minister-president.
Om elk misverstand te voorkomen en om te voorkomen dat ik word gelyncht, wil ik hier verklaren dat ik niemand zijn rijkdom misgun en dat wie ergens goed in is daarvoor best met miljoenen mag worden beloond. Mijn onderbuik vertelt me dat het Nederlandse volk er precies zo over denkt, en dat wij onze voetballers beslist lagere belastingen zouden gunnen, als die Europese titel maar wordt behaald.
Zelf kan ik er ook niet om treuren dat Balkenende vergelijkenderwijs slechts een schijntje verdient. Per slot verdient de Amerikaanse president relatief ook erg weinig. In de Verenigde Staten wordt het presidentschap als een erebaan beschouwd. Dat de Clintons inmiddels vermogend zijn, hebben zij te danken aan de lezingen die zij daarna hebben gegeven en de boeken die zij daarna hebben geschreven.
Het punt is echter dat wij momenteel een kabinet hebben, dat juist iets aan die topinkomens wil doen. De premier heeft nota bene een naar zichzelf genoemde norm in het leven geroepen. De zogenaamde Balkenende-norm, die bepaalt dat openbare bestuurders niet meer mogen verdienen dan de minister-president. Bovendien heeft Wouter Bos, de minister van Financiën, voortdurend gezegd dat hij zint op maatregelen om de exorbitante bonussen in het bedrijfsleven aan te pakken.
Maar vreemd genoeg wil het met die maatregelen niet vlotten. Nout Wellink, de president van de Nederlandse Bank – doorgaans niet iemand van gepeperde uitspraken – heeft de Balkenende-norm “idioot” genoemd, omdat, en ik citeer: “het de enige functie is waarvoor geen markt bestaat”. Waaraan hij toevoegde “dat de premier een voortreffelijke vent kan zijn, maar ook een kneus”.
Niettemin, als Balkenende een beleid wil van meer dan symboliek en retoriek alleen, dan meldt hij zich na de finale op 29 juni wederom in de kleedkamer. En dan richt hij zich tot onze jongens met de volgende woorden: “Gefeliciteerd, wij zijn trots op jullie! En dan eerst het goede nieuws. Ik hebben jullie verzoek om belastingverlaging inderdaad meegenomen naar het kabinet. En dan nu het slechte nieuws. Het is helaas geen verlaging geworden, maar juist een forse verhoging – voor jullie allemaal!”.
Ik durf te wedden dat met zoveel standvastigheid de minister-president zich enorm populair zal maken bij het Nederlandse volk.
Buitenhof, 15 juni
Het recht op terugkeer
Leon de Winter
De Bezige Bij
Sterren: * * *
Een half jaar geleden stopte Leon de Winter met zijn column in Elsevier. In zijn laatste vertelde hij dat hij uitgeput was geraakt van het voortdurend reageren op de actualiteit.
Ook hekelde hij zijn opposanten, waarbij vooral “de kabouters van het kabinet”, “het vrijblijvend cynisme van columnisten”, “het gebrek aan historisch benul” en “de lafheid vermomd als tolerantie” hadden bijgedragen aan zijn besluit om het publieke debat verder te laten voor wat het was. De Winter kondigde aan zijn nieuwe roman Het recht op terugkeer te zullen voltooien. Daarna zou hij misschien naar Californië verhuizen. lees verder
Als trouwe belastingbetaler raak je eraan gewend dat er van je belastingcenten de gekste dingen worden betaald. Zo betaal ik mee aan de oorlogsvoering in Afghanistan. Ik heb zelfs bijgedragen aan het honorarium dat Emile Ratelband heeft gekregen voor zijn optreden aan het front. Ook subsidieer ik als belastingbetaler allerlei instellingen waarvan ik de naam niet eens ken. lees verder
Tot mijn stomme verbazing is de column van afgelopen donderdag in de Volkskrant nu ook in een Engelse vertaling geplaatst op de officiële website van Richard Dawkins. De kop: “Great column Max Pam on christians in Dutch politics“.
In NRC/Handelsblad stond een aandoenlijk interview met Arie Slob, de fractievoorzitter van de Christen-Unie. Slob toonde zich daarin “diep geraakt” door de kritiek op het standpunt dat zijn partij inneemt inzake de embryoselectie.
Oppositie, tegenwind en debat horen onlosmakelijk bij het politieke bedrijf en dat vraag is waarom juist deze kritiek Arie Slob zo heeft getroffen. Het antwoord is simpel: de kritiek op de CU is moreel van aard. lees verder
GEEN KERST MEER
Een half jaar geleden werd erg gelachen om Rita Verdonk, toen zij in haar inauguratiespeecht voor Trots op Nederland de zorg uitsprak dat “ons Nederlanders” het Sinterklaasfeest wordt afgenomen. Het klonk inderdaad nogal lachwekkend, maar de wereld is toch altijd weer gekker dan je denkt, getuige dit bericht in Het Parool: lees verder
“Wouter Bos heeft het grote woord gesproken: “De Chisten Unie heeft niet het monopolie op principe en geweten”.
Of Wouter zich ervan bewust is, weet ik niet, maar hij zei het Helmut Schmidt na, die aan het eind van de jaren zeventig het NAVO-dubbelbesluit verdedigde. Als de Russen door zouden gaan met de ontwikkeling van langeafstandsraketten, dan zou Duitsland de Amerikanen toestemming geven kruisraketten op Duits grondgebied te plaatsen.
De vredesbeweging was mordicus tegen, waarop Schmidt – wijzend naar zijn eigen fractie – zei: “Die haben nämlich auch ihren Gewissen”. lees verder
Ik Jan Cremer, derde boek
Jan Cremer
Uitgeverij: De Bezige Bij
Sterren: * *
Toen Jan Cremer in 1964 op zijn ronkende Harley Davidson het Nederlandse kunstwereldje binnenstormde, kon je spreken van een nieuw fenomeen. De letteren begonnen te knetteren van drank, geld en lekkere wijven. En natuurlijk van rock & roll.
Sindsdien zijn er nog vele spetterende en wippende boeken van Jan Cremer verschenen, maar anders dan bij zijn debuut, kreeg je nu als lezer telkens wat je had verwacht: billen, borsten en vulva’s waar een man diep in kan wegzakken. lees verder
Helaas moet ik deze week schrijven over een onderwerp waarvan ik proefondervindelijk geen verstand blijk te hebben.
Nauwelijks had ik namelijk mijn abonnementsgeld voor Opinio overgemaakt, of het bericht rolde binnen dat dit weekblad per direct was opgeheven. lees verder
Soms schrijf je een stukje met een zekere voorspellende waarde, een stukje dat ook 25 jaar later nog erg actueel blijkt te zijn. Het stukje dat hieronder volgt, Doorbraak getiteld, schreef ik precies 25 jaar geleden op de achterpagina van NRC/Handelsblad.
Je zou het vandaag de dag weer precies zo in een krant kunnen afdrukken. De verleiding was groot om dat ook te doen, maar een schrijver wordt geacht zich nooit te herhalen. lees verder
ISRAEL ZESTIG JAAR EN TOCH LACHEN
De staat Israël bestond onlangs zestig jaar, maar veel te lachen viel er niet. Israël is in een conflict met de Palestijnen verwikkeld, dat halve wereld verscheurd. Ik probeerde toch nog iets feestelijks te vinden en stuitte op een artikel op InfoNU.nl over Joodse humor.
Joodse humor wordt vaak vereenzelvigd met de mop. Maar de mop an sich is vaak iets vreselijks. Vooral joden geneerden zich voor de moppen van Max Tailleur (1909-1990), die met zijn Geinlijn het Nederlandse volk voorzag van de dagelijkse mop.
Wanneer het over dit onderwerp gaat wordt vaak verwezen naar Der Witz van Sigmund Freud. lees verder
Het leek een onwrikbare waarheid: “It is the economy, stupid!” – het is de economie, sufferd. Bill Clinton zei het in de verkiezingsstrijd tegen Bush sr., en naar men zegt won hij er de verkiezingen mee.
Vader Bush had beweerd dat het goed ging met de Verenigde Staten. Het ging de Amerikanen goed op alle fronten. lees verder
Door veel mensen wordt aangenomen dat meer kennis leidt tot meer begrip. Meer kennis van de islam bijvoorbeeld zou ook meer begrip voor die godsdienst genereren, wat dan weer de integratie ten goede komt. Toch zou het kunnen zijn dat meer kennis juist leidt tot minder begrip. lees verder